Akademik Stalk: Kişisel Sunum Mu? Kendini İfşa Zorunluluğu Mu?

Araştırmanın temel amacı, akademik stalk kavramına ilişkin algı ve deneyimleri görünür kılmak ve kavram ile ilgili genel ve geçerli bir tanım ortaya koymaktır. Bu amaçtan hareketle tümevarımsal bir çıkarımda bulunmak amacıyla nitel araştırmanın veri oluşturma analiz ve teknikleri kullanılmış ve fenomenolojik bir yaklaşım benimsenmiştir. Katılımcılar nitel araştırmalarda kullanılan amaçlı örnekleme kapsamında kartopu yöntemi ile belirlenmiştir. Veriler tematik içerik analizi yöntemiyle MAXQDA 22 ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda “Kişisel Sunum: Gören Olmak” ve “Zorunlu İfşa: Görünen Olmak” şeklinde iki ana tema elde edilmiştir. Ana temalar kapsamında akademik stalk kavramı, akademik stalk yapan yani “gören kişi”ler ve stalklanan yani “görülen kişi”ler açısından değerlendirilmiştir. Ayrıca akademik stalk yapılan platformlar, akademik stalk kriterleri ve her iki taraf açısından akademik stalkın neden ve sonuçları ele alınarak akademik stalk kavramı olumlu, olumsuz, akademik ve genel anlamda kavramsallaştırılmıştır. Araştırma sonucuna göre, akademisyenlerin "Akademik Meraklar”, “Öğrenme/Gelişim Amaçlı Stalk”, “Gündemi Takip Amaçlı Stalk”, “Rekabet Amaçlı Stalk”, “Motivasyon Amaçlı Stalk” ve “Gizli Stalk” yaptıkları ortaya konmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Stalk, Akademik Stalk, Akademik Takip, Kişisel Sunum, Kendini İfşa Etme

Academic Stalk: Self-Presentation or Self-Disclosure?

The fundamental aim of the research is to make visible the perceptions and experiences related to the concept of academic stalking and to establish a comprehensive and universally applicable definition of the concept. In order to make an inductive inference for this purpose, data generation analysis and techniques of qualitative research were used, and a phenomenological approach was adopted. Participants were determined by the snowball method within the scope of purposeful sampling used in qualitative research. The data were analyzed with MAXQDA 22 using thematic content analysis method. In the study, the concept of academic stalking was evaluated in terms of academic stalkers, that is, "the person who sees", and those who are stalked, that is, "the people who are seen" within the scope of the main themes of "Personal Presentation: Being Seeing" and "Mandatory Disclosure: Being Visible". In addition, academic stalking platforms, academic stalking criteria and the causes and consequences of academic stalking in terms of both parties are discussed and academic stalking are conceptualized in positive, negative, academic and general terms. The research findings have distinct that academics stalk for reasons such as "Academic Curiosity", "Learning/Development Stalk", "Agenda-Purpose Stalk", "Competitive Stalk", "Motivational Stalk" and "Hidden Stalk".

Keywords:

Stalk, Academic Stalk, Akademik Tracking, Self-Presentation, Self-Disclosure,

PDF

___

Alkan, A., Çam, S., Küçükkütük, A., ve Cömert, M. (2022). Akademik dünyanın gizli yönü akademik stalk: meraklarımız ‘akademik tecessüs’ ten mi, yoksa ‘akademik tahassüs’ ten mi geliyor?. Isparta Okulu Dergisi, 2(1), 57-71.
Arslan, E. (2022). Dijital hastalık bağlamında; iz sürme (stalk) ve fomo ilişkisi. İletişim Bilimi Araştırmaları Dergisi, 2(3), 154-166.
Aygül, H. H., Apak, F. ve Akgül, M. (2020). Stalk(er): Instagram mekânında gözetim ve gözetleme. H. H. Aygül ve E. Eke (Ed.), Dijital Bağımlılık ve E-hastalıklar içinde (s. 385-403), Ankara: Nobel Yayınevi.
Bayraktar, S. ve Arıkan, A. (2018). Musallat Olma Davranışı: Bir kavram önerisi ve ölçek uyarlama ön çalışması. 15. Adli Bilimler Kongresi, Antalya, Türkiye, 12 - 15 Nisan 2018, 1(1), 65. https://avesis.akdeniz.edu.tr/yayin/66029934-a8d3-4b54-a506-87e13ad91ae6/musallat-olma-davranisi-bir-kavram-onerisi-ve-olcek-uyarlama-on-calismasi
Bıdın, R., Tamam, E. ve Hamad, S. (2011). E-mail use and usefulness: The effect of media richness and social influences, Revista de Administratie Publica si Politici Sociale An III, 2(7), 81-94.
Boyd, D. (2008). Taken out of context: American teen sociality in networked publics (PhD Dissertation), University of California. Berkeley.
Brantlinger, E., Jimenez, R., Klingner, J., Marleen, P. ve Virginia, R. (2005). Qualitative studies in special education. Exceptional Children, 71(2): 195-207.
Corbin, J. ve Strauss, A. (2014). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory. Newbury Park, CA: Sage.
Creswell, J. W. ve Plano Clark, V. L. (2015). Karma yöntem araştırmaları: tasarımı ve yürütülmesi (S. Yaman, Çev.). Anı Yayıncılık.
Creswell, J. W. (2020). Nitel araştırma yöntemleri: Beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni (S. B. Demir, M. Bütün, Çev.). Siyasal Kitabevi.
Daft, R. L., ve Lengel, R. H. (1986). Organizational information requirements, media richness, and structural design. Management Science, 32(5), 554-571.
Doğan, R. (2014). Kadına yönelik şiddetin bir türü olarak, ısrarlı takip (stalking) kavramı ve suçu. Ankara Barosu Dergisi, (2), 135-154.
Ellison, N. B., Vitak, J., Steinfield, C., Gray, R. ve Lampe, C. (2011). Negotiating privacy concerns and social capital needs in a social media environment. S.Trepte ve L. Reinecke (Ed.). Privacy Online içinde (s.19-32). Springer Berlin Heidelberg.
Every-Palmer, S., Barry-Walsh, J., ve Pathé, M. (2015). Harassment, stalking, threats and attacks targeting New Zealand politicians: A mental health issue. Australian & New Zealand Journal of Psychiatry, 49(7), 634-641. https://doi.org/10.1177/0004867415583700.
Güzel, E. (2016). Dijital Kültür ve Çevrimiçi Sosyal Ağlarda Rekabetin Aktörü: “Dijital Habitus. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 4(1), 82-103.
Higinbottom, G. (2004). Sampling issues in qualitative research. Nurse Researcher, 12(1), 7-19.
Kaplan, A. M. ve Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of Social Media. Business Horizons,53 (1), 59-68. https://doi.org/10.1016/j.bushor.2009.09.003.
Lester, S. (1999). An introduction to phenomenological research. Taunton UK: Stan Lester Developments. https://www.researchgate.net/publication/255647619_An_introduction_to_phenomenological_research.
Meloy, J. R. ve Gothard, S. (1995). Demographic and clinical comparison of obsessional followers and offenders with mental disorders. Am J Psychiatry, 152(2), 258-263.
Meloy, J. R. (1999). Stalking: An old behavior, a new crime. Psychiatric Clinics of North America, 22(1), 85-99. Mullen, P. E., Purcell, R., ve Stuart, G. W. (1999). Study of stalkers. American journal of psychiatry, 156(8), 1244-1249.
Mustaine, E. E., ve Tewksbury, R. (1999). A routine activity theory explanation for women's stalking victimizations. Violence Against Women, 5(1), 43-62. https://doi.org/10.1177/10778019922181149.
Pathe, M., ve Mullen, P. E. (1997). The impact of stalkers on their victims. The British Journal of Psychiatry, 170(1), 12-17.
Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri (M. Bütün ve S. B. Demir, çev.). Pegem Yayınevi.
Saltık, R. (2018). Sosyal sermaye ve armağan ekonomisi üzerinden sosyal medya ve stalk olgusu: Instagram üzerinden bir inceleme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi (AKİL), (30), 345-363.
Jensen Schau, H., ve Gilly, M. C. (2003). We are what we post? Self-presentation in personal web space. Journal of consumer research, 30(3), 385-404. https://doi.org/10.1086/378616.
Shane-Simpson, C., Manago, A., Gaggi, N., ve Gillespie-Lynch, K. (2018). Why do college students prefer Facebook, Twitter, or Instagram? Site affordances, tensions between privacy and self-expression, and implications for social capital. Computers in Human Behavior, 86, 276-288. https://doi.org/10.1016/j.chb.2018.04.041.
Sun, Y., ve Shang, R. A. (2014). The interplay between users’ intraorganizational social media use and social capital. Computers in Human Behavior, 37, 334-341. https://doi.org/10.1016/j.chb.2014.03.048.
Şenses, Ö., ve Aydoğdu Karaaslan, İ. (2022). Sosyal medyada stalklamak üzerine yapılan bir araştırma. Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Dergisi, 5(11), 1527-1543. https://doi.org/10.26677/TR1010.2022.1114.
Şimşek, T. (2019). Sosyal Medyada Mahremiyetin İfşası ‘’Instagram Örneği’’. Sosyolojik düşün, 4(1), 10-24.
Silver, C. ve Lewins, A. (2018). Nitel araştırmalarda yazılım kullanımı adım adım (Çev. M. Tekindal). Nika Yayınevi.
Tekindal, M. ve Uğuz Arsu, Ş. (2020). Nitel araştırma yöntemi olarak fenomenolojik yaklaşımın kapsamı ve sürecine yönelik bir derleme. Ufkun Ötesi Bilim Dergisi, 20(1), 153- 182.
Tjaden, P. G., ve Thoennes, N. (1998). Stalking in America: Findings from the national violence against women survey. US Department of Justice, Office of Justice Programs, National Institute of Justice. https://nij.ojp.gov/library/publications/stalking-america-findings-national-violence-against-women-survey.
Turmanis, S. A., ve Brown, R. I. (2006). The Stalking and Harassment Behaviour Scale: Measuring the incidence, nature, and severity of stalking and relational harassment and their psychological effects. Psychology and Psychotherapy: Theory, Research and Practice, 79(2), 183-198.
Uğuz Arsu, Ş., Sunman, G., Oruç, Ş. ve Tekindal, M., (2020). Türkiye’de gelişmekte olan üniversitede araştırma görevlisi olma deneyimi: nitel bir araştırma. Ufkun Ötesi Bilim Dergisi, 20(1), 109-152.
Uzun, K., ve Uluçay, D. (2017). İş ortamında WhatsApp kullanımı ve kesintiye uğrama. Selçuk İletişim, 10(1), 216-231.
Van der Aa, S. (2012). Stalking as a form of (domestic) violence against women: two of a kind. Rassegna italiana di criminologia, 3, 174-187.
Westrup, D. (1998). Applying functional analysis to stalking behavior. J. R. Meloy (Ed.) The psychology of stalking içinde (p. 275-294). California: Academic Press.
Xiao, Y., Huang, Q. ve Wu, K. (2015). Understanding social media data for disaster management. Natural hazards, 79, 1663-167.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.
Yıldız, İ. (2021). Sosyal medya ve mahremiyet sorunsalı: Panoptikondan süperpanoptikona mahremiyetin dönüşümü. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi, 6(11), 122-132.