Elinizdeki eserin yazarı olan Gregorios bir piskopos olmasına karşın, eseri bir filozofun yazdığı havası vardır. Risalenin Aristoteles"in Ruh Üzerine adlı kitabını konu edindiğini düşünürsek, buna daha fazla hak vermemiz mümkündür. Roma Katolik Kilisesi bütün sistemini Aristoteles"in metafiziği kadar fiziğine de dayandırmış ve Aristoteles üzerinden kendisini meşrulaştırma girişiminde bulunmuştur. Gregorios"un ruh hakkında yazdığı risaleye Aristotelesçi bir kimlik kazandırma çabası bunun bir göstergesi olarak alınabilir. Çünkü ilk dönemdeki Hıristiyanlar ruhun bütünüyle tinsel bir yapıya sahip olduğuna ve dolayısıyla ölümsüz olduğuna inanıyorlardı. Gregorios da bu risalede ruhun basit bir töz oluşu, iyiliği ve kötülüğü barındırması gibi özellikleri açısından Aristoteles"e uygun görüşler söylemesine karşın, ruhun ölümsüzlüğü ve yapısının tinselliği konularında Platoncu görüşler ileri sürmüştür

The author of the work you have, Gregorios, although is a bishop, it contains overtones as if the work has been written by a philosopher. When we think that the treatise mentions Aristotle"s work De Anima, it is possible to acknowledge it more. Roman Catholic Church has grounded its whole system Aristotle"s physics as well as metaphysics, and attempted to legitimize itself via Aristotle. Gregory"s endeavor to give Aristotelian identity to treatise which wrote on the soul can be handled a sigh of this. Because early Christians have believed that soul had a spiritual structure entirely and therefore it was immortal. Even though Gregory has also spoken of views in direct proportion to Aristotle in this treatise in terms of features that soul is a basic substance, contains both goodness and badness in itself, he has put forward Platonic thought on the immortality of the soul and being spiritual as structure