Türkiye’de Türkoloji araştırmalarının nispeten daha geç başladığını biliyoruz. Özellikle Türkiye sahasının dışında yaşayan Türklerin dil, etnoğrafya, folklor ve tarihi hakkında bilgi üretme faaliyetleri bu gecikmenin daha ileri bir aşamasını oluşturmaktadır. Bu çerçevede Türkiye’de modern Türk halkları hakkında ilk bilgilerin daha çok etnografik malzemelere dayandığı, bu halkların dillerine ait tespitlerin ise daha da ikinci planda kaldığını söyleyebiliriz. Oldukça geniş bir coğrafi alanda yayılmış Türk lehçelerinin hepsinin aynı oranda ele alındığını söylemek mümkün değildir. Bu anlamda gerek dilsel ve tarihsel gelişimi gerek dinî durum bakımından ana kitleden oldukça farklı olan Çuvaş Türklerinin daha dezavantajlı bir durumda olduğunu görüyoruz. Ülkemizde modern Türk lehçelerini sözlükbilimsel olarak ele alan çalışmaların içinde Hüseyin Kazım Kadri tarafından hazırlanan Türk Lugati’nin önemli bir yeri vardır. Türk sözlükçülüğünde Pek çok bakımdan büyük öneme sahip bu eser ülkemizde Çuvaşça dil malzemesini içeren ilk eser olması bakımından da öne çıkar. Eserin alt başlığında “Çuvaşça” ifadesi yer almakla birlikte giriş bölümünde “Çuvaş lehçesi” adlı bölümde bu lehçenin kimi dil özellikleri üzerinde durulmuş ve çeşitli kelimelerine örnekler verilmiştir. Bu hâliyle Çuvaşça-Türkiye Türkçesi ilk kelime listesinin bu eserde yer aldığını söylemek mümkündür. Bu makalede H. K. Kadri’nin sözlüğünün giriş bölümünde yer alan “Çuvaş Lehçesi” bölümü değerlendirilmektedir.