Eşinden Şiddet Gören ve Görmeyen Çalışan Kadınların Çok Yönlü Eylemli Kişilik Özelliklerinin, Ruh Sağlığı Sürekliliklerinin ve Toplumsal Cinsiyet Rollerinin İncelenmesi

Araştırmada, çalışan kadınların eşinden gördükleri şiddetin çok yönlü eylemli kişilik, ruh sağlığı sürekliliği ve toplumsal cinsiyet rolleri düzeylerini anlamlı bir biçimde yordayıp yordamadığı incelenmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu 695 çalışan kadın oluşturmuştur. Araştırmada gerekli verileri elde etmek için, Aile İçi Kadına Yönelik Şiddet Ölçeği, Çok Yönlü Eylemli Kişilik Ölçeği, Ruh Sağlığı Sürekliliği Ölçeği, Toplumsal Cinsiyet Rolleri Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada,verilerin analizi için Doğrusal Regresyon Analizi yapılmıştır. Araştırmanın sonucunda, eşinden şiddet görmenin, çalışan kadınların çok yönlü eylemli kişiliklerinin, ruh sağlığı sürekliliklerinin ve toplumsal cinsiyet rollerinin anlamlı bir yordayıcısı olduğu bulunmuştur. Araştırmanın bulguları, ilgili alan yazın ışığında tartışılmış ve öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Çalışan Kadın, Eş Şiddeti, Çok Yönlü Eylemli Kişilik, Ruh Sağlığı Sürekliliği, Toplumsal Cinsiyet Rolleri

Investigation of the Multi-Measure Agentic Personality Traits, Mental Health Continuum and Gender Roles of Working Women Who are and are Not Exposed to Spousal Violence

This study analyses whether spousal violence significantly predict levels of multi-measure agentic personality, mental health continuum and gender roles for working women. The study group consists of 695 working women. The " Scale of Domestic Violence Against Women", "Multi-Measure Agentic Personality Scale", "Mental Health Continuum Scale," and "Gender Role Attitudes Scale" were employed to obtain the required study data. Linear Regression analysis was performed. The results of the study showed that the spousal violence variable is a significant predictor of multi-measure agentic personality, mental health continuum and gender roles of working women. The study results are discussed in the light of the literature and certain suggestions are made.

Keywords:

Working Women, Spousal Violence, Multi-Measure Agentic Personality, Mental Health Continuum, Gender Roles.,

PDF

___

Akkaş, İ. ve Uyanık, Z. (2016). Kadına yönelik şiddet. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 6 (1), 32-42.
Akyüz, M. (2011). Aile içi şiddet mağduru kadınların sosyo-kültürel özelliklerinin incelenmesi: diyarbakır ili örneği. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Kara Harp Okulu, İstanbul.
Altıntaş, D. (2019). Şiddete maruz kalmaya bağlı olarak psikolojik dayanıklılık, bağışlayıcılık ve psikolojik iyi oluş arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ufuk Üniversitesi, Ankara.
Alp, A. (2007). Yeni çalışma biçimleri ve değişen aile yapısı bağlamında çalışan kadınlar. Yayınlanmamış tezsiz yüksek lisans projesi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir
Arapkirlioğlu, H. ve Tankız, D. (2011). Müzik öğretmenliği programı özel yetenek sınavlarında alan ve yerleştirme puanlarının karşılaştırılması (İnönü Üniversitesi örneği). E-Uluslararası Eğitin Araştırmaları Dergisi, 2 (4), 55-69.
Arslan M.M., Yarımoğlu, B., Çekin, N. ve Hilal, A. (2005). Eş şiddeti öyküsüyle adli tıp kurumu adana şube müdürlüğü'ne başvuran olguların incelenmesi. Turkiye Klinikleri, 2 (2), 39-43.
Atak, H. (2011). Yetişkinliğe geçiş yıllarında sigara içme davranışının psikososyal belirleyicileri ve sigara içmenin yaşam doyumu ve öznel iyi oluşla ilişkisi. Klinik Psikiyatri Dergisi, 14 (1), 29-43.
Atak, H., Kapçı, E. G. ve Çok, F. 2013. Çok yönlü eylemli kişilik ölçeği’nin Türkçe formunun değerlendirilmesi. Düşünen Adam, 26, 36-45.
Aydın, M., Özen-Bekar, E., Yılmaz-Gören, Ş. ve Sungur, M. A. (2016). Hemşirelik öğrencilerinin toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin tutumları. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16 (1), 223-242.
Bandura, A. (1989). Human agency in social cognitive theory. American Psychologist, 44 (9), 1175-1184.
Başar, F. ve Demirci, N. (2015). Toplumsal cinsiyet eşitsizliği ve şiddet. Kadın Sağlığı Hemşireliği Dergisi, 2 (1), 41-52.
Başkale, H. ve Sözer, A. (2015). Eşinden/partnerinden şiddet gören kadınların şiddet algısı ve mağduriyet nedenleri. TAF Preventive Medicine Bulletin, 14 (6), 468-474.
Bulut, S. (2017). Giresun ili ve yöresi ağızlarında kadın. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 9 (2), 325-355.
Burczycka, M. (2014). Trends in self-reported spousal violence in Canada. https://www150.statcan.gc.ca/n1/pub/85-002-x/2016001/article/14303/01-eng.htm adresinden 20.09.2021 edinilmiştir.
Burger, J. (2006). Kişilik. (İ. D. Erguvan Sarıoğlu, Çev.). İstanbul: Kaknüs Psikoloji.
Cascardi, M. ve O'Leary, K. D. (1992). Depressive symptomatology, self-esteem, and self-blame in battered women. Journal of family Violence, 7 (4), 249-259.
Chen, L., Zonghuo Y., Xianming, L. ve Zhaoxin, H. (2016). Intimate partner violence against married rural-to-urban migrant workers in eastern china: prevalence, patterns, and associated factors. BMC Public Health, 16, 1232-1247.
Chuemchit, M., Suttharuethai, C., Rewat, R., Laddawan, D., Pajaree, A., Saskia E. W. (2018). Prevalence of intimate partner violence in Thailand. Journal of Family Violence, 33, 315-323.
Côté, J. E. (1997). An empirical test of the identity capital model. Journal of Adolescence, 20 (5), 577-597.
Côté, J. E. (2005). Identity capital, social capital and the wider benefits of learning: generating resources facilitative of social cohesion. London Review of Education,3 (3), 221-237.
Çetiner, Ş. G. (2006). Aile içi şiddet yaşayan kadınlarda cinsel sorunlar ve intihar olasılığı. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Demirci, İ. ve Akın, A. (2015). Ruh sağlığı sürekliliği kısa formunun geçerliği ve güvenirliği. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 48 (1), 49-64.
Dennerstein, L. (1995). Mental health, work, and gender. International Journal of Health Services, 25 (3), 503-509.
Dillon, G., Hussain, R., Loxton,D. ve Rahman, S. (2013). Mental and Physical Health and Intimate Partner Violence against Women: A Review of the Literature. International Journal of Family Medicine, 1-15. https://doi.org/10.1155/2013/313909
Dinç-Kahraman, S. (2010). Kadınların toplumsal cinsiyet eşitsizliğine yönelik görüşlerinin belirlenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Elektronik Dergisi, 3 (1), 30-35.
Dişsiz, M. ve Hotun Şahin, N. (2008). Evrensel bir kadın sağlığı sorunu: kadına yönelik şiddet. Maltepe Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi, 1 (1), 50-58.
Doksat, M. K. (2011). Şiddet psikolojisinin evrimsel yönü. Turkiye Klinikleri, 4 (2), 1-7.
Eryılmaz, A. (2012a). Pozitif psikoterapi bağlamında geliştirilen ergenler için amaçları genişletme grup rehberliği programının etkililiğinin incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 7 (164), 3-19.
Eryılmaz, A. (2012b. Pozitif psikoterapi bağlamında yaşam amaçları belirleme ölçeğinin üniversite öğrencileri üzerinde psikometrik özelliklerinin incelenmesi. Klinik Psikiyatri, 15, 166-174.
Eşkinat, R. 2013. Türkiye’de kadına yönelik ekonomik şiddet (boşanmış kadınlara yönelik araştırma). Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 37, 289-302.
Fromm, E. (1994). Sevginin ve şiddetin kaynağı. (Y. Salman ve N. İçten, Çev.). İstanbul: Payel Yayınevi.
Gibbs, A., Jewkes, R., Willan, S. ve Washington, L. (2018). Associations between poverty, mental health and substance use, gender power, and intimate partner violence amongst young (18-30) women and men in urban informal settlements in South Africa: A cross-sectional study and structural equation model. PLoS one, 13 (10), 1-19. doi: http://doi.org/10.1371/journal.pone.0204956
Gladding, S. T. (2013). Psikolojik danışma, kapsamlı bir meslek (Çev Ed: N. Voltan-Acar). Ankara: Nobel Yayın.
Golding, J.M. (1999). Intimate partner violence as a risk factor for mental disorders: a meta-analysis. Journal of Family Violence 14, 99–132. https://doi.org/10.1023/A:1022079418229
Gregory, A., Feder, G., Taket, A., ve Williamson, E. (2017). Qualitative study to explore the health and well-being impacts on adults providing informal support to female domestic violence survivors. BMJ open, 7 (3), 1-10. doi: http://dx.doi.org/10.1136/bmjopen-2016-014511
Günşen İçli, T. (1994). Aile içi şiddet: Ankara-İstanbul ve İzmir örneği. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 11 (1-2), 7-20.
Harnois, G ve Gabriel, P. (2002). Mental health and work : impact, issues and good practices. Geneva: World Health Organization and the International Labour Organisation.
Hassan, S. ve Malik, A. A. (2012). Psycho-social correlates of intimate partner violence. Pakistan Journal of Psychological Research, 27 (2), 279-295.
Hogg, A. M. ve Graham M. V. (2011). Sosyal Psikoloji. (İ.Yıldız ve A. Gelmez Çev.). Ankara: Ütopya Yayınevi.
İncecik, Y., Kurdak, H., Özcan, S., Akpınar, E., Saatçı, E. ve Bozdemir, N. (2009). Eş şiddeti ve aile hekimliği. Turkish Journal of Family Medicine and Primary Care, 3 (1), 1-8
James, M. (1994). Domestic violence as a form of child abuse: identification and prevention. Australia: Australian Institute of Family Studies.
Jewkes, R., Corboz, J. ve Gibbs, A. (2018). Trauma exposure and IPV experienced by Afghan women: analysis of the baseline of a randomised controlled trial. PLoS one, 13 (10), 1-15.
Judge, A. T. ve Bono J. E. (2001). Relationship of core self-evaluations traits self-esteem, generalized self-efficacy, locus of control, and emotional stability with job satisfaction and job performance: a meta-analysis. Journal of Applied Psychology, 86 (1), 80-92.
Kadınlara Karşı Şiddetin Tasfiye Edilmesine Dair Bildiri (1993, 20 Aralık). Resmi Gazate (Sayı: 44/104). 03.05. 2020 tarihinde https://www.ombudsman.gov.tr/ adresinden erişildi.
Kazaura, R. M., Mangi J. E. ve Dereck C. (2016). magnitude and factors associated with intimate partner violence in mainland Tanzania. BMC Public Healt, 16, 494-501.
Keyes C. L. M. (1998). Social well‐being. Social Psychology Quarterly, 61 (2), 121–140.
Keyes, C. L. M ve Annas, J. (2009). Feeling good and functioning well: Distinctive concepts in ancient philosophy and contemporary science. The Journal of Positive Psychology, 4 (3), 197-201.
Keyes, C. L. M., Wissing, M., Potgieter, J. P., Temane, M., Kruger, A. ve van Rooy, S. (2008). Evaluation of the mental health continuum-short form (MHC-SF) in Setswana-speaking South Africans. Clinical Psychology and Psychotherapy, 15, 181-192.
Kılıç, B. Ç. (1999). Aile içi kadına yönelik şiddetin belirlenmesi ve hemşirenin rolü. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Kim, J. ve Gray, K. A. (2008). Leave or stay? Battered women's decision after intimate partner violence. Journal of Interpersonal Violence, 23 (10), 1465-1482
Kocacık, F. ve Doğan, O. (2006). Domestic violence against women in Sivas, Turkey: survey study. Croatian Medical Journal, 47 (5), 742-749
Kodan Çetinkaya, S. (2013). Üniversite öğrencilerinin şiddet eğilimlerinin ve toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin tutumlarının incelenmesi. Nesne Dergisi, 1 (2), 21-43.
Kuzgun, Y. ve Sevim, S. (2004). Kadınların çalışmasına karşı tutum ve dini yönelim arasındaki ilişki. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37 (1), 14-27. 03
Küçükeskici, B. (2019). Fiziksel şiddetin meşrulaştırılmasının ve toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin tutumların evlilikte kadına yönelik fiziksel şiddetin meşrulaştırılması üzerindeki rolünün incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.
Lerner, C. F. ve Kennedy, L. T. (2000). Stay-leave decision making in battered women: Trauma, coping and self-efficacy. Cognitive Therapy and Research, 24 (2), 215-232.
Lichter, E. L. ve McCloskey, L. A. (2004). The effects of childhood exposure to marital violence on adolescent gender-role beliefs and dating violence. Psychology of Women Quarterly, 28 (4), 344-357.
Lüdtke, O., Trautwein, U. ve Husemann, N. (2009). Goal and personality trait development in a transitional period: assessing change and stability in personality development. Personality and Social Psychology Bulletin, 35 (4), 428-441.
Machado, C., Martins, C. ve Caridade, S. (2014). Violence in intimate relationships: a comparison between married and dating couples. Journal of Criminology, 2-9. http://dx.doi.org/10.1155/2014/897093.
McNaughton-Reyes, H. L. M., Foshee, V. A., Niolon, P. H., Reidy, D. E. ve Hall, J. E. (2016). Gender role attitudes and male adolescent dating violence perpetration: Normative beliefs as moderators. Journal of Youth and Adolescence, 45 (2), 350-360.
Mundodan J.M., Lamiya, K.K. ve Haveri, S.P. (2021). Prevalence of spousal violence among married women in a rural area in North Kerala. Journal of Family Medicine and Primary Care, 10 (8), 2845-2852.
Nybergh, L., Taft, C., Enander, V. ve Krantz, G. (2013). Self-reported exposure to intimate partner violence among women and men in Sweden: results from a population-based survey. BMC Public Health, 13, 845-858.
O’Brien, K. S., Forrest, W., Greenlees, I., Rhind, D., Jowett, S., Pinsky, I., ve Iqbal, M. (2018). Alcohol consumption, masculinity, and alcohol-related violence and anti-social behaviour in sportspeople. Journal of science and medicine in sport, 21 (4), 335-341
Okan-İbiloğlu, A. (2012). Aile içi şiddet. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4 (2), 204-222.
Okuda, M.,Olfson, M., Hasin, D., Grant, B.F. Lin, K.H. ve Blanco, C. (2011). Mental health of victims of intimate partner violence: results from a national epidemiologic survey. Psychiatric Services 62, 959-962.
Okyay, P., Atasoylu, G., Önde, M., Dereboy, Ç. ve Beşer, E. (2012). Kadınlarda yaşam kalitesi anksiyete ve depresyon belirtilerinin varlığında nasıl etkileniyor? Kesitsel bir alan çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 23 (3), 178-88.
Orindi BO, Ziraba A, Bruyneel L, Floyd S ve Lesaffre E (2021). Invariance of the WHO violence against women instrument among Kenyan adolescent girls and young women: Bayesian psychometric modeling. Plos One, 16 (10), 1-16.
Özateş, Ö. S. (2009). Bir sosyal hizmet müdahalesi olarak aile içi şiddet mağduru kadın sorununda feminist etik yaklaşım. Toplum ve Sosyal Hizmet, 20 (2), 99-107
Özaydın, M. M. ve Özdemir, Ö. (2014). Çalışanların bireysel özelliklerinin iş tatmini üzerindeki etkileri: bir kamu bankası örneği. İşletme Araştırmaları Dergisi, 6 (1), 251-281
Polat, O. (2016). Şiddet. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, 22 (1), 15-34.
Rada, C. (2014). Violence against women by male partners and against children within the family: prevalence, associated factors, and intergenerational transmission in Romania: a cross-sectional study. BMC Public Health, 14, 1-28.
Rivera-Rivera L, Lazcano-Ponce E, Salmerón-Castro J, Salazar-Martínez E, Castro R, Hernández-Avila M. (2004). Prevalence and determinants of male partner violence against Mexican women: A population-based study. Salud Publica Mexico, 46 (2), 113-122.
Rosenfield, S. (1989). The effects of women's employment: personal control and sex differences in mental health. Journal of Health and Social Behavior, 30, 77-91.
Rosenberg, M., Schooler, C., Schoenbach, C. ve Rosenberg, F. (1995). Global self-esteem and specific self-esteem: different concepts, different outcomes. American Sociological Review, 60 (1), 141-156.
Rotter, J.B. (1966) Generalized expectancies for internal versus external control of reinforcement. Psychological Monographs, 80, 1-28.
Rurangirwa, A. A., Mogren, I., Ntaganira, J. ve Krantz, G. (2017). Intimate partner violence among pregnant women in Rwanda, its associated risk factors and relationship to anc services attendance: a population-based study. BMJ Open, 7, 1-11.
Rutherford, A., Zwi, A. B., Grove, N. J. ve Butchart, A. (2007). Violence: a glossary. Journal of Epidemiol Community Health,61,676–680. doi: 10.1136/jech.2005.043711
Ryff, C. D. (1989). Happiness is everything, or is it? Explorations on the meaning of psychological well-being. Journal of Personality and Social Psychology, 57, 1069-1081.
Sağkal, T., Kalkım, A., Sülü-Uğurlu, E. ve Ersoy-Kırmızılar, N. (2014). Gebelerin eşi tarafından şiddete maruz kalma durumları ve şiddetle ilişkili faktörlerin incelenmesi.TAF Preventive Medicine Bulletin, 13 (5), 381-390.
Santana, M. C., Raj, A., Decker, M. R., La Marche, A. ve Silverman, J. G. (2006). Masculine gender roles associated with increased sexual risk and intimate partner violence perpetration among young adult men. Journal of urban health, 83(4), 575-585.
Saygan, B. ve Peken-Uludağlı, N. (2021). Yaşam boyu toplumsal cinsiyet rollerinin gelişimi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 13 (2),354-382.
Schwartz, S. J., Côté, J. E. ve Arnett, J. J. (2005). Identity and agency in emerging adulthood: Two developmental routes in the individualization process. Youth and Society, 37 (2), 201-229.
Seçer, Z., Çeliköz, N., ve Yaşa, S. (2007). Bazı kişisel özelliklerine göre okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden çocukların babalarının babalığa yönelik tutumları. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18, 425-438.
Senemoğlu, N. (2012). Gelişim Öğrenme ve Öğretim. Ankara: Pegem Akademi.
Sorensen, G. ve Verbrugge, L. M. (1987). Women, work, and health. Annual Reviews Public Health, 8, 235-251.
Su, Z., McDonnell, D., Roth, S., Li, Q. Šegalo, S.,Shi, F. ve Wagers, S. (2021). Mental health solutions for domestic violence victims amid COVID-19: a review of the literature. Globalization and Health, 17 (67), 1-11. https://doi.org/10.1186/s12992-021-00710-7
Şen, E. ve Şahin, B. (2021). İstanbul sözleşmesi; çekilmeli mi, devam mı etmeli?, çevrim içi: https://www.hukukihaber.net/istanbul-sozlesmesi-cekilmeli-mi-devam-mi-etmeli-makale, 8130.html, 20.03.2021.
Tabachnick, B. ve Fidell, L.S. (2015). Çok değişkenli istatistiklerin kullanımı (M. Baloğlu, Çev.). Ankara: Nobel.
Tang, S. (2021). Gender Based ‘Women to Women’ Violence Against Urban Chinese Single Women (Aged 30–48) in Contemporary China. Sexuality & Culture , 25, 1159–1191.
Taşdan, M. ve Erdem, M. (2010). İlköğretim okulu öğretmenlerinin iş yaşamı kalitesi ile örgütsel değer algıları arasındaki ilişki düzeyi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7 (2), 92-113.
Taycan, O. ve Coşkun, B. (2020). Ruh sağlığını güçlendirme kavramlar, kanıtlar, uygulamalar. Ankara: Türkiye Psikiyatri Derneği Yayınları.
Taylor, S. E., Peplau, L. A., ve Sears, D. O. (2012). Sosyal psikoloji (Çev: A. Dönmez). Ankara: İmge
Tel, H., Kocataş, S., Güler, N., Tel-Aydın, H. ve Akgül-Gündoğdu. N. (2019). Evli kadınların aile içi şiddete maruz kalma durumu ve etkileyen faktörler. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 256-264.
Thomas, L. J., Lewis, J. B., Martinez, I., Cunningham, S. D., Siddique, M., Tobin, J. N. ve Ickovics J. R. (2019). Associations between intimate partner violence profiles and mental health among low-income, urban pregnant adolescents. BMC Pregnancy and Childbirth, 19 (1), 120-128.
Tun, T. ve Ostergren, P. O. (2020). Spousal violence against women and its association with sociodemographic factors and husbands’ controlling behaviour: the findings of Myanmar Demographic and Health Survey (2015–2016). Global Health Action, 13, 1-12.
Turan, N. (2018). Çalışma mutluluğu: kavram ve kapsam. B.U.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 37 (1), 169-212.
TÜİK-Türkiye İstatistik Kurumu. [04.04.2020]. Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması. http://www.tuik.gov.tr/MicroVeri/KYAS_2014/downloads/agiirliik.xlsx adresinden erişildi.
Türk, H. B. (2008). Eril tahakkümü yeniden düşünmek: erkeklik çalışmaları için bir imkân olarak pierre bourdieu. Toplum ve Bilim, 112, 119-146.
Uçar, O. (2011). İzmir aile mahkemelerinde boşanma davası görülen kadınların eş şiddetine maruz kalma durumu.Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Ünal, B. ve Gülseren, L. (2020). COVID-19 pandemisinin görünmeyen yüzü: aile içi kadına yönelik şiddet. Klinik Psikiyatri Dergisi, 23(Ek 1), 89-94.
Vameghi, R., Akbari, S. A. A., Majd, H. A., Sajedi, F. ve Sajjadi, H. (2018). The comparison of socioeconomic status, perceived social support and mental status in women of reproductive age experiencing and not experiencing domestic violence in Iran. Journal of Injury and Violence Research,10 (1), 35-44.
Vefikuluçay-Yılmaz, D., Zeyneloğlu, S., Kocaöz, S., Kısa, S., Taşkın, L. ve Eroğlu, K. (2009). Üniversite öğrencilerinin toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin görüşleri. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 1 (6), 775-792.
Visser, M. M., Telman, M.D., Schipper, J. C., Lamers, F., Schuengel, W. C. ve Finkenauer, C. (2015). The effects of parental components in a trauma-focused cognitive behavioral based therapy for children exposed to interparental violence: study protocol for a randomized controlled trial. BMC Psychiatry,15, 1-18.
Walby, S. ve Towers, J. S. (2017). Measuring violence to end violence: mainstreaming gender. Journal of Gender-Based Violence, 1(1), 11-31.
World Health Organization. [14.04.2019]. Definition and Typology of Violence. https://www.who.int/violenceprevention/approach/definition/en/ adresinden erişildi.
Yanıkkerem, E. (2002). 15-49 yaş evli kadınların aile içi şiddete ilişkin görüşlerinin ve şiddete maruz kalma durumlarının incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
Yaşar, M. R. (2017). İki şiddet arasında kadın. Akademik Matbuat, 1 (1), 1-20.
Yüksel-Şahin, F. ve Taşkın, T. (2019). Çalışmayan ev kadınlarının mutluluk ve kişisel gelişim yönelimi düzeylerinin incelenmesi. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 15 (Özel Sayı 1), 24-36.
Zeyneloğlu, S. (2008). Ankara’da hemşirelik öğrenimi gören üniversite öğrencilerinin toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin tutumları. Yayınlanmamış doktora tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.