COVID-19 Salgını Süresince Aile İçi İlişkilerin Doğrulayıcı Faktör Analizi ile İncelenmesi

Bu çalışmada, COVID-19 süresince aile içi iletişimi etkileyen faktörler hakkında bir model önerilmiştir. Önerilen modelde, aile etkileşimi, ebeveynlik, duygusal/finansal yeterlilikler ve fiziksel yeterlilikler boyutları ele alınmıştır. İlk aşamada, açıklayıcı faktör analizi ile (AFA) faktör yapısı araştırılmış, daha sonra doğrulayıcı faktör analiziyle (DFA), AFA’da bulunan faktör yapısı doğrulanmaya çalışılmıştır. Özellikle COVID-19 süresince aile içi iletişimi etkileyen faktörler arasındaki ilişki birinci ve ikinci düzey doğrulayıcı faktör analizi ile değerlendirilmeye çalışılmıştır. İkinci düzey doğrulayıcı faktör analizi sonucunda aile iletişimi olarak tanımlanan üst boyutun varlığı ortaya konmuştur. İkinci düzey DFA analizi sonucunda, aile içi iletişim üst boyutu ile diğer faktörler arasında pozitif yönde kuvvetli bir ilişki olduğu görülmüştür. Özellikle duygusal/finansal ve fiziksel yeterlilikler arttıkça aile içi iletişimin de artacağı değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

COVID-19, Aile İçi İlişkiler, Doğrulayıcı Faktör Analizi

Investigation of Family Relations With Confirmatory Factor Analysis During The COVID-19 Outbreak

In this study, a model is proposed about the factors affecting family communication during COVID-19. In the proposed model, the dimensions of family interaction, parenting, emotional/financial competencies and physical competencies were discussed. In the first stage, the factor structure was investigated with explanatory factor analysis (EFA), and then the factor structure in EFA was tried to be verified by confirmatory factor analysis (CFA). Especially during the COVID-19, the relationship between the factors affecting family communication was tried to be evaluated by first and second level confirmatory factor analysis. As a result of the second level confirmatory factor analysis, the presence of the upper dimension defined as family communication was revealed. As a result of the second level CFA analysis, it was observed that there was a strong positive relationship between the parent communication upper dimension and other factors. In particular, it was evaluated that as emotional/financial and physical competencies increase, family communication within the family will increase.

Keywords:

COVID-19, Family Relations , Confirmatory Factor Analysis, ,

PDF

___

Alshamri, H. K. (2016). Family Quality of Life for Families of Children with Intellectual Disability in Saudi Arabia. Doctor of Philosophy in the School of Education, Western Sydney University. Bollen, K.A. (1989). Structural equation with latent variables. A Wiley-Interscience Publication, New York, USA.
Brown, T.A. (2015). Confirmatory factor analysis for applied research. The Guilford Press. New York, USA.
Byrne, B.M. (2010). Structural Equation Modelling with AMOS: Basic concepts, applications and programming. Taylor and Francis Group, New York, USA.
Canel, A. N. (2012). Aile Yaşam Becerileri (2.Baskı). Nakış Ofset, İstanbul. . Çamdibi, H. M. (1999). Aile İçi İlişkiler ve Aile Rehberliği. İstanbul: Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, Sayı:6.
Ekiz, T., Ilıman, E. ve Dönmez, E. (2020). Bireylerin Sağlık Anksiyetesi Düzeyleri ile COVID-19 Salgını Kontrol Algısının Karşılaştırılması. Usaysad Dergisi, 6(1), 139-154.
Gökgül, N. A. (2016). Sosyal Medyanın Siyasal İletişim Aracı Olarak Kullanımı: 7 Haziran 2015 Genel Seçimleri Twitter Örneği. İstanbul Yeni Yüzyıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Hair, J.K., Black, W.C., Babin, B.J. ve Anderson, R.E. (2014). Multivariate data analysis. 7th edition. Pearson Education Limited, Harlow, UK.
Hoffman, L., Marquis, J., Poston, D., Summers, J.A. ve Turnbull, A. (2006). Assessing Family Outcomes: Psychometric Evaluation of the Beach Center Family Quality of Life Scale. Journal of Marriage and Family, 68, 1069-1083.
Meral, B. F. ve Cavkaytar, A. (2013). Beach Center Aile Yaşam Kalitesi Ölçeği’nin Türkçe Uyarlama, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Eğitim ve Bilim, 38 (170), 48-60.
Nazlı, S. (2001). Aile Danışmanlığı. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
Oskay, Ü. (2011). İletişimin ABC’si. Der Yayınevi, İstanbul.
Özmete, E. (2010). Aile Yaşam Kalitesi Dinamikleri: Aile İletişimi, Ebeveyn Sorumlulukları, Duygusal, Duygusal Refah, Fiziksel/Materyal Refahın Algılanması. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(11), 455-465.
Sağlam, B. (2016). 7 Haziran ve 1 Kasım 2015 genel seçimlerinde Ak Parti’nin siyasal iletişim kampanyasında sosyal medyanın yeri. İstanbul Ticaret Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul. Şahin, S. ve Aral, N. (2012). Aile İçi İletişim. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 1(3), 55-56.
Şirin, D. H. (2014). Ailelerde Sosyo-Demografik-Ekonomik Değişkenlerin Aile Yaşam Kalitesine Etkileri. Anadolu Eğitim Liderliği ve Öğretim Dergisi, 2(1), 31-46.
Yağbasan, M. ve İmik, N. (2006). Öğretmenlerin Aile İçi İletişimi (Malatya İli Örneği). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(2), 227-245.
Yılmaz, V. ve Çelik, H.E. (2013). LISREL ile Yapısal Eşitlik Modellemesi. Ankara.