Çalışmanın amacı, görsel sanatlarda gerçekçilik kavramının, düşünsel ve geçmiş dayanaklarından hareketle yirminci yüzyıl sanat akımları üstündeki etkilerini ve sonuçlarını incelemek ve bu perspektif doğrultusunda yüzyılın kendine has arayışlarını tartışmaktır. 20.yy’ın başlarında ortaya çıkmaya başlayan ve bütün sanat alanlarında yaygın olarak görülen radikal değişimlere karşı duyulan yoğun istek, yeni bakış ve yaklaşım biçimleri doğurdu. Bu yaklaşımların hemen her birinde gerçek kavramının farklı bir yüzünü çıkış noktası yaparak geleneksel olana alternatif yanıtlar oluşturmak eğilimi ortak bir özellik olarak gözlemlenebilir. Temel referansları felsefeye dayanan görsel sanatlarda, geleneksel olarak gerçekçilik ideali, görünen dünyanın olabildiğince benzer bir kopyasını yapma amacına dayalıdır. Bu ideal Platon’un mimesis olarak adlandırdığı kavramla doğrudan ilişkilidir. Rönesans sürecinde ve sonrasında görsel sanatlar alanının en önemli ölçütü olarak var olan bu kavram özellikle yirminci yüzyılın ilk çeyreğinde ortaya çıkan sanat akımlarınca radikal olarak sorgulandı. Başlangıcında, geleneksel olan her şeyin sanatsal alandan atıldığı ve modernizm olarak da adlandırılan bu yoğun sorgulama süreçlerinin sonucunda batı sanatının en temel görsellik kavramları köklü bir şekilde değiştirilerek alternatif görme, algılama ve uygulama önerileri geliştirildi. Önceleri geleneksel bakış açısına alternatif geliştirme ve sorgulama olarak başlayan süreç yüzyılın ortasına doğru yapılmamışı ve yeni olanı arama amacına dönüştü. Avangart sanat olarak adlandırılan bu süreç her türlü bakış ve yorumlama biçiminin sanat alanında kabulü olarak sonuçlandı. Modernizmin getirdiği, geleneksel olana tepki süreci Postmodernizm ve sonrasında, modernizm süreciyle sanat alanının dışında bırakılan her şeyin yeniden diğer oluşumlarla birlikte sanat alanında var olmasıyla sonuçlandı.