Andrew Marvell’ın metafizik bir şiiri olan “To His Coy Mistress” (Utangaç Sevgiliye) adlı şiir, edebiyatta sıkça karşılaşılan carpe diem (günü yakala) motifini içeren bir şiirdir. Carpe diem klasik edebiyatta ortaya çıkan ve okuyucusuna hayatın çok kısa olduğunu ve bitmeden önce tadına varmasını öneren bir öğretidir. İngiliz Edebiyatında ise bu tema, daha çok 17. yüzyılda Metafizik Şiirle aynı zamanda ortaya çıkmış bir şiir türü olan Cavalier Şiirde kullanılmıştır. “To His Coy Mistress” carpe diem temasını, Cavalier bir şiir gibi ana motif olarak almasına karşın bu motifle Metafizik şiir özelliklerinin ustaca birleşimi sayesinde bundan daha fazlasını sunmaktadır. Marvell bu Epikürcü düşüncenin arkasında ölümün kaçınılmazlığı, zamanın karşısında insanın güçsüzlüğü, zaman ve ölümün karşısında aşkın zaferi gibi temaları felsefi bir düzlemde yansıtmıştır. Bu çalışmanın amacı şiirdeki bu düşünsel düzleme şiirin içerdiği imge ve anlam çözümlemeleri ile gidip şiirin derin anlamına ulaşmaktır.

Andrew Marvell’s “To His Coy Mistress”, a metaphysical poem, presents a familiar theme in literature – carpe diem. The term refers to a common moral in classical literature which offers the reader that they should enjoy life before it ends because life is too short. This theme was mostly employed in the Cavalier Poetry written in England in the 17th century, when the Metaphysical Poetry emerged as a distinct type of poetry in English Literature. Though “To His Coy Mistress” takes carpe diem as a central motif as a Cavalier poem does, it presents more than this by a skillful combination of this motif and the metaphysical qualities. Marvell reflected, behind this epicurean idea, such themes as the inevitability of death, powerlessness of manin the face of time and the triumph of love over time and death on a philosophical level. The aim of this study is to reach the poem’s philosophical level through a study of the imagery and their meanings in the poem and thus to reach the deep meaning of the poem.