Yunus KAYA, Ebru GÜÇ, Bircan ŞİMŞEK KIRLANGIÇ, Nilüfer UYAR

Psikodrama Grup Uygulamasının Hemşirelik Öğrencilerinin Psikolojik İyi Oluş ve Kendini Kabul Düzeyleri Üzerine Etkisi: Yarı Deneysel Bir Çalışma

Bu çalışma, psikodrama grup uygulamasının hemşirelik öğrencilerinin psikolojik iyi oluş ve kendini kabul düzeyi üzerine etkisini değerlendirmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Yarı deneysel desene göre planlanan bu çalışma, ön-test, son-test ve izlem-testi ölçümleri yapılarak gerçekleştirilmiştir. Çalışma verileri, Demografik Bilgi Formu, Psikolojik İyi Oluş Ölçeği ve Koşulsuz Kendini Kabul Ölçeği aracılığı ile toplanmıştır. Bu çalışma, 14’ü deney grubunda ve 15’i kontrol grubunda olmak üzere toplamda 29 katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Psikodrama grup uygulamasının deney grubunda yer alan katılımcıların Psikolojik İyi Oluş Ölçeği alt boyutlarından “Diğerleri ile Olumlu İlişkiler”, “Yaşam Amaçları” ve “Öz Kabul” düzeyleri üzerinde pozitif yönde anlamlı etkisinin olduğu bulunurken, “Koşulsuz Kendini Kabul” düzeyleri üzerinde anlamlı bir etkisinin olmadığı bulunmuştur. Kontrol grubundaki katılımcıların ölçek puan ortalamalarında ise aynı dönemde anlamlı bir değişim olmadığı bulunmuştur. Psikodrama grup uygulamasının hemşirelik öğrencilerinin psikolojik iyi oluşları üzerinde anlamlı etkisinin olduğu bulunmuştur. Ancak daha fazla sayıda oturum içerecek şekilde psikodrama oturumlarının gerçekleştirilmesi ile öğrencilerin psikolojik iyi oluşları ve kendini kabul düzeyleri üzerinde önemli etkiler olacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

hemşirelik öğrencileri, kendini kabul, psikolojik iyi oluş, psikodrama, ruh sağlığı

The Effect of Psychodrama Group Practices on Nursing Students Psychological Well-Being, and Self-Acceptance: A Quassi Experimental Study

This study aims to investigate the effects of psychodrama group practice on nursing students levels of psychological well-being and self-acceptance. This study was planned according to a quasi-experimental design and was carried out pre-test, post-test and follow-up-test measurements. The study data were collected using the Demographic Information Questionnaire, the Psychological Well-Being Scale, and the Unconditional Self-Acceptance Scale. This study was carried out with a total of 29 participants, 14 in the experimental group and 15 in the control group. While psychodrama group practice had a positive and significant effect on the levels of "Positive Relations with Others", "Life Goals" and "Self-Acceptance" sub-dimensions of the Psychological Well-Being Scale of the participants in the experimental group, it was found that it did not have a significant effect on the unconditional self-acceptance levels. It was found that there was no significant change in the mean scores of the participants in the control group in the same period. It was found that psychodrama group practice had a significant effect on the psychological well-being of nursing students. However, it is thought that conducting psychodrama sessions with more sessions will have significant effects on students' psychological well-being and self-acceptance levels.

Keywords:

nursing students, self-acceptance, psychological well-being, psychodrama, mental health,

PDF

___

Abbasi, M., Ghorbani, N., Imani, A. H., & Hoseinzadeh, S. T. (2021). Exploring the mediating role of integrative self knowledge in the relationship between mindfullness-based stress reduction program. International Journal of Psychology, 56(2), 249-256. https://doi.org/10.1002/ijop.12705
Acun-Kapıkıran, N., & Kapıkıran, Ş. (2010). Koşulsuz Kendini Kabul Ölçeği’nin Türk üniversite öğrencileri için geçerliği ve güvenirliği. Kriz Dergisi, 18(1), 33– 44. https://doi.org/10.1501/Kriz_0000000309
Akın, A. (2008). Scales of Psychological Well-Being: A study of validity and reliability. Educational Science: Theory & Practice, 8(3), 721–750.
Aştı, N., Acar, G., Bağcı, H., & Bağcı, İ. (2005). Sağlık bakım profesyoneli olarak yetişecek öğrencilerin ruhsal durumları ve yaklaşımlar. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15, 25-35.
Atak, H. (2011). Yetişkinliğe aşamalı geçiş: Beliren yetişkinlik tek bir ana yol mu? İlköğretim Online, 10(1), 51-67.
Bakalım, O., Yörük, C., & Şensoy, G. (2018). Psikodrama grup yaşantısının rehberlik ve psikolojik danışmanlık öğrencilerinin öz-duyarlılık düzeylerine etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 17(67), 949-968. https://doi.org/10.17755/esosder.331543
Bewick, B., Koutsopoulou, G., Miles, J., Slaa, E., & Barkham, M. (2010). Changes in undergraduate students’ psychological well‐being as they progress through university. Studies in Higher Education, 35(6), 633-645. https://doi.org/10.1080/03075070903216643
Burris, J. L., Brechting, E. H., Salsman, J., & Carlson, C. R. (2009). Factors associated with the psychological well- being and distress of university students. Journal of American College Health, 57(5), 536-543. https://doi.org/10.3200/JACH.57.5.536-544
Büyüköztürk, Ş. (2016). Deneysel desenler öntest-sontest kontrol grubu desen ve veri analizi. Pegem Akademi Yayıncılık.
Çelik M., Turunç, Ö., & Bilgin, N. (2014). Çalışanların örgütsel adalet algılarının psı̇kolojı̇k sermaye üzerı̇ne etkı̇sı̇: Çalışanların ı̇yı̇lı̇k halı̇nı̇n düzenleyı̇cı̇ rolü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(4), 559-585. https://doi.org/10.16953/deusbed.25259
Cesur-Atintas, M., & Kirlangic-Simsek, B. (2020) Examining the effects of psychodrama practice: a study on psychological well-being, hopelessness and insight in emerging adults. Z Psychodrama Soziom, 19(1), 21–31. https://doi.org/10.1007/s11620-020-00560-2
Chamberlain, J. M., & Haaga, D. A. F. (2001). Unconditional self-acceptance and psychological health. Journal of Rational-Emotive & Cognitive-Behavior Therapy, 19(3), 163– 176. https://doi.org/10.1023/A:1011189416600
Demirel-Adagide, S., Eğlence, R., & Kaçmaz, E. (2011). Üniversite öğrencilerinin ruhsal durumlarının belirlenmesi. NEÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1),18-29.
Diani, R. N., & Siddik, R. R. (2017). The effectivenes of psychodrama technique to increase students’ self-acceptance. Analitika: Jurnal Magister Psikologi UMA, 9(2), 97-105. https://doi.org/10.31289/analitika.v9i2.1394
Doğan, T. (2018). The effects of the psychodrama in instilling empathy and self-awareness: A pilot study. PsyCh Journal, 7(4), 227-238. https://doi.org/10.1002/pchj.228
Ellis, A. (1973). Humanistic psychotherapy: The rational-emotive approach. Crown and McGraw-Hill Paperbacks.
Erdoğan S., Şanlı, S., & Bekir, H. Ş. (2005). Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi öğrencilerinin üniversite yaşamına uyum durumları. Kastamonu Eğitim Dergisi, 13(2), 479-496.
Faustino, B., Vasco, A. B., Silva, A. N., & Marques, T. (2020). Relationships between emotional schemas, mindfulness, self-compassion and unconditional self-acceptance on the regulation of psychological needs. Research in Psychotherapy, 23(2), 145-156. https://doi.org/10.4081/ripppo.2020.442
Huang, J., Nigatu, Y. T., Smail-Crevier, R., Zhang, X., & Wang, J. (2018). Interventions for common mental health problems among university and college students: A systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials. Journal of Psychiatric Research, 107, 1-10. https://doi.org/10.1016/j.jpsychires.2018.09.018
İlğan, A., Sevinç, Ö. S., Niron, D. G., Kılıç, A., & Yumuşak, A. (2015). Lisans öğrencilerinin psikolojik ı̇yilik hallerinin YGS puanları ve çeşitli değişkenler ile ı̇lişkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 469-486. https://doi.org/10.17860/efd.57173
İlhan, N., Bahadırlı, S., & Ercan-Toptaner, N., (2014). Üniversite öğrencilerinin ruhsal durumları ile sağlık davranışları arasındaki ilişkinin belirlenmesi. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 4(4), 207-215. https://doi.org/10.5455/musbed.20140913124019
Karataş, Z. (2014). Effects of psychodrama practice on university students’ subjective well being and hopelessness. Eğitim ve Bilim, 39(173), 117-128.
Kaya, F. (2020). The effect of psychodrama practice on the subjective well-being in nursing students: A quasi-experimental study. Z Psychodrama Soziom, 19 (1), 255–266. https://doi.org/10.1007/s11620-020-00575-9
Kaya, F., & Deniz, H. (2020). The effects of using psychodrama on the psychological wellbeing of university students. Perspectives in Psychiatric Care, 56(4), 905-912. https://doi.org/10.1111/ppc.12510
Kaya, Y., Güç, E., Kırlangıç-Şimşek, B., & Cesur-Atintaş, M. (2021). The effect of psychodrama group practices on nursing students’ self-liking, self-competence and self-acceptance: A quassi-experimental study. Perspectives in Psychiatric Care, https://doi.org/10.1111/ppc.12921
Kellermann, P. F. (2013). Psikodramaya derinlemesine bakış: Psikodramanın terapötik yönleri. (Çev. Ed. B. Gökler, I. Gökler-Danışman, & A. Mavili-Aktaş). Nobel Yayıncılık.
Lee, E., & Kim, Y. (2019). Effect of university students' sedentary behavior on stress, anxiety, and depression. Perspectives in Psychiatric Care, 55(2), 164-169. https://doi.org/10.1111/ppc.12296
Macinnes, D. L. (2006). Self-esteem and self-acceptance: an examination into their relationship and their effect on psychological health. Journal of Psychiatric and Mental Health Nursing, 13, 483–489. https://doi.org/10.1111/j.1365-2850.2006.00959.x
Manderscheid, R. W., Ryff, C. D., Freeman, E. J., McKnight-Eily, L. R., Dhingra, S., & Strine, T. W. (2010). Evolving definitions of mental illness and wellness. Preventing Chronic Disease, 7(1), 1-6.
Orkibi, H., Azoulay, B., Snir, S., & Regev, D. (2017). In‐session behaviours and adolescents' self‐concept and loneliness: A psychodrama process–outcome study. Clinical Psycholgy & Psychotherapy, 24(6), 1455-1463. https://doi.org/10.1002/cpp.2103
Özbek, A., & Leutz, G. (2011). Psikodrama: Grup psikoterapilerinde sahnesel etkileşim J. L. Moreno'ya göre psikodrama. Ayrıntı Basımevi.
Ryff, C. D. (1995). Psychological well-being in adult life. Current Directions Psychological Science, 4(4), 99-104. https://doi.org/10.1111%2F1467-8721.ep10772395
Ryff, C. D. (2014). Psychological well-being revisited: Advances in the science and practice of eudaimonia. Psychotherapy and Psychosomatics, 83(1), 10-28. https://doi.org/10.1159/000353263
Ryff, C. D. (2017). Eudaimonic well-being, inequality, and health: Recent findings and future directions. International Review of Economics, 64(2),159-178. https://doi.org/10.1007/s12232-017-0277-4
Ryff, C. D., & Singer, B. H. (2008). Know thyself and become what you are: A eudaimonic approach to psychological well-being. Journal of Happiness Studies, 9, 13-39. https://doi.org/10.1007/s10902-006-9019-0
Ryff, C. D., & Keyes, C. L. M. (1995). The structure of psychological well-being revisited. Journal of Personality and Social Psychology, 69(4), 719-727. https://doi.org/10.1037/0022-3514.69.4.719
Thompson, B. L., & Waltz, J. A. (2008). Mindfulness, self-esteem, and unconditional self- acceptance. Journal of Rational-Emotive & Cognitive-Behavior Therapy, 26 (2), 119-126, https://doi.org/10.1007/s10942-007-0059-0
Tunç, B., Tarsuslu, B., & Öner, Ö. (2020). Üniversite öğrencilerinde psikolojik danışma süreci: Nitel bir araştırma. Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, 3(5), 194-205.
Uzun, R. B. (2018). Psikodrama uygulamalarının üniversite öğrencilerinde öz-şefkat düzeyine etkisi. [Psikodrama Yeterlilik Tezi] Dr. Abdülkadir Özbek Psikodrama Enstitüsü.
Wheeler, K. (2020). Psikiyatri hemşireliğinde ileri düzey uygulamalar için psikoterapi kanıta dayalı uygulama rehberi. (Çev. Ed. A., Atlı Özbaş, N. Gürhan). Nobel Tıp Kitabevi.