SAĞLIK ÇALIŞANLARININ AİLE İÇİ ŞİDDET DENEYİMLERİ VE BU KONUDAKİ YAKLAŞIMLARININ BELİRLENMESİ

AMAÇ: Bu araştırmada sağlık çalışanlarının aile içi şiddet yaşama durumları ve bu konudaki yaklaşımlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. ARAŞTIRMANIN TÜRÜ: Tanımlayıcı . GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmanın evreni İstanbul’daki devlet, özel ve özel dal olmak üzere toplam üç hastanede çalışan tüm ebe, hemşire ve sağlık memurları N=910 , örneklemi ise amaçlı örnekleme yöntemiyle çalışmaya katılmaya kabul eden 400 sağlık personeli oluşturmuştur. Çalışma için seçilen kurumlar İstanbul il sınırları içinde bulunması ve dalında ilin en büyük hastaneleri arasında olması nedeniyle tercih edilmiştir. Katılım oranı %44.0’dır. Verilerin toplanmasında; araştırmacılar tarafından geliştirilen aile içi şiddete yönelik yaygın yaklaşımları içeren 20 ifadeden oluşan beşli Likert tipi “Aile içi Şiddete Yaklaşım Formu” ve katılımcıların sosyo-demografik özelliklerine ilişkin 21 sorulu “Tanıtıcı Bilgi Formu” kullanılmıştır. BULGULAR: Çalışmaya katılanların %77’sini hemşire, %14.8’ini sağlık memuru, %8.3’ünü ebeler oluşturmuştur. Katılımcıların %95.8’inin kadına karşı şiddetin asla kabul edilemez olduğunu bildirmesine karşın % 28.8’inin şiddet gördüğü ve %73’ünün şiddet karşısında hiç bir şey yapmadığı belirlenmiştir. Sağlık çalışanlarının %39.5’inin “Şiddeti ortaya çıkaran tahrik edici sözler veya davranışlardır” ve %28.3’ünün “Aile içi şiddete dışarıdan müdahil olmak uygun değildir” görüşlerine katıldıkları saptanmıştır. cinsiyetçi rol beklentilerine ilişkin geleneksel görüş ve tutumlarla benzeştiği söylenebilir. Oysa aile içi şiddet olgularının tanımlanmasında, tedavi, destek ve rehabilitasyonunda sağlık çalışanlarına önemli görevler düşmektedir

DETERMINING THE HEALTHCARE WORKERS’ EXPERIENCES AND ATTITUDES TOWARDS DOMESTIC VIOLENCE

OBJECTIVE: The aim of this study is to determine experiences and attitudes the healthcare workers towards domestic violence. RESEARCH TYPE: Descriptive study METHODS: In this research, 400 healthcare workers in three different types of hospital one public, one private and one special branch in Istanbul have been contacted. Participation rate is 44.0%. Data has been collected with “Participant Information Form” and “Attitude Towards Domestic Violence Questionnaire” in between 1st and 30th December 2007. RESULTS: Even 95.8% of the participants has indicated that the violence against women is not acceptable, it is determined that 28.8% of them faced violence and 73% of them did against violence. It is determined that 39.5% of the healthcare worker agree with the view that “what creates violence is provocative words or behaviors” and 28.3% agree with the view “it is not appropriate interfere to domestic violence”. When evaluated from the domestic violence history agreement rate with the declarations like “if you apologize after violence anything will be forgotten”, “men are violent by nature”, “at home or at school violence could be used to provide discipline” are significantly found higher in people with domestic violence history. CONCLUSION: It is determined that in male dominant societies healthcare workers are familiar with this point of view which legitimates the violence against women. It can be said that the approach of the healthcare worker is similar with the view and attitude related to women’s sexual role expectancy which is internalized by traditional cultures of Turkish

___

  • Alper Z, Ergin N, Selimoğlu K, Bilgel N (2005) Domestic vilence: A study among a group of Turkish women. Eur J Gen Pract. 11 (2):48–54.
  • Asena D (1998) Sözel, duygusal, fiziksel, cinsel şiddet. [ Electronic version] . Retrieved March 1. 2008. www.milliyet.com.tr/ ekler/gazete-Pazar/ 7981129/ yazar/asena. html.
  • Arın C (1996) Kadına yönelik şiddet. Cogito; 6 (7). 305–312.
  • Benagiano G (2002) The role of FIGO in addressing violence against women ,International Journal of
  • Gynecology and Obstetrics, 78 Suppl. 1: S125–S127 Bessette HD, Peterson SS (2002) Attitudes of adult nurse practitioner students toward women experiencing domestic violence. J Nurs Educ 1, 227–30.
  • Blacklock N (2005) Domestic Violence Intervention Project (DVIP). Advances in Psychiatric Treatment. :2001. 65–72. [ Electronic version] . Retrieved March 11. 2008. from http://www.dvip.org./hammersmith html.
  • Corbally MA (2001) Factors affecting nurses’ attitudes towards the screening and care of battered woman in dublin a&e departments: a literature review. Accident and Emergency Nursing 9,: 27–37
  • Çetin H, Kuzu N, Sargutan E, Ak B, Pekcan H (2005) Ankara Batıkent’te aile içi şiddet olayı. Temel Sağlık. 2 (5).1–7.
  • Declaration on the elimination of violence against women (1993) 43rd plenary meeting. 27 July 1993. [
  • Electronic version] . Retrieved March 11. 2008. http://www.un.org/esa/gopher-data/esc/res/1993/e1993– htm /14.3.2007
  • Dijulio KS (1998) Families in Crisis: Family Violence: Foundation of Psychiatric Mental Health Nursing.
  • EM Varcalorıs (Ed). St. Louis. WB Saunders Company, 387- 437. Davas AA, Aksu F (2007) The training needs of Turkish emergency department personnel regarding intimate partner violence. BMC Public Health 7,350 doi:10.1186/1471-2458-7-350.
  • Dişsiz M, Şahin N H (2008) Evrensel Bir Kadın Sağlığı Sorunu: Kadına Yönelik Şiddet, Maltepe
  • Üniversitesi Hemşirelik Bilim ve Sanatı Dergisi 1(1). 50–58. Ergin N, Bayram N, Alper Z, Selimoğlu K, Bilgel N (2005) Domestic violence: A tragedy behind the doors. Women Health 42,.35–51.
  • Gadomski A, Wolff D, Tripp M, Lewis C, Short ML (2001) Changes in healthcare providers' knowledge, attitudes and behaviours regarding domestic violence, following a multifaceted intervention. Academic Medicine, 76 (10),1045–1052.
  • Garcia-Moreno C (2002) Recommendations and conclusions from the International Conference on the role of health professionals in addressing violence against women Naples, October 2000, International Journal of Gynecology and Obstetrics 78 Suppl.1 S129–S131.
  • Gömbül Ö. Buldukoğlu K (1997) Hemşirelerin kadın ve kadına yönelik eş şiddetine ilişkin görüşleri. Kriz Dergisi 5 (2),103–114.
  • Gömbül Ö (1998) Ailede kadına eşi tarafından uygulanan şiddet ve şiddette mesleki role ilişkin hemşirelerin tutumları ile cinsiyet rol kalıpları arasındaki ilişki, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimler
  • Enstitüsü, Yayınlamamış Doktora tezi, Ankara. Güler N,Tel H, Tuncay FÖ (2005) Kadının aile içi şiddete bakışı. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 27 (2), 51–56.
  • Güneri F Y (1996) Ailede Kadına Yönelik Şiddet. Evdeki Terör. Kadına Yönelik Şiddet. İstanbul: Mor Çatı Yayınları
  • Hıdıroğlu S, Topuzoğlu A, Ay P, Karavuş M (2006) Kadın ve çocuklara karşı fiziksel şiddeti etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi: İstanbul’da sağlık ocağı tabanlı bir çalışma. Yeni Symposium Journal 44 ( 4),196–202
  • International Council of Nurses (ICN) ( 2001) Nurses, always there for you: United against violence.
  • International Nurses’ Day 2001. Anti-Violence Tool Kit.
  • İçli T, Öğün A (2000) Türkiye’nin Sosyo-Kültürel Yapısında Aile. Evlilik ve Kadın Suçluluğu
  • Fail Mağdur İlişkisi. Atatürk Kültür Merkezi Yayınları. Ankara. Kadın Şiddeti Hak Eder mi? [Electronic version] . Retrieved Jan 24. 2008. from http://www.ucansupurge.org/index.php?option=com_content&task=viev&id=1910&Itemi=73
  • Karataş B, Derebent E, Yüzer S, Yiğit R, Özcan A (2005) Kırsal Kesim Kökenli Kadınların Aile İçi
  • Şiddete İlişkin Görüşleri. [Electronic version] . Retrieved February 12. 2008. from http://cws.emu.edu.tr/en/conferences/2nd_int/pdf/karatas%20b.%20derebent%20e.%20yuzer%20s.%20yigi t%20r.%20ozcan%20a..pdf.
  • Karataş N (2002) Araştırmada örnekleme. İ. Erefe (Eds.), Hemşirelikte araştırma ilke süreç ve yöntemleri.
  • (p. 125–138). İstanbul: Odak Ofset. Kishor S, Johnson K (2004) Prevalence of different types of domestic violence. In: Meline M. ed. Profiling domestic violence–a multi-country study. Calverton. Maryland: ORC Macro.11–27.
  • Kılıç BÇ (1999). Aile içi kadına yönelik şiddetin belirlenmesi ve hemşirenin rolü İstanbul Üniversitesi
  • Sağlık Bilimleri Enstitüsü Halk Sağlığı Hemşireliği Anabilim Dalı,Yayınlamamış Yükseklisans Tezi, İstanbul. Kocacık F, Doğan O (2006). Domestic violence against women in Sivas. Turkey: Survey study. Croat Med. J. 47, 742–749.
  • Kurçer MA, Güneş G, Genç M (1999) Malatya’da sosyoekonomik düzeyleri farklı iki ayrı bölgede evli kadınlara yönelik aile içi şiddet ve etkileyen faktörler. Sağlık ve Toplum 9 (3), 34–37.
  • Littrel KH, Littrel SH (1998) Current understanding of violence and aggression: assesment and treatment.
  • Journal of Psychosocial Nursing 36 (129), 18–24. Mayda AS, Akkuş D (2003) Ev kadınlarına yönelik aile içi şiddet. Sağlık ve Toplum 13 (4), 51–58.
  • Mor Çatı Sığınma Vakfı (1998)Geleceğim Elimde: Kadın İncelemeleri Dizisi. İstanbul: Mor Çatı Yayınları.
  • Moore ML, Zaccaro D, Parsons LH (1998) Attitudes and practices of registered nurses toward women who have experienced abuse/domestic violence. J Obstet Gynecol Neonatal Nurs 27 (2), 175–82.
  • Naved RT, Azim S, Bhuiya A, Persson LA (2006) Physical violence by husbands: Magnitude. disclosure and help-seeking behavior of women in Bangladesh. Soc Sci Med. Jan 17, 2917–29.
  • Rittersberger H (1997) Aile İçi Şiddet: Bir Sosyolojik Yaklaşım. 20.yy’ın Sonunda Kadınlar ve Gelecek
  • Konferansı. TODAİE- İHADM. İstanbul. Shea CA, Mahoney M, Lacey JM (1997) Breaking through the barriers to domestic violence Intervention.
  • American Journal of Nursıng 97 (6) 26–34. Şahin NH, Dişsiz M (2008) Sağlık Çalışanlarının Aile İçi Şiddete Yönelik Tutum Ölçeği Geliştirme
  • Çalışması[Sözlü Bildiri],V.Kapadokya Adli Bilimler Kongresi “Adli Hemşirelik”, Nevşehir. Sugg NK, Thompson RS, Thompson DC, Maiuro J, Rivara FP (1999) Domestic violence and primary care, Attitudes, practices and beliefs. Archieves of Family Medicine , 8, 301-306
  • Taşçı N K ( 2003) Ebelerin aile içinde kadına uygulanan şiddete ve şiddette mesleki rollerine ilişkin tutumları Pamukkale Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü , Halk Sağlığı Hemşireliği Anabilim Dalı
  • Yayınlamamış Yükseklisans Tezi, Denizli. T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu (1995) Aile İçi Şiddetin Sebep ve Sonuçları. Bizim Büro Yayınevi. Ankara.
  • T.C Başbakanlık Kadın Statüsü ve Sorunları Genel Müdürlüğü (1998) Aile İçinde ve Toplumsal
  • Alanda Şiddet. Bizim Büro Yayınevi. Ankara. Tel H (2002) Gizli sağlık sorunu: Ev içi şiddet ve hemşirelik yaklaşımları. Cumhuriyet Üniversitesi
  • Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 6 (2), 1–9. Tjaden P, Thoennes N (2000) Prevalence and incidence of intimate partner violence. In: Extent. nature. and consequences of ıntimate partner violence: Findings from the national violence against women survey.
  • Washington (DC): U.S. Department of Justice. Office of Justice Programs. National Institute of Justice; 9– Tunçel E K, Dündar C, Peşken Y (2007) Ebelik ve hemşirelik öğrencilerinin aile içi şiddet konusunda bilgi ve tutumlarının değerlendirilmesi. Genel Tıp Dergisi 17 (2), 105–110.
  • Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması (TNSA) 2003.Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü.
  • Sağlık Bakanlığı Ana Çocuk Sağlığı Aile Planlaması Genel Müdürlüğü. Devlet Planlama Teşkilatı ve Avrupa Birliği. [Electronic version] . Retrieved March 12. 2007 http://www.hips.hacettepe.edu.tr./tnsa2003.
  • Uluğ İ (2005) Ailenin Korunmasına Dair Kanun Çerçevesinde Aile İçi Şiddetin Önlenmesi. 6;437–457.
  • Electronic version] . Retrieved March 24. 2008. from http://www.akader.net/sbard/sayilar/2005Eylul/11.pdf.
  • UNFPA (2007) Ending Violence Against Women Programming for Prevention. Protection and Care. New
  • York. [Electronic version] . Retrieved march 15. 2008 http://www.unfpa.org/publications
  • Vatandaş C (2003) Aile ve Şiddet: Türkiye’de Eşler Arası Şiddet. Afyon Kocatepe Üniversitesi Yayın
  • No:58 Uyum Ajans. Ankara. World Health Organization (WHO) (1997) Violence against women: What health workers can do? [
  • Electronic version] . Retrieved March 21. 2008. htpp://who. int/gender/violence/en/u9.pdf. Erişim tarihi: 05.2008
  • World Health Organization (WHO) ( 2002) Violence by intimate partners. In: G Krug, LL Dahlberg, JA
  • Mercy, AB Zwi, R Lozano (Eds.), World report on violence and health, Geneva. 87–122. World Health Organization (WHO) (2005).Multi-country Study on Women’s Health and Domestic
  • Violence Against Women: Summary Report of Initial Results on Prevalence. Health Outcomes and Women’s responses. World Health organization, Geneva.