Hülya ÖZELÇAM, Hasan Hüseyin İPÇAK, Sema ÖZÜRETMEN

Bazı Fiğ Kuruotları ve Botanik Fraksiyonlarının Yem Değerlerinin Naylon Torba Tekniği ile Belirlenmesi

Amaç: Bu çalışmanın amacı, bazı fiğ kuru otları ile botanik fraksiyonlarının yem değerlerinin in situ naylon torba tekniği ile belirlenmesidir. Materyal ve Metot: Araştırmada, %25 çiçeklenmede hasat edilen 2 adi fiğ (Vicia sativa), 2 tüylü fiğ (V. villosa) ve 1 macar fiği (V. pannonica) olmak üzere toplam 5 çeşit fiğ kuru otu ile bunların yaprak ve sapları kullanılmıştır. Öncelikle yemlerin naylon torba tekniği yardımıyla ruminal KM parçalanabilirlikleri elde edilmiştir. Daha sonra KM parçalanabilirlikleri ile Neway programından yararlanılarak ruminal parçalanma karakteristikleri hesaplanmıştır. Ayrıca yemlerin dekara KM ve HP verimlerinden yararlanılarak, in situ parçalanabilirlik verimleri de saptanmıştır. Bulgular: Fiğ çeşitlerinin, sap fraksiyonu hariç, KM ve HP içerikleri benzerdi (P>0.05). Sap fraksiyonu için en yüksek HP değeri (%11.38) EB-82 çeşidinde saptandı (P<0.05). Çeşitlerin in situ KM parçalanabilirlikleri farklı değildi, ancak çeşitlerin yaprak ve sap fraksiyonları arasında önemli düzeyde farklar vardı. Çeşitlerin dekara KM ve HP verimleri farklıydı ve en yüksek değerler (sırasıyla 291.67 kg ve 66.7 kg) E-82 çeşidinde saptandı (P<0.05). Ayrıca dekara ruminal parçalanabilirlik (48 h ve a+b) verimleri bakımından da en yüksek değerler (sırasıyla 250.48 kg ve 252.87 kg) yine E-82 çeşidinden elde edildi (P<0.05). Sonuç: Dekara KM ve HP verimi ile ruminal parçalanabilirlik verimleri bakımından en iyi değerler Efes-82 çeşidinden elde edilmiş, bunu Ege Beyazı-82 çeşidi izlemiştir. Dolayısıyla diğer çeşitlere kıyasla Efes-82 tüylü fiğ ile Ege Beyazı-82 macar fiğ çeşitlerinin üretimi, hem ekonomi hem de hayvan besleme açısından karlı olacaktır.

Anahtar Kelimeler:

fiğ kuru otu, naylon torba tekniği, botanik fraksiyon

Determination of Feed Values of Some Vetch Hays and Botanical Fractions by Nylon Bag Technique

Objective: The aim of this study is to determine the feed values of some vetch hays and their botanical fractions with in situ nylon bag technique.Material and Methods: In the study, 2 common vetch (Vicia sativa), 2 hairy vetch (V. villosa) and 1 hungarian vetch (V. pannocina), which were harvested without 25% flowering, in total 5 varieties of vetch hay with their leaves and stems were used. Firstly, ruminal DM degradability of feeds were obtained by using nylon bag technique. Then, the ruminal degradation characteristics were calculated by using DM degradability. Additionally, in situ degradability yields were also determined by taking advantage of DM and CP yields of feeds per decare. Results: Excluding the stem fraction, the DM and CP contents of vetch varieties were found similary (P>0.05). The highest CP value (11.38%) for the stem fraction was determined in the EB-82 variety (P<0.05). Although there were no significant differences between the in situ DM degrability of varieties, significant differences between the leaf and stem fractions of the varieties were found. DM and CP yields of varieties per decare were found differently and the highest values (291.67 kg and 66.7 kg, respectively) were determined in E-82 variety (P<0.05). In addition, in terms of the highest values (250.48 kg and 252.87 kg, respectively) of ruminal degradability (48 h and a+b) yield per decare were obtained in E-82 variety again (P<0.05). Conclusion: The best values in terms of yields of DM, HP and ruminal degradability to decare were obtained from Efes-82 variety, followed by Ege Beyaz-82 variety. Therefore, compared to other varieties, the production of Efes-82 hairy vetch and Ege Beyazı-82 hungarian vetch will be profitable in terms of both economy and animal nutrition.

PDF

___

Alzueta C, A. Rebolé A, Barroa C, Treviño J, Caballero R 1995. Changes in nitrogen and carbohydrate fractions associated with the field drying of vetch (Vicia sativa L.) Anim Feed Sci Technol, 52, 249-255.
Alzueta C, Caballero R, Rebolé A, Treviño J, Gil A 2001. Crude protein fractions in commen vetch (Vicia sativa L.) fresh forage during pod filling. J Anim Sci, 79, 2449-2455.
AOAC 1990. Official method of analysis, 15 th Ed, Association of Official Analytical Chemists, Inc., Virginia, USA, 770-771.
Avcıoğlu R, Açıkgöz E, Soya H, Tan A 2000. Yem bitkileri üretimi. V. Türkiye Ziraat Mühendisliği Teknik Kongresi, 17-21 Ocak, Ankara, 567-586.
Avcıoğlu R, Soya H 1995. Yem bitkileri kılavuzu (III.Basım). Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları. No:443, 176.
Avcıoğlu R, Soya H, Geren H, Demiroğlu G, Salman A 1999. Hasat dönemlerinin bazı değerli yem bitkilerinin verimine ve yem kalitesine etkileri üzerinde araştırmalar. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, 15-18 Kasım 1999, Adana, Cilt III, Çayır-Mera Yembitkileri ve Yemeklik Tane Baklagiller, 29-34.
Bhargava PK, Orskov ER 1987. Manual for the use of nylon bag technique in the evaluation of feedstuffs. The Rowett Research Institute, Aberdeen AB21 9SB, Scotland.
Çaçan E, Kökten K, Kaplan M, Yılmaz HŞ 2018. Bazı adi fiğ hat ve çeşitlerinin (Vicia sativa L.) ot verimi ve ot kalitesi açısından değerlendirilmesi. Harran Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi, 22 (1), 47-61.
Çakmakçı S, Açıkgöz E 1987. Adi fiğ (Vicia sativa L.) de ekim zamanı, sıra arası uzaklığı ve biçim devrelerinin ot verimi ve kalitesine etkisi. Doğa TU Tarım ve Ormancılık Dergisi, 11 (1), 179-185.
Haj Ayed, M, Gonzales, J, Caballero, R, Remedios Alvir, M 2001. Effects of maturity on nutritive value of field-cured hays from common vetch and hairy vetch. Anim Res, 50, 31-42.
Karabulut A, Filya İ 2012. Yemler bilgisi ve yem teknolojisi. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Notları, 67, 306.
Karslı MA, Akdeniz H, Levendoğlu T, Terzioğlu Ö 2005. Evaluation of the nutrient content and protein fractions of four different common vetch varieties. Turk J Vet Anim Sci, 29, 1291-1297.
Lanyasunya TP, Rong Wang H, Abdulrazak SA, Mukisira EA, Zhang J 2006. In sacco determination of dry matter, organic matter and cell wall degradation characteristics of common vetch (Vicia sativa L.). Tropical and Subtropical Agroecosystems, 6, 117-123.
Mikić A, Perić V, Đorđević V, Srebrić M, Mihailović V 2009. Anti-nutritional factors in some grain legumes. Biotechnology in Animal Husbandry, 25 (5-6), 1181-1188.
Orskov ER, McDonald L 1979. The estimation of protein degradability in the rumen from incubation measurements weighted according to rate of passage. J Agric Sci Camb, 92, 499-503.
Özkul, H, Şayan, Y 1996. Bazı saman çeşitlerinin yem değerlerinin naylon torba tekniği ile belirlenmesi. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 33 (2-3), 151-157.
Özpınar H, Sabancı CO, Eğinlioğlu G, Buğdaycıgil M, Doğrucu F 1996. Ekim yöntemi ve tohumluk miktarının Kubilay-82 fiğ çeşidinin yeşil ot ve kuru madde verimine etkileri. Anadolu, J AARI, 6 (2), 54-63.
Özpınar H, Sabancı CO, Eğinlioğlu G 1999. Ürem-79 ve Kubilay-82 fiğ (Vicia sativa L.) çeşitlerinde farklı tohumluk miktarlarının ot ve tohum verimi üzerine etkileri. Anadolu, J AARI, 9 (2), 41-55.
Rebole A, Alzueta C, Ortiz LT, Barro C, Rodriguez ML, Caballero C 2004. Yields and chemical composition of different parts of the common vetch at flowering and at two seed filling stages. Spanish J Agric Res, 2 (4), 550-557.
Sayar MS, Yücel C, Tekdal S, Yasak MŞ, Yıldız E 2009. Diyarbakır koşullarında bazı adi fiğ (Vicia sativa l.) hatlarının verim ve verim unsurlarının belirlenmesi. Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, 19-22 Ekim 2009 Hatay, 518-522.
Sayar MS 2017. Ülkemiz ve bölgemizdeki yem bitkisi tarımına genel bir bakış. Diyarbakır’da Tarım, Ocak-Nisan, 30-34.
SPSS Inc., Released 2009, PASW Statistics for Windows, v. 18.0, Chicago, SPSS Inc.
Soya H, Doğrucu F, Geren H, Kır B.1999a. Adi fiğ (Vicia sativa) ve tüylü fiğ (Vicia villosa)’de farklı biçim zamanlarının ot verimi ve verim özelliklerine etkisi üzerine bir araştırma. Türkiye 3.Tarla Bitkileri Kongresi, 15-18 Kasım 1999, Adana, Cilt III, Çayır-Mera Yembitkileri ve Yemeklik Tane Baklagiller, 92-95.
Soya H, Tamer G, Üstek A, Zorer Ş 1999b. Farklı ekim ve hasat zamanlarının adi fiğ (Vicia sativa) ve tüylü fiğ (Vicia villosa) de ot verimi ve verim özelliklerine etkisi. Türkiye 3. Tarla Bitkileri Kongresi, 15-18 Kasım 1999, Adana, Cilt III, Çayır-Mera Yembitkileri ve Yemeklik Tane Baklagiller, 223-227.
Şayan Y 1995. Yem değeri takdirinde naylon torba tekniği (nylon bag technique). Hayvansal Üretim Dergisi, 36, 11-15.
Şayan Y, Avcıoğlu R, Çapçı T, Geren H, Özkul H, Ayhan V 1997. Baklagil ve buğdaygil yem bitkilerinin ruminal yem değeri parametreleri bakımından karşılaştırılması üzerine bir araştırma. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 34 (3), 25-32.
TUİK 2018. T.C. Başbakanlık Türkiye İstatistik Kurumu. Yem bitkileri üretimi, 1988-2017.
Turgut L, Yanar M, Kaya A 2006. Farklı olgunluk dönemlerinde hasat edilen bazı fiğ türlerinin ham besin madde içeriği ve bunların in situ rumen parçalanabilirlikleri. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 37 (2), 181-186.
Yolcu H, Tan M 2008. Ülkemiz yem bitkileri tarımına genel bir bakış. Tarım Bilimleri Dergisi, 14 (3), 303-312.