KURULUŞTAN BUGÜNE PARAMEDİK EĞİTİMİNDE STANDARDİZASYON ÇABALARI VE KIRILMA NOKTALARI

Paramedikler, 2004 yılı Sağlıkta Dönüşüm Programı ile birlikte ambulansta çalışan asli personel oldular. Bununla birlikte hem rol ve sorumlulukları hem de eğitimleri açısından en fazla tartışılan meslek gruplarından biri haline gelmişlerdir. Türkiye’de 1993 yılında ilk paramedik  (Ambulans ve Acil Bakım Teknikerliği) programının açılmasından bugüne kadar meslek eğitimi alanında çok önemli adımlar atılmıştır. Buna rağmen, ülke genelinde eğitim standardının sağlanamaması, zaman zaman meslek eğitiminin tartışılmasına neden olmuştur. Bu makalede, Türkiye’de paramedik eğitim alanında yapılan standardizasyon çalışmalarının ve bu çalışmalar kapsamında, özellikle dış faktörün etkisi ile yaşanan kırılma noktalarının değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Paramedik mesleğinin temel sorumluluklarının doğrudan yaşam kurtarmayla bağlantılı olması ve yapılan tıbbi hataların çoğu zaman telafisinin olmamasından dolayı çalışma önem kazanmaktadır.

___

  • Uçan, ES., Çelikli, S., Baruş, NÜ., Ersoy, G. (2000) Paramedik (Ambulans ve Acil Bakım Teknikerliği İçin), Dokuz Eylül Üniversitesi Matbaası, İzmir;2000. p. 125- 138.
  • Çelikli, S. (1995) “Ambulans ve Acil Bakım Teknikerliği Programı” I. Travma ve Acil Cerrahi Kongresi Kitabı, İstanbul; 1995.
  • Ed. Browner, B. D.,Pollak,A. N., Gupton, C. L. (2001) CareandTransportation of theSickandinjured, JonesandBartlettPublishers, Sudbury, Massachusetts; 2001, p 4- 15.
  • Caroline, N. L. (2007) Emergency in the Streets, Jones and Bartlett Publishers, Sudbury, Massachusetts; 2007, p 5- 18.
  • Ekşi, A., Erçal, T., Çelikli, S., Üstünkarlı, N., Eroğlu Aygül, S., Aslan. D. (2015) Hastane Öncesi Acil Bakım, 1. Baskı, İzmir, Kitapana; 2015. p 1-6.
  • Ed. Ekşi, A., Aksu, A., Alpakan, A.H., Aydın, T., Çatak, İ., Çeliker, C., Çelikli, S.(2008) Ambulans Sürüş Teknikleri Eğitim Kitabı, Anıl Matbaacılık, Ankara; 2008. p 5- 6
  • Ünlüoğlu İ., Ekşi, A., ve Elçioğlu, Ö. (2002). Acil Tıp Hizmetleri Paralelinde Ambulansların Gelişimi. Sendrom. 14(2):18-24.