Bu çalışma, Diyarbakır ekoiojîk koşullarında yazlık ve kışlık ekimin bazı nohut çeşitlerinde verim ve verim öğelerine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Deneme, 1995-96 ve 1996-97 yıllarında Güneydoğu Anadolu Tanmsai Araştırma Enstitüsü deneme alanlarında; tesadüf blokları deneme desenine göre, üç cekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Çalışmada on nohut çeşidi yazlık ve kıştık ekilerek denenmişlerdir. Denemede; tane verimi, bitki boyu, ilk bakla yüksekliği ve 100 tane ağırlığı gibi özellikler incelenmiştir. İki yıllık ortalamalara göre; en yüksek tane verimi kışlık ekimde 160.9 kg/da'la Eser-87 çeşidinden, yazlık ekimde ise 105.4 kg/da'la ILC-482 çeşidinden elde edilirken, en düşük tane verimi kışlık ekimde 89.1 kg/da, yazlık ekimde ise 62.2 kg/da'la her iki ekim zamanında da Menemen çeşidinden elde edilmiştir.

This study was conducted to determine of the effects of winter and spring sowing time on the yield and some yield components of chickpeas grown under Diyarbakır ecological conditions. The experiment was set up in the complete randomized block design with three replications in Güneydoğu Anadolu Agricultural Research Institute's experimental area in 1995-96 and 1996-97. In this study ten chickpea cuitivars were investigated which are sowed winter and spring time. In this study seed yield, plant height, the first pod height and 100 seed weight were examined. According to the results of two years, the highest grain yield was obtained from Eser-87 cultivar as 160.9 kg/da in the winter sowing time and from ILC-482 cultivar as 105.4 kg/da in the spring sowing time, whereas, the lowest grain yield was obtained from Menemen cultivar as 89.1 kg/da in the winter sowing time and from Menemen cultivar as 62.2 kg/da in the spring sowing time.