Bir Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Polikliniğine Yönlendirilen Adli Olguların Geriye Dönük İncelenmesi

Amaç: Bu çalışmada Şanlıurfa ilinde herhangi bir nedenden dolayı adli mercilere intikal etmiş ve adli makamlar tarafından adli rapor istemiyle bir çocuk ve ergen psikiyatri polikliniğine yönlendirilen çocuk ve ergenlerin adli rapor istem nedenleri, sosyodemografik özellikleri ve eşlik eden ruhsal bozuklukların araştırılması amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Bu çalışmada, Aralık 2018-Aralık 2020 tarihleri arasında bir çocuk psikiyatri polikliniğine adli psikiyatrik değerlendirme amacıyla yönlendirilen 64 olgunun dosyası geriye dönük incelenmiştir. Adli raporlara konu olan çocuk ve ergenlerin sosyodemografik özellikleri, hangi olay nedeniyle gönderildikleri, adli mercilerce yanıt istenen sorunun içeriği, sigara-alkol-madde kullanım bilgileri, zekâ düzeyleri, eşlik eden ruhsal bozuklukları, anne-babalarının sosyodemografik özellikleri gibi konular gözden geçirilmiştir. Sosyo-demografik özellikler ve eşlik eden psikiyatrik tanıları karşılaştırmak için Ki-kare testi, sayısal değişkenleri karşılaştırmak için Mann Whitney U testi kullanıldı. Bulgular: Çalışmamıza dâhil edilen olguların %46,9’unun suça sürüklenen çocuk, %12,5’inin istismara uğrama ve %25’inin erken evlenme nedeniyle yönlendirildiği belirlendi. Suça sürüklenen çocukların %90’ı erkek olup, yaşlarının medyan değeri 15 iken, mağdur çocukların %62,5’i kız cinsiyet ve yaşlarının medyan değeri 13,5 idi. Suça sürüklenen çocukların %63,3’ünün, mağdur çocukların ise %62,5’inin okula devam etmediği belirlenmiştir. Suça sürüklenen çocuklarda psikopatoloji %53,3 oranında, mağdur çocuklarda %50 oranında bulunmuştur. Erken evlenme isteği ile başvuran olguların tamamının cinsiyeti kız ve yaşlarının medyan değeri 16 idi. Başvuran olguların %43,8’inin başvuru anında gebe olduğu ve olguların %93,8’inin yaşına uygun eğitim almadığı bulunmuştur. Sonuç: Bu çalışmada suça sürüklenen çocukların ve mağdurların yarısından fazlasının okula devam etmediği tespit edilmiştir. Ayrıca suça sürüklenen çocuklar arasında erkek cinsiyet baskınlığının gözlendiği saptanmıştır. Risk altındaki grupların belirlenmesi için ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.

Anahtar Kelimeler:

Adli psikiyatri, çocuk psikiyatrisi, suç, erken evlilik

Retrospective Review of Forensic Cases Referred to the Child and Adolescent Psychiatric Outpatient Clinic

Background: The aim of this study is to explore the cause of forensic report orders, socio-demographic characteristics and comorbid mental disorders in children and adolescents passed to court for any reason and referred to a child and adolescent psychiatry outpatient clinical by judicial authority in Şanlıurfa province. Materials and Methods: In this study, we retrospectively reviewed files of 64 cases which referred to a child and adolescent psychiatry outpatient clinic for forensic psychiatric assessment between December, 2018 and December, 2020. The socio-demographic characteristics, the event underlying referral, coverage of question asked by judicial authority, smoking or alcohol and substance abuse, intelligence level, comorbid mental disorders and socio-demographic characteristic of parents were reviewed in children referred by judicial authorities. We used the Chi-square test to compare socio-demographic characteristics and comorbid psychiatric diagnoses and The Mann Whitney U test to compare numerical variables. Results: It was found that 46.9% of the children were referred due to juvenile delinquents while 12.5% due to being subjected to abuse and 25.0% due to early marriage. Of the juvenile delinquents, 90% were boys with median age of 15 years while 62.5% of victims were girls with median age of 13.5 years. The findings show that 63.3% of juvenile delinquents and 62.5% of victims were not attending to school. The incidence of psychiatric diagnosis was 53.3% among juvenile delinquents while it was 50% among victims. All of the children presented with request of early marriage were girls with median age of 16 years. The results show that 43.8% of cases were pregnant at presentation and 93.8% did not receive education appropriate for their age. Conclusions: It was found that more than one-half of juvenile delinquents and victims were not attending school in that study. In addition, it was found that male gender preponderance was observed among juvenile delinquents. There is a need for further studies to determine groups of under risk.

Keywords:

Forensic psychiatry, child psychiatry, delinquency, early marriage,

PDF

___

1. Kanunu ÇK. Kanun numarası: 5395 kabul tarihi: 3/7/2005. Resmî gazete. 2005;15:25876.
2. Tufan AE, Sercan M. Çocuk ve Ergenlerde Adli Psikiyatri Uygulamaları. Adli Psikiyatri Uygulama Klavuzu kitabı içinde. Uygur N ve ark. editörler. TPD yayınları. 2018: 215-45.
3. TÜİK. Güvenlik Birimine Gelen veya Getirilen Çocuklar, 2019. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Juvenile-Statistics-Received-Into-Security-Unit-2015-2019-33632.
4. Coker KL, Smith PH, Westphal A, Zonana HV, McKee SA. Crime and psychiatric disorders among youth in the US population: an analysis of the National Comorbidity Survey-Adolescent Supplement. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 2014;53(8):888-98.
5. Shader M. Risk Factors for Delinquency: An Overview. 2001, Washington, DC: Office of Juvenile Justice and Delinquency Prevention.
6. TOÇEV. Türkiye’deki Risk Altındaki Çocuklar Raporu, İstanbul; 2019.
7. Bilginer Ç, Karadeniz S, Hizarcı S, Çekin Yılmaz B, Kandil S. Suça sürüklenen çocukların adli psikiyatrik değerlendirme ve rapor sonuçları: İki yıllık retrospektif dosya taraması. Klinik Psikiyatri. 2021;24:217-27.
8. Yüksel T. Bir Üniversite Hastanesi Çocuk Psikiyatrisi Polikliniğinde Değerlendirilen Suça Sürüklenen Çocuklar. Dicle Tıp Dergisi. 2019;46(3):559-65.
9. Bilaç Ö, Şentürk Pilan B, Orhon Z, Bayrak A. Suça Sürüklenen Çocukların Suç ve Tanı Dağılımlarının İncelenmesi: Kesitsel Bir Araştırma. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi. 2014;21(2).
10. Karadag M, Akkaya C, Gümüşlü A, Topal Z, Gokcen C. Bir Üniversite Hastanesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Kliniğinde Değerlendirilen Adli Olguların Sosyodemografik ve Klinik Özelliklerinin İncelenmesi. Dicle Tıp Dergisi. 2021;48(1):187-96.
11. Kim JI, Kim B, Kim BN, Hong SB, Lee DW, Chung JY, Choi JY, Choi BS, Oh YR, Youn M. Prevalence of psychiatric disorders, comorbidity patterns, and repeat offending among male juvenile detainees in South Korea: a cross-sectional study. Child Adolesc Psychiatry Ment Health. 2017;11:6.
12. Güler G, Sungur MA, Kütük MÖ. Evaluation of Clinical and Socio-demographic Characteristics of the Children Dragged to Crime. Bull Leg Med. 2018; 23(1): 39-46.
13. Loeber R, Burke JD, Pardini DA. Development and etiology of disruptive and delinquent behavior. Annu Rev Clin Psychol. 2009;5:291-310.
14. World Health Organization. (2020). Child Maltreatment. Erişim adresi: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/child-maltreatment.
15. Şahin F. Fiziksel İstismar. Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Temel Kitabı. İçinde: Çetin FÇ, Coşkun A, İşeri E ve ark, editörler. Ankara; Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Derneği, 2008:462-469.
16. Kılıçaslan F, Güngören S, Gökçeoğlu S, Ayaydın H. Şanlıurfa İlinde Görev Yapan Pediatri ve Çocuk Cerrahi Uzmanlarının Çocuk İstismarı ve İhmali Konusunda Bilgi Düzeyleri ve Tutumlarının Değerlendirilmesi. Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 2020;17(3):330-4.
17. Eyüboğlu D, Eyüboğlu M. Psychiatric Disorders and Socio-demographic Characteristics in Children Intended to Get Married at a Young Age. Klinik Psikiyatri. 2018; 21:122-9.
18. Coşkun AM, Şenturan L, Çayır G, Yakıt E. Social sensitivity development about the problem of childbrides. International Journal of Human Sciences. 2016;13:1107-112.
19. John NA, Edmeades J, Murithi L. Child marriage and psychological wellbeing in Niger and Ethiopia. BMC Public Health. 2019;19:1029.
20. Ayaz M, Ayaz AB, Soylu N. Çocuk ve Ergen Adli Olgularda Ruhsal Değerlendirme. Klinik Psikiyatri. 2012;15:33-40.
21. Hopkins T, Clegg J, Stackhouse J. Young offenders’ perspectives Disord. 2016;51:95-109.
22. Sarı SA, Çiçek AU, Bütün C, Yıldırım A. Sivas İlinde Suça Sürüklenen Çocuk Olguların Sosyodemografik ve Klinik Özellikleri. Adli Tıp Bülteni. 2019;24(3):177-82.
23. Simoes C, Matos MG, Batista-Foguet JM. Juvenile delinquency: Analysis of risk and protective factors using quantitative and qualitative methods. Cognition, Brain, Behavior: An Interdisciplinary Journal. 2008;12(4):389-408.
24. Ford JA. The connection between heavy drinking and juvenile delinquency during adolescence. Sociological Spectrum. 2005a;25:629-50.
25. Taskıran S, Mutluer T, Tufan AE, Semerci B. Understanding the associations between psychosocial factors and severity of crime in juvenile delinquency: a cross-sectional study. Neuropsychiatr Dis Treat. 2017;13:1359-66.
26. Pliszka SR, Sherman JO, Barrow MV, Irick S. Affective disorder in juvenile offenders: a preliminary study. Am J Psychiatry. 2000;157(1): 130–2.
27. Ercan ES, Polanczyk G, Akyol Ardıc U, Yuce D, Karacetın G, Tufan AE, et al. The prevalence of childhood psychopathology in Turkey: a cross-sectional multicenter nationwide study (EPICPAT-T). Nord J Psychiatry. 2019;73:132-40.
28. Young S, Moss D, Sedgwick O, Fridman M, Hodgkins P. A meta-analysis of the prevalence of attention deficit hyperactivity disorder in incarcerated populations. Psychol med. 2015;45: 247-58.
29. Pratt TC, Cullen FT, Blevins KR, Daigle L, Unnever JD. The relationship of attention deficit hyperactivity disorder to crime and delinquency: a meta-analysis. Int J Police Sci Manage. 2002;4(4):344–60.
30. Diamantopoulou S, Verhulst FC, van der Ende J. Testing developmental pathways to antisocial personality problems. J Abnorm Child Psychol. 2010;38(1):91–103.
31. Koç F, Aksit S, Tomba A, Aydın C, Koturoğlu G, Çetin S, Halıcıoğlu O, Erşahin Y, Turhan T, Çelik A, Şenol E, Kara S, Solak U. Çocuk istismarı ve ihmali olgularımızın demografik ve klinik özellikleri: Ege Üniversitesi Çocuk Koruma Birimi’nin bir yıllık deneyimi. Türkiye Pediatri Arşivi Dergisi. 2012;47:119-24.
32. Gardner MJ, Thomas HJ, Erskine HE. The association between five forms of child maltreatment and depressive and anxiety disorders: A systematic review and metaanalysis. Child Abuse Neglect. 2019;96:104082.
33. Uslu İ. Türkiye’de Aile Yapısı Araştırması. Ankara, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, 2011.
34. Sertdemir M, Kut B, Demirci Ş, Akça ÖM. Konya İlinde Bir Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Kliniğinde Değerlendirilen Adli Olguların Sosyodemografik ve Klinik Özelliklerinin Geriye Dönük İncelenmesi. Turk J Child Adolesc Ment Health. 2020;27(1):27-32.
35. Malatyalı MK. Türkiye’de çocuk gelin sorunu. Nesne Psikoloji Dergisi. 2014;3:27-38.
36. Yuksel-Kaptanoglu I, Ergocmen B. Factors that pave the way for becoming a child bride. Journal of Sociological Research. 2012;15(2):129-61.
37. Demirbağ BC, Kürtüncü M, Erkaya R, Çiçek Z. Adolescent Marriage and Pregnancy: Sample of Eastern Black Sea. ACU Sağlık Bil Derg. 2013;4(3):128-31.
38. Le Strat Y, Dubertret C, Le Foll B. Child marriage in the United States and its association with mental health in women. Pediatrics. 2011;128(3):524-30.
39. Poyraz Fındık OT, Özcan BG, Arman AR, Gümüştaş F. Evaluation of the Socio-demographic and Psychiatric Features of the Adolescents who were Referred to a Child Psychiatry Clinic for the Forensic Evaluation for Early Marriage. Turk J Child Adolesc Ment Health. 2019;26(3):125-30.