Türkiye’de Şiî hadis anlayışına dair çalışmalarının azlığı, özellikle 2010’lardan sonra pek çok araştırmacının dikkatini çekmiş ve bu çerçevede yüksek lisans, doktora ve doçentlik takdim tezleri başta olmak üzere bazı eserler kaleme alınıp neşredilmiştir. Mezkûr çalışmalardan biri de Ömer Özpınar’ın Şîa Hadîs Tarihinin Teşekkül Dönemi -Sebepler ve Sonuçlar- adıyla 2014 senesinde sınırlı sayıda yayınlanan eseridir. Bu kitap bazı küçük değişikliklerle Şiî Hadîs Tarihi adıyla yeniden yayına hazırlanmış ve 2018 senesi Aralık ayında basılmışsa da bizce malum olmayan bazı sebeplerden dolayı 2019 sonunda piyasaya sürülebilmiştir. Üç bölümden oluşan kitabın Birinci Bölümü “Şiî Hadîs Tarihinin Teşekkülündeki Genel Etkenler” başlığını taşımakta ve hem birbiriyle hem de konuyla pek ilgisi bulunmayan bazı konuları incelemektedir. “Şiî Hadîs Tarihinin Başlangıcı ve Tedvîn Dönemi” başlıklı İkinci Bölüm, Şîa’nın hadis tarihini dönemlemeyi denemekte ve gaybet öncesi döneme yoğunlaşmaktadır. Eserin “Gaybet Sonrası Şiî Hadîs Tarihi ve Tasnîf Dönemi” başlığını taşıyan Üçüncü Bölümü ise birtakım arka plan bilgileriyle Kütüb-i Erba‘a’yı konu edinmektedir. Çalışmamızda Özpınar’ın metni öncelikle kurgusu, metodu ve iddiaları bağlamında değerlendirilecek, ardından bariz bilgi hataları, tekrarları, isim zabt ve yazım standardı sorunları, yazım problemleri ve kaynak kullanımı gibi açılardan tahlil edilecektir.

The Shīʿīte understanding of the ḥadīt̲h̲ has become a more attractive research field, especially after the 2000s. In recent years, various books and articles have been published in this field, translations have been made, and papers have been presented in some academic conferences. Ömer Özpınar’s book entitled Şiî Hadîs Tarihi (History of S̲h̲īʿīte Ḥadīt̲h̲ ) is one of the latest studies on that topic. The fact that there are not so many works in that field and the academic career of its author makes this book much more important. This study aims to evaluate the subject book in detail, especially in terms of its method and use of sources, and to introduce some proposals regarding S̲h̲īʿīte ḥadīt̲h̲ researches through this book. In the study, the chapters of the book were followed flexibly, a thematic approach was preferred to analyze its content and quotes are taken conscientiously in order to discuss the author’s expressions exactly as they are.