Cumhuriyet dönemi Türkiyesinde İlâhiyat fakültelerinin açılmasıyla, İslâm kültür tarihinin en yoğun ilgi alanı olan hadis sahasıyla ilgili çalışmalar, farklı bir açılım kazandı. Bu çerçevede yapılan çalışmaların temelde iki meseleyi; hadislerin tespiti ve delâleti problemini ele aldığı söylenebilir. Bugüne kadarki çalışmalarda, bu iki mesele, kimi zaman en özellikli yönüyle, kimi zaman ise çok teknik bir yaklaşım tarzıyla işlendi. Yaklaşık seksen-doksan yıllık bu birikimin faydalı bir hale gelmesi için, parçalar hâlinde yapılan çalışmaların bir arada değerlendirilmesi çok büyük bir ehemmiyet arz etmektedir. Nitekim bunun farkına varılması sonucu, çağdaş hadis çalışmalarında dikkat edilmesi gereken hususları belirlemeye yönelik birtakım çalışmalar da yapılmıştır. Ne var ki, bu çalışmalar daha çok meseleyi teorik açıdan ele alıp genel/ideal kaidelerden söz etmektedirler. Bu yüzden işin pratik/uygulamalı yönü ihmal edilmiştir.