Allah Resûlü’nün (s.a.v.) hayatındaki her türlü ayrıntının korunup sonraki nesillere aktarılması ilk başta sahâbe, daha sonra ise onların izinde yürüyen İslâm âlimleri tarafından sağlanmıştır. Özellikle sahâbenin Allah Resûlü’nden (s.a.v.) sâdır olan her türlü söz ve davranış modelini hayatlarına tatbik etmeye azamî gayret gösterdikleri ve bu suretle sünnetin fiilen de naklini mümkün kıldıkları ilim ehlince bilinen bir husustur. İşte bu noktada hayatının belirli bir dönemini âdeta Allah Resûlü’ne (s.a.v.) adayan, kendi ifadesiyle “başkaları bağbahçe işleri ile meşgul olurken karın tokluğuna Hz. Peygamber’e mülâzemet eden” Ebû Hüreyre’nin (r.a.) bu altın silsiledeki yeri ve gayreti son derece önemlidir. Burada tanıtılacak olan eserin yazarı da “Ebû Hüreyre’nin hadis ilmindeki konumunu tespit etmeyi” hedeflediğini bildirmektedir.