Kronik bütçe açıklan ile yüksek enflasyona, 1990’lı yılların sonunda bir de ekonomik durgunluk eklenince, Türkiye IMF'nin kapısını çalmak zorunda kalmıştır. Bu çerçevede, Aralık 1999 tarihinde IMF'ye, anti-enflasyonist bir ekonomi programı içeren bir niyet mektubu sünulmuştur. Mektubun bir bölümü, "tarım reformu”na ayrılmıştır, Antienflasyonist bir ekonomi programı gereği olarak kamu finansman yükünü azaltmayı amaçlayan yeni politikalar, tarımsa] destek sisteminde çok önemli değişiklikler öngörmektedir. Tarımın özgün koşullarından ve yapısal sorunlarından kopuk bir zeminde, tamamen finansal kaygılardan hareketle oluşturulmuş söz konusu tarım reformu, Türk tarımını ister istemez olumsuz bir biçimde etkileyecektir. Ancak, geleneksel tarım politikaları da çoktandır etkinliklerini kaybetmiş bulunmaktadır. Ekonomik israfa ve politik istismara açık bu politikalar, tarım kesimine yapılan devlet desteğinin çok üzerinde bir kamu finansman yüküne neden olmaktadır. Bu durumda? yeni bir yüzyıla girerken, ülke içi koşulları ve dış kısıtları gözeten, daha da önemlisi politik kaygıları aşabilen "yeni tarım politikaları” bir zorunluluk olarak karşımıza çıkmaktadır.