Fizik Eğitiminde İşbirlikli Öğrenme Gruplarında Problem Çözme Stratejilerinin Öğrenci Başarısı Üzerindeki Etkileri

Fizik eğitiminde, bilimsel düşünebilme yeteneğinin geliştirilmesi temel hedeflerden biridir. Bu hedefe ulaşmada, seçilecek öğretim yöntemleri farklı olabilir; ancak bireylere sezgi gücünü kullanarak problemleri görebilme, problemin çözümüne yönelik yaratıcı düşünebilme, olaylar arasında bağlantı kurabilme becerilerinin kazandırılmış olması önemlidir. Yaşadığımız bilgi çağında, yeni bilgilere nasıl ulaşacağını bilen, bu bilgiler arasında doğru seçimler yapabilen, yaratıcı, üretken bireylere gereksinim duyulmaktadır. Bu araştırmada, denel işlemler 2005-2006 eğitim-öğretim yılı güz yarıyılında İzmir ili sınırları içinde, alt sosyo-ekonomik düzeyde bulunan bir ortaöğretimin 10. sınıf öğrencileri üzerinde yürütülmüştür. Deneyde strateji öğretimi grubunda 25, kontrol grubunda ise 21 öğrenci yer almaktadır. Araştırmanın verileri, Fizik Başarı Testi (Hareket-Dinamik), Fizik Dersi Problem Çözme Stratejileri Ölçeği ve problem çözme yaprakları ile toplanmıştır. Araştırma sırasında, strateji öğretimi grubuna işbirlikli gruplarda problem çözme stratejileri öğretimi, kontrol grubuna ise geleneksel öğretim yöntemi ile problem çözme stratejileri uygulanmıştır. Araştırma sonucunda, deney grubunun başarı ve problem çözme stratejileri ortalamasının kontrol grubuna göre daha yüksek olduğu bulunmuştur

Anahtar Kelimeler:

fizik eğitimi, problem çözme stratejileri, işbirlikli öğrenme

PDF

___

Açıkgöz, K. Ü. (2003). Etkili öğrenme ve öğretme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
Altun, M. (2002). İlköğretim ikinci kademede matematik öğretimi. Bursa: Alfa Yayıncılık.
Bağcı, N., Gülçiçek, Ç. ve Moğol, S. (2004). Fizik konularının öğretiminde alternatif çözümlerin öğrenci başarısına etkisi. Fırat Üniversitesi Fen ve Mühendislik Dergisi, 16(1), 49-59.
Chang, H. P. ve Lederman, N. G. (1994). The effects of levels of cooperation within physical laboratory groups on physical science achievement. Journal of Research in Science Teaching, 31(2), 167-181.
Çepni, S., Ayas, A., Johnson, D. ve Turgut, M. F. (1997). Fizik öğretimi. Ankara: YÖK Dünya Bankası Milli Eğitimi Geliştirme Projesi Hizmet Öncesi Öğretmen Eğitimi.
Dhillon, A. S. (1998). Individual differences within problem solving strategies used in physics. Science Education, 32(3), 379-405.
Dieck, A. P. (1997). An effect of a newsletter on children’s interest in an attitude toward science. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Arizona State University.
Doymuş, K., Şimşek, Ü. ve Bayrakçeken, S. (2004). İşbirlikçi öğrenme yönteminin Fen Bilgisi dersinde akademik başarı ve tutuma etkisi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 1, 2.
Ertaş, İ. (1993). Denel fizik dersleri. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
Gök, T. ve Sılay, İ. (2004). İşbirlikli gruplarda problem çözme öğretim yönteminin özel görelilik kuramı konusuna uygulanması üzerine bir çalışma. VI. Ulusal Fen ve Matematik Eğitimi Kongresi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Gök, T ve Sılay, İ. (2005). Küresel rekabet ortamında Türk eğitim sisteminin kalitesi .XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Pamukkale
Halloun, I. A. ve Hestenes, D. (1987). Modeling instruction in mechanics. American Journal of Physics, 55(5), 455-462.
Hatfield, M. M., Edwards, N. T. ve Bitter, G. G. (1997). Mathematics methods for elementary and middle school teachers. Boston: Allyn-Bacon.
Heller, P., Keith, R. ve Anderson, S. (1992). Teaching problem solving through cooperative grouping part I: Group versus individual problem solving. American Journal of Physics, 60, 627-636.
Hollabaugh, M. (1995). Physics problem solving in cooperative learning groups. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Minnesota University.
Huffman, D. W. (1994). The effect of explicit problem solving instruction on students’ conceptual understanding of Newton’s Laws. Unpublished doctoral dissertation, Minnesota University.
İsrael, E. (2003). Problem çözme stratejileri, başarı düzeyi, sosyo-ekonomik düzey ve cinsiyet ilişkileri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Kaptan, F. ve Korkmaz, H. (2002). The effects of cooperative problem solving approach on creativity in science course. Journal of Qafqaz, 9, 143-150.
Kılıç, S. D. (2003). İlköğretim ikinci kademe son sınıf öğrencilerinin matematik derslerinde gösterdiği problem çözme yaklaşım ve becerilerinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Leonard, W. L., Dufrense, R. J. ve Mestre, J. P. (1996). Using qualitative problem-solving strategies to highlight the role of conceptual knowledge in solving problems. American Journal of Physics, 64(12), 1495-1503.
Lewis L. S. (2001). The effects of a cross-age peer teaching modillion high school students’ attitudes toward science: An experimental investigation in K12 school. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Alabama University.
Mattern, N. ve Schau, C. (2002). Gender difference in attitude-achievement relationships over time among white middle- school students. Journal of Research in Science Teaching, 39 (4), 324-340.
Morse, L. W. ve Morse, D. T. (1995). The influence of problem-solving strategies and previous training on performance of convergent and divergent thinking. Journal of Instructional Psychology, 22,4.
Neathery, M. F. (1991). Relationship between science achievement and attitudes toward science and the relationship of the attitudes toward science and additional school subjects. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Texas University.
Park, Y. B. (1990). Variables related to selection of mental representation and problem-solving strategy during mechanics problem-solving. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, The Ohio State University.
Rivard L. P. ve Straw, S. P. (2000). The effect of talk and writing on learning science: An exploratory study. Science Education 84, 566-593.
Sarıtaş, E. (2002). İşbirlikli ve geleneksel sınıflardaki başarılı ve başarısız problem çözücülerin kullandıkları öğrenme stratejileri, tutumları ve edim düzeyleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Selçuk, G. S., Çalışkan, S. ve Erol, M. (2004). Fizik öğretmen adaylarının kullandıkları problem çözme stratejileri: Cinsiyet ve sınıf düzeyi ile ilişkileri. VI. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Sezgin, G. S. (2004). Strateji öğretiminin fizik başarısı, tutum, başarı güdüsü üzerindeki etkileri ve strateji kullanımı. Yayımlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Tao, P. K. (2001). Confronting students with multiple solutions to qualitative physics problems. Physics Education, 36(2), 135-139.
Taşpınar, M. (2004). Kuramdan uygulamaya öğretim yöntemleri. Elazığ: Üniversite Kitabevi.
Van Heuvelen, A. (1991). Learning to think like a physicist: a review of research based instructional strategies. American Journal of Physics, 59, 891-897.