Adli Bilimlerde Ses Kayıtları Üzerinde Manipülasyon İncelemesi

Bu çalışmada ses kayıtları üzerinde yapılan manipülasyonların belirlenebilmesi için analiz edilmesi gereken görsel-işitsel ve dilbilimsel parametreler tasnif edilerek açıklanmış ve adli amaçlı yapılan incelemelere nasıl katkı sağlayacağı üzerinde durulmuştur. Ortaya konulan parametrelerle oluşturulan inceleme formu ile ses kayıtları üzerinde yapılmış olan manipülasyonların tespitinde etkin bir yöntemin ortaya konulması amaçlanmıştır. Önerilen yöntem, kesme (X), kopyalama (C) ve karıştırma (M) yöntemleriyle manipülasyon yapılarak, anlam bütünlüğü bozulmuş test kayıtları üzerinden sınanmıştır. Araştırmaya incelemeci olarak katılan ses inceleme alanında uzman gönüllü katılımcılardan, önerilen yöntemdeki parametrelerle oluşturulmuş inceleme formu aracılığı ile manipüle edilmiş test kayıtları üzerinde inceleme yapmaları istenmiştir. Katılımcılarca belirlenen bulgular üzerinde yapılan analizler sonucunda; katılımcıların önerilen yöntem ile test kayıtlarındaki manipülasyonların belirlenmesine yönelik bulgular elde ettiği görülmüştür. Karıştırma ve kopyalama yöntemiyle yapılan manipülasyonlarda katılımcılarca tespit edilen bulgu sayısının, kesme yöntemiyle yapılan manipülasyonlara nazaran daha yüksek olduğu görülmüştür. Öte yandan bu fark görsel ve işitsel incelemede görülürken, dilbilimsel incelemede görülmemektedir. Bu nedenle gerek kesme yöntemiyle gerekse diğer yöntemlerle yapılan manipülasyonların belirlenmesinde dilbilimsel inceleme ile elde edilen bulguların önerilen yöntemin tutarlılığına önemli katkılar sağladığı sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Adli dilbilim, manipülasyon analizi, doğrulama, adli ses

Forensic Manipulation Analysis on Digital Audio Recordings

This study attempts at the determination of audio-visual and linguistic parameters for detecting certain manipulations made on audio recordings and it tries to reveal how these parameters contribute to forensic examinations. The aim of this study is to put forward a comprehensive methodology for detecting the manipulations via an examination form prepared on the basis of suggested parameters. The methodology that is suggested has been verified through test recordings that were manipulated via cutting (X), copying (C) and mixing (M). A volunteer group of expert participants have been asked to examine the manipulated test recordings via the examination form. As a result of the analyses made on the findings detected by the participants, it has been observed that the methodology suggested for the determination of the manipulations revealed significant results. It has been found out that the number of findings obtained by the participants in the manipulations made via mixing and copying is higher than the ones made via cutting. Besides, while this difference has been noted in the audio-visual examination it has not been observed in the linguistic examination. For this reason, it has been concluded that for the determination of manipulations made via cutting, copying and mixing, findings obtained through linguistic analysis provides significant contributions in terms of the consistency of the methodology that is suggested.

Keywords:

Forensic linguistics, manipulation analysis, authentication, forensic audio,

PDF

___

Altunkaya, F. (1987). Cohesion in Turkish: A survey of cohesive devices in prose literature. [Doktora Tezi]. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Stanley, A. M., Begault, D. R., ve Brustad, B. M. (2005). Tape analysıs and authentıcatıon usıng multi-track recorders. AES 26th International Conference, July 7–9, Denver, Colorado, USA.
Bayram, L. (2008). Adli bilimlerde ses ve konuşma incelemeleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Bayramova, F. (2014). Visual control of dynamic spectrograms. Forensic speech and audio analysis in the Russian Federal Center of Forensic Science of the Ministry of Justice. 16th ENFSI FSAAWG Meeting, 25-26. 10.2014, Wiesbaden, Germany.
Bekar, İ. P. (2010). Şizofrenlerin sözlü metinlerinde duygudurum görünümleri. [Yüksek Lisans Tezi]. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Broeders, T. (2004) Forensic speech and audio analysis: Forensic linguistics – A Review: 2001-2004, 14th INTERPOL Forensic Science Symposium, Lyon.
Coşkun, E. (2005). İlköğretim öğrencilerinin öyküleyici anlatımlarında bağdaşıklık, tutarlılık ve metin elementleri. [Doktora Tezi]. Gazi üniversitesi Eğitim bilimleri enstitüsü. Ankara.
Çelik, H. ve Ekşi, H. (2008). Söylem analizi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 29(1), 101-120.
Cooper, A. J. (2006). Detection of copies of digital audio recordings for forensic purposes. The Open University Faculty of Technology Department of Information and Communication Technology.
Dean, D.J. (1991). The relevance of replay transients in the forensic examination of analogue magnetic tape recordings. Londra: Scientific Researchand Development Branch, Home Office, British Government.
Demircan, Ö. (2001). Türkçenin ses dizimi, İstanbul: Der Yayınevi.
Doğudan, T. (1998). Adli amaçlı incelemelerde manyetik materyallerde kurgu aranması. [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü, İstanbul.
ENFSI, (2009). Forensic speech and audıo analysis working group best practice guidelines for ENF analysis in forensic authentication of digital evidence, FSAAWG-BPM-ENF-001, 2009.
Ergenç, İ. (1989). Türkiye Türkçesinin görevsel sesbilimi, Ankara: Engin Yayınları.
Eyüpoğlu, A. (2012). Cinsel istismar mağduru çocuk ifadelerinin ölçüt bazlı içerik analizi. Güvenlik Bilimleri Dergisi, 1(1), 1-21.
Yule, G. (2010). The study of language. Cambridge: Cambridge University Press.
Grigoras, C. (2005). Digital audio recording analysis the electric network frequency criterion. [Doktora Tezi]. IAFPA
Gürel, N. E. (1995). Bant tetkiki. [Yüksek Lisans Tez]. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Ana Bilim Dalı, İstanbul.
Gürsaçlı, E. (2014). Biçem bilim. Adli bilimler sempozyumu. Marmaris.
Halliday, M.A.K. ve Hasan, R. (1976). Cohesion in English. New York: Longman Group UK Limited.
JKDB, (2011). Adli Bilimler II, 1.Baskı, Ankara: Jandarma Genel Komutanlığı Basım Evi. Sf.269-927.
Katz, J. (2002). Handbook of clinical audiology, Baltimore: Lippincott Williams & Wilkins.
Kekli̇k, S., Yılmaz, Ö. (2013). 11. sınıf öğrencilerine ait öyküleyici metinlerin bağdaşıklık ve tutarlılık açısından incelenmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,6(4). 139-157.
Kıran, Z. ve Eziler, A. (2013). Dilbilime giriş (4.Baskı). Ankara: Seçkin Yayınları.
Koenig. E. B. (1990). Authentication of forensic audio recodings. Journal of Audio Engineering Society, 38(1/2), 3-33.
Korkmaz, Z. (1992). Gramer terimleri sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.Sf. 164.
Küçük, M. E. ve Al, U. (2001). Metadata kavramı. Bilgi Dünyası, 2(2), 169-187.
Korycki, R. (2010). Methods of time-frequency analysis in authentication of digital audio recordings. International Journal of Electronics and Telecommunications, 56(3), 257-262.
Malkoç, E. (2001). Adli amaçlı konuşma ve konuşmacı tanımadaki etmenlerden biri olarak prosody (bürün) öğeleri. [Yüksek Lisans Tezi]. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Malkoç, E. (2011). Konuşmanın kişiye özgü değişmezleri: Ünlüler üzerine sesbilimsel bir çalışma. [Doktora Tezi]. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Onursal, İ. (2003). Türkçe metinlerde bağdaşıklık ve tutarlılık, günümüz dilbilim çalışmaları. A. Kıran, E. Korkut ve S. Ağıldere (Yay. haz.), Dilbilim dizisi içinde (ss. 121-132). İstanbul: Multilingual Yayınları.
Onan, B. (2015). Derin yapı yüzey yapı ilişkisi bağlamında temel dil becerileri üzerine bir analiz çalışması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 3(3), 91-110.
Pellicano, A.J. (1990). Tape recordings as evidence. California: California Lawyer.
Rappaport, D. L. (2012). Establishing a standard for digital audio authenticity: A critical analysis of tools, methodologies, and challenges. University of Virginia.
Sever, H. (2008). Adli ses incelemeleri ve hukuki boyutu. Ankara: Adalet Yayınevi.
Sözen, E. (1999). Söylem: Belirsizlik, mübadele, bilgi, güç ve refleksivite. İstanbul: Paradigma Yayınları.
SWGDE, (2015), Best practices for forensic audio. Version 2.1.
Tanrıvere, U. (2018). Kısa metinlerde yazar tanıma: Twitter için bir yöntem önerisi. Humanitas, 6(12), 177-192.
TDK. (2013). Jandarma Kriminal Daire Başkanlığı kriminal terimler sözlüğü. Ankara: Jandarma Genel Komutanlığı Basım Evi.
Van Dijk, T. A. (1981). Studies in the pragmatics of discourse. Berlin/New York: Mouton Publishers.
Vardar, B. (2002). Dilbilim terimleri sözlüğü. İstanbul: Multilingual Yayınları.