İzmir'de Bir Hastanede Yöneticilerin Çatışma Yönetim Stilleri ve Çalışanların Algılamaları
Bu çalışmanın amacı, bir hastanede yöneticilerin bir çatışma durumunda, kullandıkları çatışma yönetim stillerini belirlemek, çalışanlarının bu stilleri nasıl algıladıklarının saptamak ve bunları birbirleri ile karşılaştırmaktır. Yönetici ve çalışanlara yönelik olmak üzere iki boyuttan oluşan; bütünleştirme, güç kullanma, problem çözme, kaçınma ve uzlaşma stillerine ait beş çatışma yönetim stilini kapsayan soru formları uygulanmıştır. Çalışma verileri bir eğitim ve araştırma hastanesinde 51 yönetici ve 481 çalışana Rahim Organizational Conflict Inventory II (ROCI II) ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Veriler t testi, Anava, Kruskal Wallis test ve Mann Witney U testi ile analiz edilmiştir. Çalışmada yöneticilerin kullandıkları çatışma yönetim stilleri; bütünleştirme, ödün verme, güç kullanma ve daha az kaçınma ve problem çözme stilleri olarak bulunmııştur. Yöneticiler kullandıkları çatışma stillerini en yüksek düzeyde bütünleştirme (4.3 7i0.43), en düşük düzeyde kaçınma (2.81İ0. 69) olarak değerlendirmişlerdir. Çalışanlar da yöneticilerinin çatışma stillerini en yüksek düzeyde bütünleştirme (3.581—104), en düşük düzeyde kaçınma (3.10i0.71) olarak algıladıklarını belirtmişlerdir. Bu sıralama çalışanlar tarafından da benzer bulunmuş, ancak iki grubun dereceleri arasında fark vardır. Yaşı, çalışma süresi ve yönetim deneyimi daha yüksek olan yöneticilerin çatışmaları daha çok bütünleştirme stili ile çözümledikleri belirlenmiştir OKU. 05 ). farklılık bulunmuştur. Yöneticilerin çatışma yönetimi algılarının çalışanlarının algılarından daha olumlu olduğu görülmektedir. Çalışmamızda elde edilen sonuçlar, çatışma ortamına daha fazla açık olan hastanelerde, yöneticilerin temel olarak sahip olması gereken kavram ve becerilerden birinin çatışma yönetimi olduğunu ve bu konuda eğitim programlarının yapılmasını gerektiğini göstermektedir
Anahtar Kelimeler:
Çatışma Yönetimi, Hastane, Çatışma Yönetim Stili
___
- Akca, C.; Erigüç G. (2006). “Hastane çalışanlarınm yöneticileri ve çalışma arkadaşları ile yaşadıkları çatışma nedenlerine yönelik bir araştırma”.
- Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, Cilt:9, Say1:2, 126-153. Almost, J. (2006). “Conşict within nursing work environments: concept analysis”. Journal of Advanced Nursing, 53(4):444-453.
- Applebaum, S. (1981). Stress management for healthcare professionals. Rockville MD: Aspen Systems Corporation, pp:116-120.
- De Dreu, C. K. W.; Weingart, L. R.; Kwon, S. (2000). “Inşuence of social motives on integrative negotiation: A meta-analytical review and test of
- Erdoğan, 1. (2003). “Hastanelerde Kalite Yönetiminin Yaygınlaşmasını
- Engelleyen Ulusal Faktörler Konusunda Bir Ulke Orneği: Japonya”, www.modernhastaneyönetimidergisi. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, Cilt:I4, Sayı:] (2011)
- Eren, B. (1997). Hekimlerle İlişkiler, Hastane Yöneticiliği, (Der: O. Hayran, H. Sur), Nobel Tıp Kitabevleri, Istanbul.
- Girard, K. L. (1998). Preparing teachers for conşict resolution in the schools. ERIC Clearinghouse on Teaching and Teacher Education. 94-4. New York:
- Gross, M. A.; Guerrero, L. K. (2000). “Managing conşict appropriately and effectively: an application of the competence model to Rahim’s organizational conşict styles”. International Journal of Conşict Management, 11 (3):200-226.
- Holt, J. L.; DeVore, C. J. (2005). “Culture, gender, organizational role, ad styles of conşict resolution: a meta-analysis”. International Journal of
- Intercultural Relations, March 29 (2): 165-196. Kantek, F.; Kavla, I. (2007). “Nurse-nurse managers manage it? How do nurse managers manage it?” The Health Care Manager, 26:147-151.
- Koçel, T. (2005) İşletme Yöneticiliği, Yönetim ve Organizasyonlarda
- Davranış Klasik-Modern-Çağdaş ve Güncel Yaklaşımlar, 10. Bası, Arıkan Basım Yayım Dağıtım Ltd. Şti, Istanbul. Küçükeşmen, E. (2009). “İşgörenlerde çatışma nedenleri ve sonuçları sdü araştırma uygulama hastanesi örneği”. idc.sdu.edu.tr/tammetin1er/ yonetim/yonetim19. 30.12.2010.
- Lewicki, R. J.; Stevenson, M. A. (1997). “Trust development in negotiation: proposed actions and research agenda”. Koehn, D, eds. Trust and Business: Barriers and Bridges. Special Issue of the Business and Professional Ethics Journal, 99-132.
- Mirzeoğlu, N. (2005). “Organizational conşict and management: a study at the schools of physical education and sport”. Spormetre Beden
- Morris, M. W.; Williams, K. Y.; Leung, K.; Larrick, R.; Mendoza, M. Y.; Bhatnagar, D.; Kondo, M.; Luo, J.L.; Hu, J.C. (1998). “Conşict
- Morrison, J. (2008). “The relationship between emotional intelligence competencies and preferred conşict-handling styles”. Journal of Nursing
- Munduate, L.; Ganaza J.; Peirö J. M.; Euwema, M. (1999). “Patterns of styles in conşict management and effectiveness”. International Journal of Conşict Management, 10:5—24.
- Murnighan, J. K.; Oesch J. M.; Pillutla, M. (2001). “Player types and self— impression management in dictatorship games: two experiments”. Games and Economic Behavior, 37:388—414.
- Papa, M. J.; Canary, D. J. (1995). Conşict in organizations: a competence-based approach. Nicotera AM, eds. Communicative
- Quinn, R. E.; Faerrnan, S. R.; Thompson, M. P.; McGrath, M. R. (1996).
- Becoming a Master Manager: A Competency Framework. John Wiley, New York. Rahim, M. A. (1983). Rahim organizational conflict inventories:
- Professional manual. Consulting Psychologists Press, 19-27. Palo Alto CA. Rahim, M. A. (1986). Managing conşict in organizations. Praeger, New York.
- Rahim, M. A.; Magner, N. R. (1995). “ConŞrmatory factor analysis of the styles of handing interpersonal conşict: Şrst-order factor model and its invariance across groups”. Journal of Applied Psychology, 80:122-132.
- Özdaşlı, K.; Alparslan A. M. (2009). “Çatışma yönetimi stratejilerine ilişkin tutumlar: kamu, özel sektör ve sivil toplum kuruluşları yöneticileri üzerinde mukayeseli bir araştırma”. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri
- Dergisi Cilt 1, Sayı 2, 2009 ISSN: 1309 —8039 (Online) 15-24.
- Şahin, A.; Emini, F. T.; Ünsal, Ö., (2006). :_“Çatışma yönetimi yöntemleri ve hastane örgütlerinde bir uygulama”. S.U. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, S.15, 553—568.
- Saydam, A. (2005).” 'Arka Sayfa' makalesi”, NPQ Türkiye Dergisi, Cilt: , Sayı: 1.
- Skjıarshammer, M. (2001). “Co—operation and conflict in a hospital: interprofessional differences in perception and management of conflicts”.
- Sur, H. (2009). “Örgütsel çatışma yönetimi”, Sağlık Düşüncesi ve Tıp
- Kültürü Platformu, Sayı: 9. http://www.sdplatform.com/Default.aspx. Tengilimoglu, D.; Kısa, A. (2005). “Conflict management in public university hospitals in Turkey a pilot study”. The Health Care Manager.
- Valentine, P. (1995). “Management of conşict: do nurses/women handle it differently?”. Journal of Advanced Nursing, 22: 142—149.
- Weider-HatŞeld, D.; Hatfield, J. D. (1996). “Superiors’ conflict management strategies and subordinate outcomes”. Management
- Whitworth, B. S. (2008). “Is there a relationship between personality type and preferred conşict-handling styles? An exploratory study of registered nurses in southern Mississippi”. Journal of Nursing Management, 16, —932.
- Not: Bu çalışma 4. Sağlık ve Hastane İdaresi Kongresi’nde sözlü bildiri olarak sunulmuştur.
- Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
- Başlangıç: 2015
- Yayıncı: Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi