Ayşegül DÜZGÜN

246

Turizm Sektöründe Duygusal Zekâ ile Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişki: Antalya Örneğiv

Bu araştırmada, otel işletmeleri çalışanlarının duygusal zekâ düzeylerinin örgütsel sessizlik davranışları üzerindeki etkisini belirlemek amaç edinilmiştir. Bu amaç çerçevesinde, öncelikle duygusal zekâ ve örgütsel sessizlik değişkenleri ile ilgili teorik bir çerçeve çizilmiştir. Araştırmanın örneklemini 2019 yılında Antalya’da faaliyet gösteren otel işletmeleri çalışanları oluşturmaktadır. Araştırmada regresyon analiz yönteminden faydalanılmıştır. Araştırmanın sonuncunda, duygusal zekâ boyutlarından duyguların kullanılması ile duyguların düzenlenmesi düzeyleri ile kabullenici sessizlik ve duyguların kullanılması ile savunmacı sessizlik düzeyleri arasında ters yönlü ilişkiler elde edilmiştir. Bununla birlikte turizm çalışanlarının örgütün yararına olacak şekilde sessizliği tercih etmesi anlamına gelen prososyal sessizlik ile duygusal zekâ boyutlarından sadece başkalarının duygularını değerlendirme boyutu arasında pozitif ilişkiler elde edilmiştir. Bu sonuçlar ülkemiz için önemli bir sektör olan turizm sektöründe çalışanların duygusal zekâ düzeyleri ile örgütsel sessizlik davranışları arasındaki ilişki düzeyleri ile ilgili yöneticileri bilgilendirmek ve turizm sektörü çalışanlarının duygusal zekâ düzeylerinin artırılmasına yönelik bir takım çabaların gösterilmesi ile onların sessizlik davranışlarının ortadan kaldırılarak daha yüksek performansla çalışabilmelerini sağlamak açısından önemli görülmektedir.

The Relationship between Emotional Intelligence and Organizational Silence in The Tourism Sector: Antalya Case

In this research, it is aimed to determine the impact of emotional intelligence levels of hotel employees on organizational silence behaviors. For this aim, first of all, a theoretical framework related to the variables of emotional intelligence and organizational silence was drawn. The sample of the research consists of workers of hotel businesses operating in Antalya in 2019. Regression analysis method was used in the study. At the end of the study, inverse relationships were obtained between the use of emotions from emotional intelligence dimensions, the levels of regulation of emotions and the acceptance of silence. In addition, inverse relationships were obtained between the use of emotions and defensive silence levels. However, positive relations were obtained between prosocial silence, which means that tourism employees prefer silence for the benefit of the organization, and only the dimension of evaluating the emotions of others, one of the dimensions of emotional intelligence. These results are considered important in terms of and informing managers about the relationship between emotional intelligence levels and organizational silence behaviors of employees in the tourism sector, which is an important sector for our country. In addition, these results are considered important in terms of making some efforts to increase the emotional intelligence levels of tourism sector employees and enabling them to work with higher performance by eliminating their silence.
PDF

___

  • Aktaş, H. ve Şimşek, E. (2014). Örgütsel sessizlik ile algılanan bireysel performans, örgüt kültürü ve demografik değişkenler arasındaki etkileşim. Akdeniz İİBF Dergisi, 14(28), 24-52.
  • Ashkanasy, N. M. & Daus, C. S. (2005). Rumors of the death of emotional intelligence in organizational behavior are vastly exaggerated. Journal of Organizational Behavior, 26(4), 441-452.
  • Aslan, Ş. ve Özata, M. (2008). Duygusal zekâ ve tükenmişlik arasındaki ilişkilerin araştırılması: Sağlık çalışanları örneği. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 30, 77– 97.
  • Bagheri, G. & Zarel R. Aeen M. N (2012). Organizational silence. Ideal Type of Management.1: 47–58.
  • Barling, J., Slater, F. & Kelloway, E. K. (2000). Transformational leadership and emotional intelligence: An exploratory study. Leadership and Organization Development Journal. 21(3), 157-161.
  • Bastian, V. (2005). Are the claims for emotional ıntelligence justified? emotional ıntelligence predicts life skills but not as well as personality and cognitive abilities, Unpublished Doctaral Dissetation, Departmant of Psychology Universty of Adelaide.
  • Benli, A. & Cerev, G. (2017). Örgütsel sessizlik ve tükenmişlik ilişkisi: Turizm çalışanları örneği. Yönetim Bilimleri Dergisi, 15(30), 411-433.
  • Conger, J. A. & R. N. Kanungo (1998). Charismatic leadership in organizations, Thousand Oaks, CA: Sage.
  • Conlee, M. C. & Tesser, A. (1973).The effects of recipient desire to hear on new stransmission. Sociometry, 36, 588-599.
  • Cooper, R.K. & Sawaf A. (2003). Liderlikte duygusal zekâ”. Z. Bedriye ve A. B. Sancar (Çev.). Sistem Yayıncılık, İstanbul.
  • Çetinkaya, Ö. ve Alparslan, A. M. (2001). “Duygusal zekânın iletişim becerileri üzerine etkisi: üniversite öğrencileri üzerinde bir araştırma”, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 16 (1), 366.
  • Durmuş, B., Yurtkoru, E. S. ve Çinko, M. (2013). Sosyal bilimlerde SPSS'le veri analizi. Beta yayınları, İstanbul.
  • Edizler, G. (2010). İnsan kaynakları yönetiminde ‘duygusal zeka’ölçüm ve modelleri. Journal of Yaşar University, 5(18), 2970-2984.
  • Erdoğan E. (2011). Örgütsel sessizlik ve performans ilişkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gebze İleri teknoloji Enstitüsü Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Eröz, S. S. (2013). Örgütlerde duygusal zekâ. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(29), 213-242.
  • Gardner, H. E. (2011). Frames of mind: The theory of multiple intelligences. Hachette, Uk.
  • Goleman, D. (1998). İş başında duygusal zekâ. Varlık yayınları, İstanbul.
  • Goleman, D. (2000). Duygusal zekâ neden IQ’dan daha önemlidir?. Banu S.Y. (Çev.). Varlık Yayınları, İstanbul.
  • Güllüce, A. Ç. ve İşcan, Ö. F. (2010). Mesleki tükenmişlik ve duygusal zekâ arasındaki ilişki. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(2), 7-29.
  • Kalaycı, S. (2008). SPSS Uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Asil Yayın Dağıtım Ltd. Şti, Ankara.
  • Kaufhold, J. A., & Johnson, L. R. (2005). The analysis of the emotional ıntelligence skills and potential problem areas of elementary educators. Education, 125 (4), 615-626.
  • Maboçoğlu, F. (2006). Duygusal zekâ ve duygusal zekânın gelişimine katkıda bulunan etkenler. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Mayer, J.D & Salovey, P. (1990). Models of emotional intelligence, UK: Baywood Publishing.
  • Morrison, E. W. & Milliken, F. J. (2000). “Organizational silence: a barrier to change and development in a pluralistic world”, Academy of Management Review, 25 (4), 706-725.
  • Nikolaou, I. & Tsaousis, I. (2002) “Emotional intelligence in the workplace. Exploring its effects on occupational stress and organisational commitment”. The International Journal of Organisational Analysis 10(4), 327–342.
  • Özbezek, B. D. & Paksoy, H. M. (2017). Liderlik etme motivasyonu ve duygusal zekâ arasındaki ilişkide öz yeterliliğin rolü üzerine bir araştırma. Internatıonal Journal Of Dıscıplınes Economıcs & Admınıstratıve Scıences Studıes, 3 (4), 248-269.
  • Pellitteri, J. (2002). The relationship between emotional intelligence and ego defense mechanisms. The Journal of psychology, 136(2), 182-194.
  • Pinder, C. C. & Harlos, H. E. (2001). “Employee silence: Quiescence and acquiescence as responses to perceived injustice”. Research in Personnel and Human Resource Management, 20, 331–69.
  • Podsakoff, P. M., S. B. Mackenzie, J. B. Paine & D. G. Bachrach, (2000). “Organizational citizenship behaviors: a critical review of the theoretical and empirical literature and suggestions for future research”. Journal of Management, 26 (3), 513–563.
  • Ozen Kutanis, R., Ardic, K., Uslu, O., & Karakiraz, A. (2014). Emotional intelligence, fear based silence and trust to manager: a case study. Polish Journal of Management Studies, 10.
  • Quinn, B., Anderson, J. & Finkelstein, P. (1999). Mesleki zekânın yönetimi. Harvard Business Review, BZD yayıncılık, İstanbul.
  • Şencan, H. (2002). Bilimsel yazım, İstanbul Üniversitesi, İşletme Fak. Yayınları, İstanbul.
  • Tayfun, A. ve Çatır, O. (2013). Örgütsel sessizlik ve çalışanların performansları arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 5(3), 114-134.
  • Tuğrul, C. (1999). Duygusal zeka. Klinik Psikiyatri, 1, 12-20.
  • Tunçel, Ö. ve Taslak, S. (2017). Sigorta şirketlerindeki çalışanların duygusal zekâ becerilerinin örgütsel sessizlik davranışları üzerine etkisi: Ampirik Bir Araştırma, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9 (20), 236-264.
  • Vakola, M. & D. Bouradas, (2005). Antecedents and consequences of organisational silence: an empirical ınvestigation. Employee Relations. 27(5), 441-458.
  • Van Dyne, Linn, Ang, Soon, & Botero, Isabel C. (2003). “Conceptualizing employee silence and employee voice as multidimensional constructs”, Journal of Management Studies, 40(6), 1359-1392.
  • Wong C.S. & Law K.S. (2002). “Development of an emotional ıntelligence ınstrument and an ınvestigation of ıts relationship with leader and follower performance and attitudes,” The Leadership Quarterly, 13, 1–32.
  • Zampetakis, L. A., P. Beldekos & V. S. Moustakis, (2009). “Day today entrepreneurship within organizations: the role of trait emotional ıntelligence and perceived organizational support”, European Management Journal. 27, 165 175.
Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi-Cover
  • Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
  • Başlangıç: 2010
  • Yayıncı: GÜMÜŞHANE ÜNİVERSİTESİ
Arşiv
Sayıdaki Diğer Makaleler

Turizm Sektöründe Duygusal Zekâ ile Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişki: Antalya Örneğiv

Ayşegül DÜZGÜN