Fiziksel Aktivite ve İyi Oluş İlişkisi

Araştırmanın amacı, üniversite öğrencilerinde (n=313; erkek 130 ve kadın 183; yaş 20,73±2,51 yıl) fiziksel aktivite ile iyi oluş (psikolojik iyi oluş ve yaşam doyumu) ilişkisinin incelenmesidir. Araştırmada, nicel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Bu yöntem için tarama modelinden yararlanılmış olup veriler kolayda örnekleme yöntemiyle toplanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu belirlemek için G*Power programı kullanılmış olup; %95 test güç ile orta etki büyüklüğünde 138 kişinin çalışmanın yürütülebilmesi için gerekli olduğu hesaplanmıştır. Demografik özelliklerin belirlenmesi için “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Ölçek olarak; “Psikolojik İyi Oluş Ölçeği (PİOÖ)”1-2, “Yaşam Doyumu Ölçeği (YDÖ)”3 ve “Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (Kısa) (UFAA)”4 kullanılmıştır. Veriler, istatistiksel veri analizi programıyla değerlendirilmiştir. Veri analizi öncesinde tanımlayıcı istatistikler belirlenmiştir. Ek olarak, veri dağılımı (parametrik-nonparametrik) incelenmiştir. İlişkisel analizde, Pearson Korelasyon Testi ve fiziksel aktivitenin etkisini inceleyebilmek için MANOVA Testi uygulanmıştır. Anlamlılık, p=0,05’tir. Bulgular incelendiğinde, öğrencilerin fiziksel aktivite düzeyleri yükseldikçe hem psikolojik iyi oluş hem de yaşam doyumu düzeylerinde artış görülmektedir. Aynı zamanda fiziksel aktivite, psikolojik iyi oluş ve yaşam doyumu ile pozitif yönde ilişkilidir. Ek olarak, psikolojik iyi oluş ile yaşam doyumu da pozitif yönde orta düzeyde ilişkilidir. Araştırmacılara fiziksel aktivite yapan grup ile yapmayan grup karşılaştırmalarını içeren deneysel çalışmaların yapılması önerilmektedir. Elde edilen bulgulara paralel olarak üniversite öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeylerinin arttırıcı etkinliklerin yapılması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Fiziksel aktivite, Psikolojik iyi oluş, Yaşam doyumu.

The Relationship Between Physical Activity and Well-being

The aim of the research is to determine the relationship between physical activity and well-being (psychological well-being and life satisfaction) in university students (n=313; male 130 and female 183; age 20.73±2.51 years). In the research, quantitative research method was used. For this method, the scanning model was used and the data were collected by convenience sampling method. G*Power program was used to determine the study group of the research; it was calculated that 138 people with a test power of 95% and a medium effect size were required to conduct the study. The “Personal Information Form” was used to determine the demographic characteristics. The “Psychological Well-Being Scale”1-2, “Life Satisfaction Scale”3 and “International Physical Activity Questionnaire (Short)”4 were used as the scales. The data were evaluated with the statistical data analysis program. Descriptive statistics were determined before the data analysis. In addition, the data distribution (parametric-nonparametric) was examined. In relational analysis, Pearson Correlation Test and MANOVA test were applied to examine the effect of physical activity. The significance is p=0.05. When the findings are examined, as students of physical activity levels increase, there is an increase in both psychological well-being and life satisfaction levels. At the same time, physical activity has a positive relationship with psychological well-being and life satisfaction. In addition, psychological well-being and life satisfaction are also moderately positively correlated. It is recommended to conduct experimental studies that include comparisons between the group that does physical activity and the group that does not. In line with the findings it is recommended to carry out activities to increase the physical activity levels of university students.

Keywords:

Physical activity, Well-being, Life satisfaction.,

PDF

___

1. Telef, B.B. (2013). “Psikolojik İyi Oluş Ölçeği: Türkçeye Uyarlama, Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması.” Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28 (3), 374-384.
2. Kıran, Z. (2021). “Spor Sonrası Yaşamda Elit Sporcuların Psikolojik İyi Oluşları”. Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
3. Dağlı, A. ve Baysal, N. (2016). “Yaşam Doyumu Ölçeğinin Türkçe’ye Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması.” Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15 (59), 1250-1262.
4. Savcı, S, Öztürk, M, Arıkan, H, Deniz, İ.İ. ve Tokgözoğlu, L. (2006). “Üniversite Öğrencilerinin Fiziksel Aktivite Düzeyleri.” Türk Kardiyol Dern Arş, 34 (3), 166-172.
5. Miles, L. (2007). “Physical Activity and Health.” Nutrition Bulletin, 32 (4), 314-363.
6. Caspersen, C.J, Powell, K.E. and Christenson, G.M. (1985). “Physical Activity, Exercise, and Physical Fitness: Definitions and Distinctions for Health-Related Research.” Public Health Reports, 100 (2), 126.
7. Diener, E. (1984). “Subjective Well-being.” Psychological Bulletin, 95 (3), 542.
8. Cenkseven, F. ve Akbaş, T. (2007). “Üniversite Öğrencilerinde Öznel ve Psikolojik İyi Olmanın Yordayıcılarının İncelenmesi.” Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal, 3 (27), 43-65.
9. Tiberius, V. and Plakias, A. (2010). “Well-being.” In J.M. DORIS (Ed.) and Moral Psychology Research Group. The Moral Psychology Handbook (402–432). Oxford University Press.
10. Crisp, R. (2001). “Well-being.” Erişim adresi: https://plato.stanford.edu/entries/well-being/ (Erişim tarihi: 24.06.2023).
11. Kermen, U, Tosun, N.İ. ve Doğan, U. (2016). “Yaşam Doyumu ve Psikolojik İyi Oluşun Yordayıcısı Olarak Sosyal Kaygı.” Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 2 (1), 20-29.
12. Cropanzano, R, Weiss, H.M, Hale, J.M. and Reb, J. (2003). “The Structure of Affect: Reconsidering the Relationship between Negative and Positive Affectivity.” Journal of Management, 29 (6), 831-857.
13. Gencer, N. (2018). “Öznel İyi Oluş: Genel Bir Bakış.” Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11 (3), 2621-2638.
14. Veenhoven, R. (1996). “The Study of Life-satisfaction.” Eötvös University Press.
15. World Health Organization. (2023). “Why Physical Activity?.” Erişim adresi: https://read.oecd-ilibrary.org/social-issues-migration-health/step-up-tackling-the-burden-of-insufficient-physical-activity-in-europe_78b302e6-en#page1 (Erişim tarihi: 24.06.2023).
16. Azboy, Y. (2021). “Fiziksel Aktivite ve Sağlık.” Sağlık ve Yaşam Bilimleri Dergisi, 3 (2), 140-144.
17. Buchner, A, Erdfelder, E, Faul, F. and Lang A.G. (2007). “G*Power: Statistical Power Analyses for Windows and Mac.” Erişim adresi: https://www.psychologie.hhu.de/arbeitsgruppen/allgemeine-psychologie-und-arbeitspsychologie/gpower.html (Erişim tarihi: 25.06.2023).
18. Ng, E.C.W. and Fisher, A.T. (2013). “Understanding Well-being in Multi-levels: A Review.” Health, Culture and Society, 5 (1), 308-323.
19. Kermen, U, Tosun, N.İ. ve Doğan, U. (2016). “Yaşam Doyumu ve Psikolojik İyi Oluşun Yordayıcısı Olarak Sosyal Kaygı.” Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 2 (1), 20-29.
20. Huebner, E.S, Suldo, S.M. and Gilman, R. (2006). Life Satisfaction. In G.G. Bear and K.M. Minke (Eds.), Children's needs III: Development, prevention, and intervention National Association of School Psychologists.
21. Elmas, L, Yüceant, M, Hüseyin, Ü. ve Bahadır, Z. (2021). “Üniversite Öğrencilerinin Fiziksel Aktivite Düzeyleri ile Psikolojik İyi Oluş Durumları Arasındaki İlişkinin incelenmesi.” Sportive, 4 (1), 1-17.
22. Kalkavan, A. ve Ayyıldız Y.İ. (2022). “Salgın Döneminde Fiziksel Aktivite ve Önemi.” E. DURUKAN ve M. GÖKTEPE (Ed.). Beden Eğitimi ve Spor Araştırmaları 2022-II (33-50). İstanbul: Efe Akademik Yayıncılık.
23. Arslandoğan, A, Türkmen, M, Elif, T, Demir, B. ve Hazar, S. (2021). “Covid-19 Sürecinde Fiziksel Aktivite Düzeyi ile Mental İyi Oluş Arasındaki İlişkinin İncelenmesi.” Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 2 (2), 67-75.
24. Yıldırım, Y. (2019). Egzersiz Yapan ve Yapmayan Üniversite Öğrencilerinin Fiziksel Aktivite ile Yaşam Doyum Düzeyleri Arasındaki İlişki. Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Uygulamalı Bilimler Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Sakarya.
25. Daldaş, A. Ö. (2022). COVİD-19 salgını sürecinde fiziksel aktivitenin ergenlerin psikolojik iyi oluşları üzerine yordayıcı etkisi Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.