YÖNETİM YAKLAŞIMLARINDA ÖRGÜTSEL İLETİŞİM OLGUSUNUN DEĞERLENDİRİLMESİ

Örgütler, belirli amaçları gerçekleştirmek üzere kurulan ve işleyen yapılardır. İletişim, örgütsel amaçlar doğrultusunda örgütsel öncelikleri belirlemek, örgüt kaynaklarını etkin biçimde kullanmak, örgüt birimleri arasında etkileşim sağlamak ve örgüt işlerini yürütmek gibi faaliyetlerin gerçekleştirilmesinde örgüt yönetiminin en önemli aracıdır. Örgüt ile ilgili her olayın, gelişmenin, değişikliğin ve alınan kararların çalışanlara duyurulması ve anlatılması, çalışanların bunlar hakkında bilgilendirilmesinin yanı sıra örgütün dış çevreyi tanıması ve çevre tarafından tanınması ihtiyacı, iletişimi örgütün en önemli unsurlarından biri haline getirmektedir. Etkin iletişim, örgütsel verimliliği ve dış çevredeki bilinirliği artırmaktadır. Öte yandan yönetimin temel fonksiyonlarından olan denetim, kontrol, güdüleme, duyguların ifade edilmesi ve bilgiyi iletme ancak örgütsel iletişim ile gerçekleşebilmektedir. Örgütsel iletişimi belirleyen ve şekillendiren, örgütün yönetim anlayışıdır. En iyi örgüt yapısını oluşturmaya yönelik çalışmalar, çeşitli yönetim anlayışlarını meydana getirmiştir. Geçmişten günümüze yönetim yaklaşımları, klasik, neoklasik ve modern şeklinde incelemek mümkündür. Çalışmada, yönetim yaklaşımlarının örgütsel iletişime bakışı belirlenmek istenmiştir. Bu amaçla üç yönetim yaklaşımı hakkında bilgiler verilmiş ve söz konusu yaklaşımlar, örgütsel iletişim anlayışı, iletişimin içeriği, iletişimin akış yönü, iletişim kanalı, iletişim tarzı ve iletişim teknolojilerine bakış şeklinde beş yönden değerlendirilmiştir. Yönetim yaklaşımlarının öne sürdüğü düşünceler günümüzde görülebilmektedir. Resmi örgütlerde, bürokratik yapılanma ve emir-komuta yapısı bulunmaktadır. Kurullar, proje ekipleri ve iş takımları gibi uygulamalar, neoklasik yaklaşımla gündeme gelmiştir. Modern yönetim yaklaşımlarıyla öğrenen örgütler, esnek çalışma saatleri, farklı örgütsel yapılar ve bilgi çalışanı gibi yenilikçi kavramlar ortaya çıkmıştır. Örgütsel iletişimin seyri açısından önem taşıyan bu yaklaşımlar, iş kuralları ve tanımları, hiyerarşi, politika, eğitim, çalışma ortamı, ritüeller, insan kaynakları ve müşterilere bakış açısı gibi çeşitli biçimlerde görülebilmektedir.

EVALUATION OF ORGANIZATIONAL COMMUNICATION IN MANAGEMENT

Organizations are structures founded to achieve certain goals. Communication is the most important means of accomplishing such tasks as identifying organizational priorities, facilitating effective use of the organization's resources, providing means of interaction among the units within the organization and perform its operations. The requirement of announcing and explaining every incident, development, change and decision to the employees and informing the employees of these as well as to familiarizing itself with its surrounding and being familiarized by them makes communication one of the most important aspects of an organization. Effective communication enhances organizational efficiency and reputation. On the other hand, audit, control, motivation, expression of emotions and conveying of information - which are the most fundamental tasks of management - can only be achieved through organizational communication. What defines and forms organizational communication is the organization's administrative mentality. Efforts directed at forming the best organizational structure have conceived miscellaneous administrative mentalities. From past to present, management approaches can be classified as classical, neo-classical, and modern. In this paper, we study the relationship between management approaches and organizational communication. To this end, we provide information on the three management approaches and then analyze them in terms of organizational communication mentality, content of information, communication flow, communication channel, communication channels, communication style and communication technologies. Ideas put forward by organizational paradigms can be observed at present. In official organizations, there is bureaucratic set-up and chain of command. Such practices as forming boards, project teams and task squads are characteristic of neo-classical approach. Organizations that adopt modern organizational approaches have conceived such modern concepts as flexible working hours, miscellaneous organizational structures and information worker. These approaches, which matter in the course of organizational communication, can be observed in a variety of aspects such as task rules and definitions, hierarchy, policy, training, working environment, rituals, human resources and attitude towards customers.

PDF

___

AĞLARGÖZ, Ozan (2012). Sistem ve Durumsallık Yaklaşımı, (Editör), Senem Besler. Yönetim Bilimi 1. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, s.174- 200.
AYDIN, Ahmet Hamdi (2011). Yönetim Bilimi. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
BARAZ, Barış (2012). Yöneltme, (Editör), Senem Besler. Yönetim Bilimi 1. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, s.72-99.
BENLİGİRAY, Serap (2012). Neo-Klasik Yönetim, (Editör), Senem Besler. Yönetim Bilimi 1. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, s.146-172.
BESLER, Senem (2012). Yönetim ve Yönetim Bilimi, (Editör), Senem Besler. Yönetim Bilimi 1. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, s.2-22.
CHRISTENSEN, L. Thoger; MORSING, Mette ; CHENEY, George (2008). Corporate Communications: Convention, Complexity and Critique. London: Sage Publications.
CORNELISSEN, Joep (2004). Corporate Communications: Theory and Practice. London: Sage Publications.
EISENBERG, Eric M. (2009). Organizational Communication Theories. In Encyclopedia Of Communication Theory (700-705). California: Sage Publications.
EISENBERG, Eric M.; GOODALL, H. L.; TRETHEWEY, Angela (2010). Organizational Communication: Balancing Creativity and Constraint. Boston: Bedgord Publications.
GÖKÇE, Orhan (2010). İletişim Bilimine Giriş. Konya: Dizgi Ofset.
GÜRGEN, Haluk (1997). Örgütlerde İletişim Kalitesi. İstanbul: Der Yayınları.
HAMILTON, Cheryl (2008). Communicating for Results: A Guide for Business and the Professions. California: Thomson Publications.
HARRIS, Thomas E. ve NELSON, Mark D. (2008). Applied Organizational Communication. New York: Taylor & Francis Group.
KAYA, Bayram (2003). Bütünleşik Kurumsal İletişim. Ankara: Siyasal Kitabevi.
KOÇEL, Taner (2011). İşletme Yöneticiliği. İstanbul: Beta Yayıncılık.
MILLER, Katherine (2012). Organizational Communication: Approaches and Processes. Boston: Wadsworth Press.
MUCUK, İsmet (2008). Modern İşletmecilik. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
SABUNCUOĞLU, Zeyyat ve GÜMÜŞ, Murat (2008). Örgütlerde İletişim. İstanbul: Arıkan Yayıncılık.
SHOCKLEY-ZALABAK, Pamela (2006). Fundamentals of Organizational Communication: Knowledge, Sensitivity, Skills, Values. Boston: Pearson Education.
ŞAKAR, Nurhan (2012). Klasik Yönetim, (Editör), Senem Besler. Yönetim Bilimi 1. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, s.122-145.
TUTAR, Hasan (2009). Örgütsel İletişim. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
UZUNOĞLU, Ebru; ONAT, Ferah; ALİKILIÇ, Özlem A. ; ÇAKIR, Sinem Y. (2009). İnternet Çağında Kurumsal İletişim. Ankara: Say Yayınları.
VAROL, Muharrem (1993). Halkla İlişkiler Açısından Örgüt Sosyolojisine Giriş: Etkili Yönetsel İlişkilerden Saygın Örgüt Kimliğine. Ankara: Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
WEST, Richard and TURNER, Lynn H. (2010). Introducing Communication Theory: Analysis and Application. New York: McGraw-Hill Companies, Inc.
WOOD, Julia T. (2011). Communication Mosaics: An Introduction to the Field of Communication. Boston: Wadsworth Pub.
ZAREMBA, Alan Zay (2010). Organizational Communication. New York: Oxford University Press.