İslam’da sanatın yeri ele alındığında ilk karşımıza çıkan konulardan biri resim ve heykel yasağı meselesidir. Bu konu, uzun süre kaynak eserlerde tartışılmış ve resim yasağı meselesi kısmen de olsa bir sonuca bağlanmış olmakla beraber, heykel yasağı tartışmaları hâlâ devam etmektedir. Tarihi süreç içerisinde genel olarak cansız varlıkların resmini yapmak mübah, canlı varlıkların resmini yapmak ise haram sayılarak konu bir şekilde çözüme kavuşturulmaya çalışılmış fakat bu çözüm tatmin edici olmamıştır. Çoğunluk fıkıh âlimleri heykelin yasak olduğu yönünde görüş beyan etmeye devam etmişlerdir. Heykelin yasak olduğu yönünde ileri sürülen görüşlerin bir şekilde dinî dayanakları da bulunmuştur. Dayanaklar genellikle ayetten değil hadisten karşılanmaya çalışılmıştır. Aslında sanat konusunda içinden çıkılamayan mesele sadece resim-heykel meselesi değildir. Neredeyse tüm sanat alanı, tarihten beri bazı muhafazakar çevrelerce kuşkulu alan muamelesi görmüştür. Sanat ve estetiğe hor gözle bakıldığı bir gerçektir. Bu çevrelere göre sanat gereksiz, hatta lüzumsuzdur. Bu tür yaklaşımlar sebebiyle İslam dini neredeyse sanattan soyutlanmıştır.Bu çalışmada, resim-heykel yasağı hakkındaki ayet ve hadislere yer verilerek Ahmet Hamdi Akseki’nin konu ile alakalı görüşleri ele alınacaktır.