Asya’da Halkla İlişkiler Uygulamaları: Güney Kore Örneği

Halkla ilişkiler uygulamalarının gelişimi ve biçimi dünyada ülkeye, bölgeye ve kültürlere göre farklılık göstermektedir. Ülkelerin halkla ilişkiler uygulamalarının gelişim süreci açısından farklılıklar görülmektedir. Güney Kore’de halkla ilişkiler faaliyetleri devletin vatandaşları bilgilendirdiği uygulamalarla başlamış ve ekonomisindeki iyileşme, ülke siyasetinin demokratikleşmesiyle birlikte halkla ilişkiler uygulamalarının çeşitliliği de artmıştır. Bu süreçte halkla ilişkiler faaliyetlerinin yöntemi, kurumsallaşması ve profesyonellerin tutumlarında da ciddi bir değişim görülmüştür. Güney Kore halkının kültürü, felsefesi ve inanışları halkla ilişkiler uygulamalarının özünü her dönemde belirleyici olmuştur. Güney Kore’de halkla ilişkiler uygulamaları, ABD ve Avrupa’daki örneklerine göre önemli farklılıklar taşımaktadır. Çalışmanın amacı Güney Kore’deki halkla ilişkiler uygulamalarının, sosyo kültürel yapıyla olan ilişkisini ortaya koymak ve Türkiye'de konuyla ilgili literatür eksikliğine katkıda bulunmaktır. Bu çalışmada Güney Kore için Hofstede’nin kültür analizi kullanılacaktır, Güney Kore’deki halkla ilişkilerin oluşum ve gelişim süreci, örnek olay incelemesi yöntemi ile incelenecektir. Güney Kore’nin sosyo-kültürel yapısının Güney Kore’deki halkla ilişkiler uygulamalarına etkileri ortaya konulacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Güney Kore, uluslararası halkla ilişkiler, halkla ilişkiler uygulamaları

Public Relations Practices in Asia: The Case of South Korea

The development and form of public relations practices vary according to the country, region and culture in the world. At this point, serious differences are observed in terms of the development history of public relations practices of countries. Public relations activities in South Korea started with practices where the state informs citizens. With the improvement in the economy and the democratization of the country's politics, the variety of public relations practices have increased. During this period, a serious change was experienced in the method and institutionalization of public relations practices and the attitudes of professionals. The culture, philosophy and beliefs of the South Korean people have determined the essence of public relations practices in all periods. South Korea has significant differences in terms of public relations practices compared to US and Europe examples. The aim of the study is to explain the relationship of public relations practices in South Korea with the socio-cultural structure and contributing to the lack of literature on the subject in Turkey. In this study, Hofstede's cultural analysis for South Korea will be used. The formation and development process of public relations in South Korea will be examined with the case study method. The effects of South Korea's socio-cultural structure on public relations practices in South Korea will be revealed.

Keywords:

South Korea, international public relations, public relation practices,

PDF

___

Avşar, Z. (2004). Medyada yoğunlaşma ve şeffaflaşma yasal düzenlemeler, beklentiler ve sorun alanları. iletişim : araştırmaları, 2(2), 87-113.
Bauman, Z. (2016). Küreselleşme. (A. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Bernays, Edward L. (1947). The engineering of consent. The ANNALS of The American Academy of Political And Social Science, 250(1), 113-120.
Binark, Mutlu. (2019). Kültürel diplomasi ve Kore dalgası “Hallyu”. Ankara: Siyasal.
Çaycı, B., Karagülle, A. E. (2016). İletişimin dijitalleşmesi ve kültürel melezleşme. Global Media Journal TR Edition, 6(12), 570-586.
Ewen, S. (1996). PR! A social history of spin. New York: Basic Books.
Freitag, R. A. ve Quesinberry, S. A. (2009). Global public relations, spanning borders, spanning cultures. London: Routlege.
Gönül, İ. (2001). Küreselleşme ve kültür. Cumhuriyet Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 25(2), 163-172.
Grunig, J. E. ve Hunt, T. (1984). Managing public relations. New York: Holt, Rinehart & Winston
Güngör, N. (2016). İletişim kuramlar ve yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Kitapevi.
Herman, E. S. ve Chomsky, N. (2012). Rızanın imalatı: Kitle medyasının ekonomi politiği, (E. Abadoğlu, Çev.). İstanbul: BGST Yayınları.
Hong, H. (2014). The Internet, transparency, and government–public relationships in Seoul. South Korea. Public Relations Review, 40(3), 500-502.
Jo, S.ve Yungwook K. (2004). Media or personal relations? Exploring media relations dimensions in South Korea. Journalism & Mass Communication Quarterly, 81(2), 292-306.
Kazancı, M. (1980). Halkla ilişkiler. Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
Kim, Y. (2003). Professionalism and diversification: The evolution of public relations in South Korea. In K. Sriramesh ve D. Verčič (Ed.), The Global Public Relations Handbook; Theory, Research, and Practice, 106-120: New Jersey: Lawrance-Erlbaum Associates, Publishers.
Kim, Y. ve Hon, L. (2001). Public relations in South Korea: Applying theories and exploring opportunities. Journal of Asian Pacific Communication, 11(2), 263–286.
L’Etang, J. (2008). Writing PR history: Issues, methods and politics. Journal of Communication Management, 12(4), 319-335.
Lamme, M. O. Russell, K. M. Hill, D. ve Spector, S. (2017). United States–development and expansion of public relations. In W. Tom (Ed.), North American Perspectives on the Development of Public Relations, 21-37: London: Palgrave Macmillan.
Lippmann, W. (1993). The phantom public. London: Transaction Publishers.
Lippmann, W. (1998). Public opinion. New Jersey: Transaction Publishers.
Moloney, K. (2000). Rethinking public relations: PR propaganda and democracy. New York: Routledge.
Myers, C. (2017). United States antecedents and proto-PR. In W. Tom (Ed.), North American Perspectives on the Development of Public Relations, 5-21: Palgrave Macmillan.
Okay, A. (2012). Halkla ilişkiler ve internet. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi. 2(12), 535-547.
Rhee, Y. (1999). Confucian culture and excellent public relations: A study of generic principles and specific and applications in South Korean public relations practice. (Yayınlamamış Yüksek Lisans Tezi), University of Maryland at College Park, College Park.
Schiller, H. (1993). Zihin yönlendirenler, (C. Cerit, Çev.), İstanbul: Dokuz Eylül Yayınları.
Sezer, D. (1972). Kamuoyu ve dış politika. Ankara: Ankara Üniversitesi S.B.F. Yayını.
Sriramesh, K. ve Vercic, D. (2003). A theoretical framework for global public relations. In K. Sriramesh ve D. Verčič (Ed..), The Global Public Relations Handbook; Theory, Research, and Practice, 1-19: New Jersey: Lawrance-Erlbaum Associates, Publishers. Sriramesh, K. Yungwook K. ve Mioko T. (1999). Public relations in three Asian cultures: An analysis. Journal of Public Relations Research, 11(4), 271-292.
Tortop, N. (1972). Halkla ilişkiler. Ankara: Gazi Üniversitesi Basın Yayın Yüksek Okulu Yayını.
Yağmurlu, A. (2013). Kamu yönetiminde halkla ilişkiler ve sosyal medya. Selçuk İletişim, 7(1): 5-15.
Yağmurlu, A. (2019). Kültürel diplomasi: kuram ve pratikteki çerçevesi. Selçuk İletişim, 12 (2):1210-1238.
Yıldırım Becerikli, S. (2005). Uluslararası halkla ilişkiler. Ankara: Nobel Yay.
Yum, J. O. (1987). Korean philosophy and communication. In D. L. Kindaid (Ed.), Communications Theory: Eastern and Western Perspectives, 71–86: New York: Academic Press.
Yum, J. O. (1988). The impact of Confucianism on interpersonal relationships and communication pattern in East Asia. Communication Monograph, 55, 374–388.
Newman, N. Richard, F. Anne, S. Simge, A. ve Rasmus K. N. (2020). Reuters institute digital news report 2020. Erişim Tarihi 22.02.2022, https://reutersinstitute.politics.ox.ac.uk/sites/default/files/2020-06/DNR_2020_FINAL.pdf .
The Hofstede Centre. (2022, 23 Şubat). Hofstede's globe. Erişim tarihi: 23.02.2022, https://geerthofstede.com/hofstedes-globe/ .
Waldeck, Y. (2020). Internet usage in South Korea. Erişim tarihi: 22.02.2022, https://www.statista.com/topics/2230/internet-usage-in-south-korea/.