Bir İslam kurumu olan vakıf Allah rızasını kazanmak, O’na yaklaşmak amacıyla bir mülkiyetin kamu yararına tahsis edilmesidir. Bir mülk bir kez bu şeklide vakıf edilirse artık o mülk satılamaz, devredilemez ve amacı dışında bir iş için de kullanılmaz. Osmanlı Devleti’nde de bu motivasyon ve amaçlarla birçok vakıf kurulmuştur. Bu vakıflar eğitim-bayındırlık-sağlık vb. hizmetlerin yürütülmesinde önemli fonksiyonlar icra etmişler, o günün şartlarında neredeyse tüm beledi hizmetlerin sağlanmasında etkili olmuşlardır. Gerek padişahın kendisi, ailesi, saray efradı gerekse mal varlığı yeterli sıradan reaya bir hizmetin yerine gelebilmesi için bir gelir kaynağını kurdukları vakfa bağlamış böylece hizmetlerin yürütülmesini garanti altına almışlardır.