The Complement Appearances in German and Turkish

Bu çalışmada, Almanca ve Türkçe\'de tamlama unsurlarının (niteleyicilerin) durum, görünüş ve kullnımları karşılaştırmalı ve örneklerle ele alınıp incelenmektedir. Çalışmanın neticesinde, aslında bir bütünün parçası olan bu unsurların çoğu zaman isim, sıfat, zarf, zamir, edat, ortaç, ulaç hatta mastar şeklinde temel bir ifadenin stilistik varyasyonları olarak kullanıldıkları sonucuna varıldı. Her iki dildeki kullanımları daha çok farklılıklar göstermekle beraber, kullanımda bazı benzerliklerin olduğu da görüldü. Bu farklılık ve benzerlikler de dillerin sahip oldukları özelliklerden kaynaklanmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Niteleyici, isim, sıfat, zamir, edat, ortaç, ulaç, mastar

Erscheinungsformen der Attribute im Deutschen und im Türkischen

In this study the usage, the appearance and the state of the complement-elements (attributes) in German and Turkish are dealt with examples and studied comparatively. At the end of the study, It has been concluded that most of these elements ,which in fact are the parts of a whole, have been used mostly in the form of noun, adjective, adverb, pronoun, preposition, participle,gerund and even infinitive as the stylistic variations of a main clause. Although their usages in both languages differ more, ıt has been discovered that there are some similarites in usage. These differences and similarites also result from the languages\' own characteristics.

Keywords:

Attribute, noun, adjective, pronoun, preposition, participle, gerund, infinitive,

PDF

___

Aygün, M. (1995), Attribuierungsformen im Deutschen und im Türkischen, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), G.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Bondzio, W. (1968), Untersuchungen zum attributiven Genitiv und zur Nominalgruppe in der Deutschen Sprache der Gegenwart, Berlin.
Ediskun, H. (1988), Türk Dilbilgisi, Remzi Kitabevi, (3. Baskı), İstanbul.
Eichler, W., Bunting, K.D. (1978), Schulgrammatik der deutschen Gegenwartssprache, Schroedel Schulverlag, Hannover.
Eisenberg, P. (1989), Grundriss der deutschen Grammatik, (2. Aufl.,) J.B. Metzler Verlag, Stuttgart.
Erben, J. (1984), Deutsche Syntax, Peter Lang Verlag, Frankfurt am Main.
Ergin, M. (1989), Türk Dilbilgisi, (18. Baskı), Bayrak Yayınları, İstanbul.
Gencan, T. N. (1988), “Sıfat Birlikleri”, In: Türk Dili Araştırmaları Yıllığı-Belleten 1954, TDK Yayınları, Ankara.
Hatiboğlu, V. (1988), “Kelime Grupları ve Kuralları”, In: Türk Dili Araştırmaları Yıllığı-Belleten 1963, TDK Yayınları, Ankara.
Korkmaz, Z. (1994), “Sıfatların İsim Tamlamaları ile Kullanılışı Üzerine”, In: Türk Dili-Dil ve Edebiyat Dergisi, TDK Yayınları, Ankara.
Liebsch, H. (1958), Das Attribut in der deutschen Sprache der Gegenwart, Universitätsbibliothek, Jena.
Özel, S. (1978), “Türkçe’de Önadların (Sıfatların) Tamlama İçindeki Sıraları”, In: Türk Dili, Cilt: 37, Sayı: 316-321, TDK, Ankara.