Dil felsefecilerin, toplumbilimcilerin, dilbilimcilerin araştırma konularından biri olmuştur. Platon “Cratylos” adlı eserinde kavram veya nesneyle buna ad olan sözcük arasında doğal bir ilişki olduğunu ileri sürerken, Aristo bu ilişkinin uzlaşmaya dayalı, rastlantısal bir ilişki olduğunu göstermeye çalışmıştır. Bu felsefi tartışmaya Genel Dilbilimin kurucusu Saussure “Cours de linguistique générale” adlı yapıtında dil göstergesini tanımlayarak son noktayı koymuştur. Yapısal Dilbilime dil yetisi, dil, söz, dizge, dil göstergesi gibi temel kavramları, eşzamanlılık, artzamanlılık gibi inceleme yöntemlerini getiren Saussure\'den sonra dil çalışmaları bazı dilbilimcilerce anlamdan soyutlanmadan ele alınmıştır. Gösteren/gösterilen ikilisinden oluşan dil göstergesi bu yaklaşımla birlikte “Anlam Üçgeni” biçiminde değerlendirilmiştir

It is one of the research areas of linguistic philosophers, sociologists and linguists. Platon was asserting that, there is correlation between concept and object in Cratylos but, Aristo was offering that the correlation is based on conciliation and incidental relationship. Saussure, the founder of General Linguistic, finished the philosophical debate by defining linguistic sign in Course in General Linguistics. After Saussure who brought basic terms such as; linguistic skills, linguistics, words, system, linguistic signs to structural linguistics and research methods such as; synchrony and diachronic, some linguists has worked on his ideas without connotation abstraction. With this approach, the linguistic sign binary; signifier / signified has transformed into semantic triangle.