21. Yüzyılda Eğitim Programının Felsefi Boyutları

Tüm eğitim kurumları, nitelikli insanı eğitim programları aracılığı ile yetiştirirler. Bu çalışmada, eğitim programlarını yenileme ve değiştirme boyutlarının -amaçların ya da uzak hedeflerinin- 21. yüzyılda neler olabileceğinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmada, program geliştirme, bir ders ya da konu alanı ile ilgili bir öğretim programı hazırlanmasına ilişkin süreçler değil, tüm eğitim sistemini, konu alanlarını ve öğretim programlarını etkileyecek bir eğitim programının 21. yüzyıl felsefesi ve yeni özellikleri tartışılmıştır. Çalışma, ülkenin kalkınma hedefleri doğrultusunda, dünyadaki eğilimlere dayanarak, eğitimi sisteminin uzak amaçlarının, 21. yüzyılda yeni boyutlarının ve bu doğrultuda eğitim felsefesinin ne olacağına ilişkin, bir çerçevenin oluşturulmasını amaçlamaktadır.

The Philosophic Dimensions of Curriculum in the 21st Century

All educational institutions train qualified person by means of educational programs. This study aims to determine dimensions of this renovation and alteration -aims or long term goals- in the 21st century. This study discusses the 21st century philosophy of an educational system and its characteristics which will affect educational system as a whole, subject areas and curriculums, not program development or a lesson or preparation processes of a teaching program about a subject area. The study aims to construct a framework based on new dimensions of education\'s long-term goals in the 21st century and with this regard world-wide tendencies about what educational philosophy will be in accordance with country\'s development aims.

___

  • Akbaş, O. (2009). İlköğretim Okullarında Görevli Branş Öğretmenlerinin Değer Öğretimi Yaparken Kullandıkları Etkinlikler: 2004 ve 2007 Yıllarına İlişkin Bir Karşılaştırma. Kastamonu Eğitim dergisi, 17, (2), 403-414.
  • Aksu, M., B. (1999, Kasım). Türkiye’nin Çağdaş Uygarlık Düzeyini Aşma Hedefi Nasıl Bir Temel Eğitim Öngörüyor? 21. Yüzyılın Eşiğinde Türk Eğitim Sistemi. Eğitimde Yansımalar V Ulusal Sempozyumu, 199-207. Ankara: Tekışık Yayıncılık.
  • Aktan, C. C. (2007a). Sorbon’dan Bolonya’ya Berlin’den Bergen’e: Avrupa’da Yüksek Öğretim Sistemlerinin Harmonizasyonu ve Yeniden Yapılandırılmasına Yönelik Reform Çalışmaları. Değişim Çağında Yüksek Öğretim. İzmir: Yaşar Üniversitesi Yayını.
  • Aktan, C. C. (2007b). Yüksek Öğretimde Değişim: Global Trendler ve Yeni Paradigmalar. Değişim Çağında Yüksek Öğretim. İzmir: Yaşar Üniversitesi Yayını.
  • Ataünal, A. (2003). Niçin Ve Nasıl Bir Öğretmen. Ankara: Milli Eğitim Vakfı Yayınları.
  • Banks, A. J. (2001). Citizenship Education and Diversity: Implications for Teacher Education. Journal of Teacher Education, 52, (1), 5-16.
  • Banks, A. J. (2008). Diversity, Group Identify, and Citizenship Education in a Global Age. Educational Researcher, 37, 3, 129-139.
  • Biller, K. (1997, Ağustos, Eylül). Sosyal Felsefeci Olarak Yirmibirinci Yüzyılın Öğretmenleri. Uluslararası Dünya Öğretmen Konferansı, 43-53. Ankara: MEB Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü.
  • Calderhead, J. (1997, Ağustos, Eylül). Öğretmenlerin Uzmanlığının Tanınması Ve Geliştirilmesi: 21. Yüzyılı Bekleyen Sorunlar. Uluslararası Dünya Öğretmen Konferansı, 15-25. Ankara: MEB Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü.
  • Cogan, J. J. ve Morris, P. (2001). The Development of Civics Values: An Overview. International Journal of Educational Research, 35, 1- 9.
  • Cogan, J. J. ve Pederson, P, V. (2001). The Development of Civic Values: Case Study of the United States of America. International Journal of Educational Research, 35, 61-76.
  • Collwill, J. ve Gallagher, C. (2007). Developing a Curriculum for the Twenty-First Century: The Experiences of England and Northern Ireland. Prospects, 37, 411- 425.
  • CSCENPA-Curriculum Standing Committee of National Education Professional Associations. (2007). Developing a Twenty-first Century School Curriculum for all Australian Students. . (2009, Kasım 27).
  • Çağlar, M. ve Reis, E. (2007). Çağdaş ve Kültürel Eğitim Planlaması. Ankara. Pegema Yayıncılık.
  • Demirel, Ö. (2010). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Demirel, Ö. (1999, Kasım). Türk Eğitim Sisteminde Öğretim Programlarının Geliştirilmesinde Bilimsel Yaklaşım ve 2000’li Yıllar İçin Öneriler. 21. Yüzyılın Eşiğinde Türk Eğitim Sistemi. Eğitimde Yansımalar V Ulusal Sempozyumu, 329-335. Ankara: Tekışık Yayıncılık.
  • Elsayed, M., M. (1997, Ağustos, Eylül). Yirmibirinci Yüzyılda Öğretmenin Rolü Konusunda Geleceğe Yönelik Bir Bakış Açısı. Uluslararası Dünya Öğretmen Konferansı, 61-83. Ankara: MEB Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü.
  • Erdem, A. R. (2008). Küreselleşme Bağlamında Türkiye’de Eğitim Bilimlerinin Bugünü ve Geleceği. Üniversite ve Toplum, 8, (4), 1-7.
  • Erginer, A. (2006). Avrupa Birliği Eğitim Sistemleri. Türk Eğitim Sistemiyle Karşılaştırmalar. Ankara: Pegama Yayıncılık.
  • Ertürk, S. (1982). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yayınları.
  • Fullinwider, Robert. (2001). Multicultural Education and Cosmopolitan Citizenship. International Journal of Educational Research, 35, 331-343.
  • Güler, A. (1999, Kasım). Türk Eğitim Sisteminin Eğitim Politikaları ve Felsefi Boyutları. 21. Yüzyılın Eşiğinde Türk Eğitim Sistemi. Eğitimde Yansımalar V Ulusal Sempozyumu, 4-7. Ankara: Tekışık Yayıncılık.
  • Gökçe, E. (1997, Ağustos, Eylül). Eğitim Programlarının Geliştirilmesinde Öğretmenin Rolü. Uluslararası Dünya Öğretmen Konferansı, 205-216. Ankara: MEB Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü.
  • Güven İ. (2001). Öğretmen Yetiştirmenin Uluslararası Boyutu (UNESCO 45. Uluslararası (2010, Haziran 26). Kongresi). Milli Eğitim Dergisi, 150,
  • Güven, İ. (1999, Kasım). Küresel Değerler Ve Eğitim: Türkiye Örneği. 21. Yüzyılın Eşiğinde Türk Eğitim Sistemi. Eğitimde Yansımalar V Ulusal Sempozyumu, 42- 58. Ankara: Tekışık Yayıncılık.
  • Hamilton, M. L. ve Pinnegar, S. (2000). On the Threshold of a New Century: Trustworthiness, Integrity, and Self-Study in the Teacher Education. Journal of Teacher Education, 51, (3), 234-240.
  • IBE-International Bureau of Education. (1999). South and South-East Asia Course On Curriculum Development. Educational Innovation and Information, 99.
  • IBE-International Bureau of Education. (1998). Curriculum Development. Educational Innovation and Information, 97.
  • IBE-International Bureau of Education. (1994). Research On Comparative Education. Educational Innovation and Information, 80.
  • Imants, J. (2002). Restructuring Schools as a Context for Teacher Learning. International Journal of Educational Research, 37, 715-732.
  • Kaçmazoğlu, B. (2002). Doğu-Batı Çatışması Açısından Globalleşme. Eğitim Araştırmaları, 6, 44-55.
  • Kalaycı, N. (2008). Yüksek Öğretimde Uygulanan Toplam Kalite Sürecinde Göz Ardı Edilen Unsurlardan “TKY Merkezi” ve “Eğitim Programları.” Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6, (2), 163-188.
  • Kaptan, S. (1999, Kasım). “Eğitim’i” Arıyorum. 21. Yüzyılın Eşiğinde Türk Eğitim Sistemi. Eğitimde Yansımalar V Ulusal Sempozyumu, 1-3. Ankara: Tekışık Yayıncılık.
  • MEB Mevzuat Bankası. (2010). Milli Eğitim Temel Kanunu. (2010, Haziran 24).
  • Morris, P. ve Cogan, J. (2001). A Comparative Overview: Civic Education Across Six Societies. International Journal of Educational Research, 35, 109-129.
  • Nieto, S. (2000). “Placing Equity Front and Center: Some Thoughts on Transforming Teacher Education on A New Century. Journal of Teacher Education, 51, (3), 180-187.
  • Özden, Y. (2005). Eğitimde Yeni Değerler. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • Özkan, R. (2006). Türk Eğitim Sisteminde Himayeci Değerler: İlköğretim Ders Kitapları Örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Parker, W. C., Ninomiya, A. ve Cogan, J. (1999). Educating World Citizens: Toward Multinational Curriculum Development. American Educational Research Journal, 36, (2), 117-145.
  • Polka, W. S. ve Mattia, P. R. (2009). Curriculum Planning in the Twenty-First Century: Managing Technology, Diversity, and Constructivism to Create Appropriate Learning (2009, Aralık 16). for All Students. Shaw, A. (2008). What is 21st Century Education. (2010, Şubat 5).
  • Smith, M. K. (1996, 2000). 'Curriculum Theory and Practice' the encyclopedia of informal education. (2010, Haziran 30).
  • Sönmez, V. (2009). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Sönmez, V. (2002). Küreselleşmenin Felsefi Temelleri. Eğitim Araştırmaları, 6, 1-11.
  • Şahin, İ. (2003). Çok Kültürlülük, Demokrasi ve Öğretim Dili. Eğitim Araştırmaları, 6, 80-86.
  • Spiecker, B. ve Steutel, J. (2001). “Multiculturalism, pillarization and liberal civic education in the Netherlands. International Journal of Educational Research, 35, 293-304.
  • Tezcan, M. (2002). Küreselleşmenin Eğitim Boyutu. Eğitim Araştırmaları, 6, 56-64.
  • Turan, S. ve Aktan, D. (2008). Okul Hayatında Varolan ve Olması Düşünülen Sosyal Değerler. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6, (2), 227-259.
  • TÜSİAD-Türk Sanayicileri ve İşadamları Derneği, (2001). Avrupa Birliği Yolunda Bilgi Toplumu ve eTürkiye, Yayın No. TÜSİAD-T\2001-06\301.
  • Uysal, A. ve Tezci, E. (2004). Küreselleşen Dünyada Eğitimin Yeni Önceliği Düşünmeyi Öğrenme. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları, 167-173.
  • Vanderberghe, R. (2002). Teachers Professional Development as the Core of School Improvement. International Journal of Educational Research, 37, 653-659.
  • Verloop, N., Driel, J. V. ve Meijer, P. (2001). Teacher Knowledge and the Knowledge Base of Teaching. International Journal of Educational Research, 35, 441-461.
  • Yalçın, C. (2002). Küreselleşme, Çokkültürcülük ve Eğitim. Eğitim Araştırmaları, 6, 65-78.
  • Yurdabakan, İ. (2002). Küreselleşme Konusunda Yaklaşımlar ve Eğitim. Eğitim
  • Araştırmaları, 6, 61-64.