Sevinç çokum’un hikâyelerinde tahkiyenin üç unsuruna (zaman, mekân, şahıs kadrosu) umumî bir bakış

Bu makalede günümüz yazarlarından Sevinç Çokum’un hikâyeleri ve hikâyelerinde zaman, mekân ve şahıs kadrosu üzerinde durulmaktadır. Çalışmamızda Sevinç Çokum'un altı hikâye kitabı esas alınmıştır. Öncelikle adı geçen kitapları kısaca tanıttık. Daha sonra söz konusu kitaplardaki toplam seksen dört hikâyeyi yukarıda ifade ettiğimiz unsurlar bakımından değerlendirdik. Bu değerlendirmemizin sonucunda gördük ki; Sevinç Çokum’un hikâyelerinde tercih edilen zaman genelde aktüel zamandır. Bu eserlerde mekân seçiminde de gerçek hayata yakınlık gözetilmiştir. Şahıslar kadrosu günlük hayatta rastlayabileceğimiz, canlı kişilerden oluşur. Dolayısıyla Sevinç Çokum’un hikâyelerinde ortalama Türk insanı ve sosyal hayatın içinde bireyin varoluş mücadelesi tahkiyelendirilmiştir.

A general view three elements of narration (time, place, and person) ın sevinç çokum’s stories

In this article we are dealing with Sevinç Çokum’a stories and with time, place and person staff in her stories. In our study, six-story book based on Sevinç Çokum. Firstly introduced birefly mentıoned in thebooks. Then we appreciated eighty four stories in mentioned book from end of our appreciation that current time is usually preferred when Sevinç Çokum’s stores. Sevinç Çokum prefered generally present perfect, even present tense. She prefered to be ear to real life for choosing places in these Works. Persons staff are live types that we can meet in everyday life. So Sevinç Çokum has narrated average Turkish people and in the social life of the individual srtuggle for existence in her stories.

PDF

___

ARGUNŞAH, Hülya (1988), “Sevinç Çokum: Onlardan Kalan” Türk Edebiyatı Dergisi, Ocak, S.171, 70-72.
AYDIN, Mehmet (2001), Edebiyatımızda Kadın Şar ve Yazarlar Sözlüğü, Ankara, Alesta Yayınevi.
ÇETİN, Nurullah (2009), Roman Çözümleme Yöntemi, Ankara, Öncü Kitap Yayınları.
ÇOKUM, Sevinç (1972), Eğik Ağaçlar, İstanbul, Haşmet Matbaası.
ENGİNÜN, İnci (1974), “Sevinç Çokum: Zor”, Hisar Dergisi XVII, S.167, 15-16.
ENGİNÜN, İnci (2001), Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı, 2. Bs., İstanbul, Dergâh Yayınları.
ERCİLASUN, Bilge (1977), “Sevinç Çokum: Makina”, Türk Edebiyatı Dergisi IV, S.44, 22-24.
KABAKLI, Ahmet (1994), Türk Edebiyatı V, İstanbul, Türk Edebiyatı Vakfı Yayınları.
LEKESİZ, Ömer (2000), “Yeni Türk Edebiyatında Kadın Öykücüler”, Hece Dergisi Türk Öykücülüğü Özel Sayısı, Yıl 4, S.46/47, s.124-130.
LEKESİZ, Ömer (2001), Yeni Türk Edebiyatında Öykü 4, İstanbul, Kaknüs Yayınları.
TAĞIZADE KARACA, Nesrin (2006), Edebiyatımızın Kadın Kalemleri, Ankara, Vadi Yayınları.
TAHA, Muhammet (1988), “1987’nin Değerlendirilmesi” Ankara, Türkiye Kültür ve Sanat Yıllığı, Türk Yazarlar Birliği Yayınları, 273-281.
Tanzimat’tan Bugüne Edebiyatçılar Ansiklopedisi C.I. (2001), İstanbul, Yapı Kredi Yayınları.
TEKİN, Mehmet (1989), Roman Sanatı ve Romanın Unsurları, Konya, Selçuk Üniversitesi Yayınları.
TOROS, Halime (1994), “Rozalya Ana”, Türkiye Kültür ve Sanat Yıllığı, Ankara, Türk Yazarlar Birliği Yayını, 233-234.
TURAL, Sadık (1994), Zamanın Elinden Tutmak, Ankara, Ecdad Yayınları. www.edebiyatsanat.com, 14.04.1012, 00:58).
YILMAZ, Ayfer (1997), “Sevinç Çokum’la Tahkiyenin Üç Unsuru (Zaman, Mekân, Şahıslar) Üzerine Mülâkat”, Türk Edebiyatı Dergisi, Yıl 25, S. 285, s.25-26.