bilgi verilmiş; onların yerleşik hayata nasıl geçtiklerine, yeni dini nasıl kabul ettiklerine değinilmiştir. Bir alt başlık açarak Manihaist Uygur Edebiyatı’na dair bilgiler de aktarılmıştır. “Uygur Sanatı” adlı dördüncü bölümde, “Manihaist Uygur Sanatı” ayrı bir başlık altında işlenmiştir. Runik, Mani, Soğd, Brahmi, Tibet yazılarının anlatıldığı beşinci bölüm “Uygur Metinlerinin Yazısı” başlığını taşımaktadır. Uygurlar ve Soğdların Manihaizm ile tanıştıktan sonra yakın ilişkilerde bulunduklarına yer verildiği “Uygurlar ve Soğdlar” başlığı altında Uygurca - Soğdca ilişkisine de ayrıca temas edilmiştir. “Mani ve Manihaizm” adlı yedinci başlıkta ise Manihaizmin, Mani tarafından kurulduğundan, dininin evrensel nitelik taşıdığından, Mani’nin kim olduğundan bahsedilmiş; dinin sembolleri (ışık, karanlık vb.) ve zerdüştlük ile bağlantısına yer verilmiştir. “Manihaizm Üzerine Daha Önce Yapılan Başlıca Çalışmalar” da bu bölümde anlatılmıştır