1999 Kocaeli depremi sırasında, zayıf zemin kuvveti olan bir alan üzerine inşa edilmiş dar yüzlü betonarme yüksek binaların, yapısal bir zarar görmeden temelleri ile birlikte devrildiği görülmüştür. Bu davranış, temel taban basınç gerilmelerinin deprem sırasında değişken olduğunu göstermektedir. Temel tabanındaki farklı taban basıncı, zemin taşıma kapasitesini aşarak, temellerin bir tarafında zeminin plastik olarak çökmesine neden olurken, diğer tarafında zeminden ayrılmasına sebep olmaktadır. Devrilen bu binalar, deprem bölgelerinde dar yüzlü yüksek binaların yapısal analizinden önce, devrilme analizi yapılmasının çok önemli ve gerekli olduğunu göstermiştir. Zeminin çekme gerilme mukavemeti sıfır olmasına rağmen, temel analizlerinde, zemin çekme ve basınçta aynı direnci gösteren yaylar olarak kabul edilmektedir. Bu çalışma kapsamında zeminin çekme dayanımı sıfır olarak kabul edilmiştir. Bir deprem sırasında, bir binanın temelindeki tek taraflı küçük fakat farklı oturmalar nedeniyle binanın tepesinde oluşan yanal yer değiştirme, dar cepheli yüksek binaların elastik deformasyonu sonucunda oluşan toplam yanal yer değiştirmeden çok daha fazla olduğu görülmüştür. Bu çalışmada, bir binanın yükseklik/genişlik oranı (H/B) ile zemin yatak katsayısı (K, kN/m3) arasındaki korelasyonun belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu parametreler arasındaki ilişkiyi ve optimum H/B oranını belirlemek için, 4 farklı H/B oranının her biri için 5 farklı K katsayılı toplam 20 farklı bina modeli tasarlanmıştır. Her bir modelin analizleri STA4CAD V13.1 programı kullanılarak doğrusal yöntemle, ETABS 15.0.0 programı kullanılarak doğrusal ve     P-δ etkisini dikkate alan doğrusal olmayan yöntemlerle yapılmıştır. 1999 Kocaeli depremi sırasında Sakarya’da devrilen dört farklı bina, benzer oranlardaki modellerin devrilme analiz sonuçları ile karşılaştırılmış ve bu binaların devrilme limitini aştığı görülmüştür.

During the 1999 Kocaeli earthquake, it was observed that the narrow-facade reinforced concrete high buildings built on an areas with weak soil strength were overturned together with their foundations without any structural damage. This behavior shows that the compression stresses at the bottom of the foundation are variable during the earthquake. While the compression stress exceeding the ultimate strength and causing residual plastic settlement of soil on one side of the foundations, it is separating from the ground on the other side. These overturned buildings showed that, before structural analysis of narrow-faced high buildings in earthquake areas, overturning analysis of the building is very important and should be compulsory. Although the tensile strength of the soil is zero, in foundation analyzes, the soil is being considered as springs showing the same resistance in tension and compression. In this study, the tensile strength of the soil is considered zero. During an earhquake, lateral displacement at the top of the building due to the small settelment on one the side of a building foundation was obtained more than the total lateral displacement concluded as a result of elastic deformation of narrow facaded high buildings. In this study the determination of a correlation between the height and width ratio (H/B) of a building and the soil reaction coefficient (K, kN/m3) is aimed. In order to determine the relationship between these parameters and to determine the optimum H/B ratio, in total 20 different building models with 5 different K coefficients for each of the 4 different H/B ratios were designed. The analysis of each model is done using linear method with STA4CAD V13.1 program, linear and non-linear methods considering the P-δ effect with ETABS 15.0.0 program. Four overturned buildings in the Sakarya campus during the 1999 Kocaeli earthquake are compared with the similar models with the same ratio and soil properties. The results show that these buildings are exceeded overturning limits.