Fransa ve Türkiye’nin Yabancı Dil Eğitimi Politikaları

Çalışmanın amacı, Fransızca ve Türkçenin diğer ülkelerin eğitim programlarında yabancı dil olarak okutulması ile Fransa ve Türkiye’nin eğitim programlarında yer verdikleri yabancı diller açısından Fransa ve Türkiye’nin dil politikalarını iki ana başlık altında karşılaştırmalı olarak incelemektir. Çalışma, nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi modeline uygun yürütülmüştür. Birçok ülke, Fransızcaya eğitim dili veya yabancı dil olarak eğitim programlarında yer vermektedir. Fransa, Fransızcanın dünyanın birçok yerinde okutulmasına yönelik politikalar izlemektedir. Osmanlı İmparatorluğu’nun Türkçenin yurt dışında yayılmasına yönelik bir politikası bulunmamaktaydı. Türkiye Cumhuriyeti döneminde ise Türkçenin başka ülkelerde okutulmasına yönelik faaliyetler son çeyrek yüzyılda gelişme gösterir. Fransız eğitim sisteminde yabancı dil eğitimi ortaokul ve liselerde 1883, ilkokul programlarında 1954 yılında yer almaya başlar. Osmanlı İmparatorluğu döneminde yabancı dil eğitiminden önce yabancı dille eğitime yer verildiği görülmektedir ve 1868 yılında Galatasaray Sultanisi’nin açılması ile orta dereceli okullarda yabancı dille eğitim başlar. Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonra ortaokul ve liselerde, 1997 yılından itibaren ilkokulda yabancı dil eğitimine başlanılmıştır.

Foreign Language Policies of France and Turkey

The aim of the study is to examine the language policies of France and Turkey comparatively under two main headings: the teaching of French and Turkish as a foreign language in the education programs of other countries, and the foreign languages that France and Turkey include in their education programs. The study was carried out in accordance with the document analysis model, based on the qualitative research methods. Many countries include French as a language of instruction or as a foreign language in their education programs. France follows policies for the teaching of French in many parts of the world. The Ottoman Empire did not have a policy regarding the spread of Turkish abroad. In the course of the Republic of Turkey, the activities aiming the teaching of Turkish in other countries have developed in the last quarter of the century. In the French education system, foreign language education began to take place in secondary and high schools in 1883, and in primary school programs in 1954. It is seen that education with foreign language was given place before foreign language education during the Ottoman Empire period, and with the opening of Galatasaray Sultani in 1868, foreign language education begins in secondary schools. After the establishment of the Republic of Turkey, foreign language education began in secondary schools and high schools, and since 1997, it has also started in primary schools.

PDF

___

Angelo, M. (2019). Les langues dans la glocalisation. le cas du français. Cahiers du CEREN. 52, 69-76.
Bailly, S. (2010). Enseigner/Apprendre plusieurs langues:enjeux et défis sociodidactiques. Journées scientifiques du Réseau régional de recherche. Organisation Internationale de la francophonie. Hué, Vietnam.
Beacco, J.C. et Messin, K.C. (2010), Les politiques linguistiques européennes et la gestion de la diversité des langues en France, Cairn.info, 167, 95-111.
Ceylan, H., Yorulmaz, M. (2010). Avrupa Birliği’ne uyum sürecinin Türkiye’de yabancı dil öğretmeni yetiştirme politikalarına etkisi. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 116-127.
Demircan, Ö. (1988). Dünden bugüne Türkiye’de yabancı dil. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Demirel, Ö. (2014). Yabancı dil öğretimi. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Elizabeth, R. &Alistair, B. (1998). What the peace corps can do for you, kiplingers. Personal Finance Magazine. 52(6), 10-22.
Ergun, R. (1973). Türk dili Atatürk ve biz. İstanbul: Fatih Yayınevi.
Genç, A. (1999). İlköğretimde yabancı dil. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi. Özel Sayı, 11, 299-308.
Güney, M.A. (2014). Yabancı dil öğretimi ve dünden bugüne Türkiye’de Arapça öğretim. KTÜİFD, 1(1), 193-211.
Hannachi, R. (2018). Evolution de l’enseignement des langues vivantes à l’écol eprimaire en France:formation et représentations des enseignants du premier degré. Paris: HAL.
https://www.diplomatie.gouv.fr. 10.05.2021 tarihinde.
https://www.education.gouv.fr. 17.05.2021 tarihinde.
http://www.education.gouv.fr/bo/2008/hs3/default.htm. 17.05.2021 tarihinde.
https://www.ethnologue.com. 22.05.2021 tarihinde.
https://fr.wikipedia.org 22.05.2021 tarihinde.
www.gurkanbilgisu.com. 29.05.2021 tarihinde.
https://www.turkceogretimi.com 29.05.2021 tarihinde.
http://www.education.gouv.fr 22.05.2021 tarihinde.
https://www.yok.gov.tr/Documents/Yayinlar/Yayinlarimiz/Turkiyenin-yuksekogretimstratejisi.pdf 20.05.2021 tarihinde.
https://tegm.meb.gov.tr/. 17.05.2021 tarihinde.
Kılıç, C. (2009). Avrupa Birliği üyelik süreci, AB genel eğitim politikaları ve AB yabancı dil eğitimi politikalarının Türkiye’deki yabancı dil eğitimi ve yabancı dil eğitimi politikaları üzerine etkisi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Yayınlanmamış Enstitüsü Doktora Tezi, İzmir.
Latham, M. (2000). Modernization as ideology: American social science and “nation bulding in the kennedy era. London: The University of North Carolina Pres.
McCarty, T.L. (2011). Ethnography and langage policy. New York: Routledge.
MEB (2007). Diller için Avrupa ortak başvuru metni. Ankara: Meteksan.
O'neil, C. (1993). Les enfants et l'enseignement des langues étrangères, Paris: HatierDidier.
Sağlam, M., Özdoğru, F. ve Çıray, F. (2011). Avrupa Birliği eğitim politikaları ve Türk eğitim sistemine etkileri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 8(1), 87‐109.
Szulmanjster-Celnikier, A. (1996). La politique de la langue en France. La linguistique, 32, 32-40.
Tiryakiol, S. (2021). Yükseköğretimde modern dillerin eğitimi uluslararasılaşma yahut küreselleşme, İstanbul: İLKE İlim Kültür Eğitim Vakfı.
Uzun, N.E. (2012). Türkçenin dünya dilleri arasındaki yeri üzerine. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Türkoloji Dergisi, 19(2), 115-134.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.