Çevre davranış ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması

Çevre sorunlarının kalıcı çözümündeki yaklaşımlarda eğitim faaliyetlerinin önemli olduğu bilinen bir gerçektir. Çevre konusunda bilinçli ve duyarlı bireyler yetiştirmek, bu sorunların çözümü için en etkili yol olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmanın amacı, orijinali Goldman, Yavetz ve Pe'er (2006) tarafından geliştirilen çevre davranış ölçeğinin Türkçeye uyarlama çalışmasını yapmaktır. Ölçek, geçerlik ve güvenirliğinin saptanması amacıyla 208 fen ve teknoloji öğretmenine uygulanmıştır. Ölçeğin yapı geçerliğine ilişkin bulgular faktör analizi yöntemi ile sağlanmıştır. Türk kültürüne uygunluğu doğrulayıcı faktör analizi (DFA) ile bakılmıştır. Ölçeğin birinci boyutu; kişinin ekonomik yararına olan kaynak koruma aktiviteleri, ikinci boyutu; çevreye duyarlı tüketici, üçüncü boyutu; doğa ile ilgili boş zaman aktiviteleri, dördüncü boyutu; geri dönüşüm çabaları, beşinci boyutu; sorumlu vatandaşlık ve altıncı boyutu; çevre eylemciliğidir. Ölçek 20 madde içermektedir. Ölçeğin geneli için Cronbach Alpha güvenirlik katsayısı .85 bulunurken, KEYOKKA boyutu için. 68, ÇDT boyutu için. 66, DİBZA boyutu için. 70, GDÇ boyutu için .63, SV boyutu için .68 ve ÇE boyutu için iki madde arasında korelasyon r=.57; p

Adaptation of environmental Behavior scale to Turkish

It is a known fact that educational activities are important in terms of the approaches to permanent solutions to the environmental problems. Educating individuals about the environmental consciousness and sensitivity appears to be the most effective way to solve these problems. The purpose of this study is to make adaptation of environmental behavior scale which was developed by Goldman, Yavetz, and Pe'er (2006). In order to determine the reliability and validity the scale was administrated 208 science and technology teachers. The findings related to construct validity of the scale was provided as a result of factor analysis. Its appropriateness to Turkish culture was tested through confirmatory factor analysis (DFA). The first dimension of the scale is person’s economic benefit of resource conservation activities, the second dimension is environmentally-conscious consumers, the third dimension is nature and leisure activities related to the fourth dimension which is recycling efforts, the fifth dimension is responsible citizenship and the sixth dimension is environmental activism. Scale consists of 20 items. Cronbach's alpha reliability coefficient was calculated as .85 for the total scale, .68 for first dimension, .66 for second dimension, .70 for third dimension, .63 for fourth dimension, .68 for fifth dimension and for environmental activism dimension correlation was calculated r=.57; p

PDF

___

Ary, D., Jacobs, L. C, Razavich, A., and Sorenson, C. (2006). Introduction to research in education. Seventh Edition, Canada, Thomson Wads Worth.
Aydın, F. (2009). Teknolojinin Doğasına Yönelik Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Görüşlerinin ve Kavramlarının Gelişimi ve Öğretimde İkilemlerin Etkililiği, Yayımlanmamış doktora tezi Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Berger, I. E. (1997). The demographics of recycling and the structure of environmental behavior. Environment & Behavior, 29(4), 515-532.
Büyüköztürk, Ş. (2004). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı, İstatistik, Araştırma Deseni SPSS Uygulamaları ve Yorum, Ankara: PegemA Yayıncılık.
Chan, K. (1998). Mass communication and pro-environmental behavior: Waste recycling in Hong Kong. Journal of Environmental Management, 52(4), 317- 325.
Clark, M. (2005). Corporate environmental behavior research: Informing environmental policy. Structural Change ve Economic Dynamics, 16(3), 422-431.
Cottrell, S. P. (2003). Influence of socio demographics and environmental attitudes on general responsible environmental behavior among recreational boaters. Environment and Behavior, 35(3), 347-375.
Culen, G. & Mony, P. (2003) Assessing environmental literacy in a non-formal youth program, The Journal of Environmental Education, 34(4), 26-28.
Çevre Bakanlığı. (2000). IV. Çevre Şurası Çalışma Belgeleri (6-8 Kasım 2000). İzmir.
Çimen, O. (2008). Çevre Eğitiminde Tatlısu Ekosistemleri Konusundaki Temel Kavramların Üniversite Öğrencileri Tarafından Algılanma Düzeyleri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Daamen, D. D. L., Staats, H., Wilke, H. A. M., and Engelen, M. (2001). Improving environmental behavior in companies. Environment & Behavior, 33(2), 229-248.
Deniz, Z. K. (2007). Psikolojik Ölçme Aracı Uyarlama. Journal of Faculty of Educational Sciences, Ankara Üniversitesi, 40(1), 1-16.
Diekmann, A., & Preisendorfer, P. (2003). Green and greenback: The behavioral effects of environmental attitudes in low-cost and high-cost situations. Rationality and Society, 15(4), 441-472.
Doğan, M. (2000). Türkiye’de Sürdürülebilir Kalkınma ve Çevre Eğitimi, IV. Çevre Şurası Tebliğleri, 6-8 Kasım, İzmir.
Frick, J., Kaiser, F. G., and Wilson, M. (2004). Environmental knowledge and conservation behavior: Exploring prevalence and structure in a representative sample. Personality and Individual Differences, 37(8), 1597-1613.
Goldman, D., Yavetz, B., and Pe’er, S. (2006). Environmental literacy in teacher training in Israel: Environmental behavior of new students. Journal of Environmental Education 38, no. 1: 3–22.
Hallin, P. O. (1995). Environmental concern and environmental behavior in Foley, a small town in Minnesota. Environment & Behavior, 27(4), 558.
Holbert, R., Kwak, N., and Shah, D. (2003). Environmental concern, patterns of television viewing, and pro-environmental behaviors: Integrating models of media consumption and effects. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 47(2), 177- 196. Retrieved July 28, 2009, from Academic Search Premier database.
Hooper, D., Coughlan, J., and Mullen, M. R. (2008). Structural Equation Modeling: Guidelines for Determining Model Fit. The Electronic Journal of Business Research Methods Volume 6 Issue 1, pp. 53 – 60
Hwang, Y., Kim, S., and Jeng, J. (2000). Examining the causal relationship among selected antecedents of responsible environmental behavior. Journal of Environmental Education, 31(4), 19-25.
Jensen, B. B. (2002). Knowledge, action and pro-environmental behavior. Environmental Education Research, 8(3), 325-334.
Kollmus, A., and Agyeman, J. (2002). Mind the gap: Why do people act environmentally and what are the barriers to pro-environmental behavior? Environmental Education Research, 8(3), 239-260.
Korfiatis, K. J., Hovardas, T., and Pantis, J. D. (2004). Determinants of environmental behavior in societies in transition: Evidence from five European countries. Population & Environment, 25(6), 563-584.
Rivera, J. (2004). Institutional pressures and voluntary environmental behavior in developing countries: Evidence from the Costa Rican hotel industry. Society & Natural Resources, 17(9), 779-797.
Shih-Jang, Hsu. (2004). The effects of an environmental education program on responsible environmental behavior and associated environmental literacy variables in Taiwanese college students. Journal of Environmental Education, 35(2), 37-48.
Uzun, N., and Sağlam, N. (2006). Ortaöğretim öğrencileri için çevresel tutum ölçeği geliştirme ve geçerliliği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 240-250.
Won Hee Lee, and Moscardo, G. (2005). Understanding the impact of ecotourism resort experiences on tourists' environmental attitudes and behavioral intentions. Journal of Sustainable Tourism, 13(6), 546-565.