Ahmet Hamdi Tanpınar, kendisini, beşer(iyet)i, üzerinde yaşadığı toprağı ve en geniş mânâsında dünyayı anlamak, tanımak ve duymak isteyenler için (Tanpınar Türkçesi hakkında bir birikim, donanım ve zevk sahibi olmak kaydıyla) vazgeçilmez, tüketilmez bir menbadır. “Benim seviyemden aşağı olanlar beni okumuyorlar, benim seviyemdekiler ise Garbı okuyorlar” dese de Tanpınar, 1970’lerden, özellikle 2000’lerin başından bu yana çok zengin, çok rengîn, çok şey vaad eden bir kıta gibi keşfedildi. Ve kendi tabiriyle söyleyelim, O’na “her zaman bir zengin madene dönülür gibi dönülecektir.”