Kur’ân ve Sünnet Bağlamında Avın Ekolojik Dengeye Olumsuz Etkisi Üzerine

Yüce Allah kâinâtı, ölçülü bir şekilde içine tevdî ettiği nimetleriyle birlikte insan için yaratmıştır. Ancak insan, bu ölçülü nimetleri ölçüsüz bir şekilde kullanınca, çeşitli sorunlara neden olan tabiî dengenin bozulması hâdisesi ortaya çıkmıştır. Tabiî dengenin korunmasında önemli unsurlardan biri de hayvanlardır. Dolayısı ile ekolojik sorunların çözümünde ve önlenmesinde hayvan unsurunu çok iyi değerlendirmek lazımdır. Bu münasebetle, çeşitli ekolojik problemlere neden olan tabiî dengenin bozulmasının sebeplerinden biri de hayvan avlamaktır. Söz konusu problemin çözümünde hayvan avlamayı açlık, kıtlık ve yokluk gibi zarurî hallere hasretmek, sorunun çözümü için en tutarlı yol olarak görünmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Kur’ân; Sunnet/Hadis; Av/Avlanma; Ekolojik Denge; Zaruri Hal; Fakirlik; Açlık; Kıtlık; Yokluk; Ruhsat; Cevaz

Negative Impact of Hunt on Ecological Balance in the Context of the Qur’an and Sunnah

Almighty God created the universe which was equipped with the measured blessings for the people. Yet, when the man use these measured blessings in a disproportionate manner, the problem of deterioration of the ecological balance which leads to many problems appear. Of course, one of the most important factors in maintaining the natural balance is the animals. Therefore, in solving the ecological problems it is necessary to evaluate the animal element very well. In this connection, hunting the animals is one of the reasons that cause degradation of the natural balance of animal and various ecological problems. In solving of the problem hunting the animal is favoured in the cases of inevitable conditions such as hunger, famine and poverty. This seems to be the most consistent way.

Keywords:

Qur’ân; Sunna/Hadith; Hunt/Hunting; Ecological Balance; Vital Status; Poverty; Hunger; Famine; Poverty; Permissibility; Permission; Permitted,

PDF

___

Castellan, A. L., Lettres sur la Grèce, I’Hellespont et Constantinople, Paris, 1811. (İsmâil Hâmi Danişmend, Garb Menbalarına Göre Eski Türk Seciyye ve Ahlakı, 3. baskı, İstanbul, 1982).
Ahmed b. Hanbel, Müsned, İstanbul, 1982.
Âsım Efendi, Kâmûs Tercemesi, İstanbul.
Beyhekî, Ebû Bekr Ahmed b. el-Huseyn b. Ali, Şucabu’l-Îmân, (thk., Ebû Hê- cir Muhammed es-Sacîd b. Besyûnî Zeğlûl), 1. baskı, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrût, 1410/1990.
Buhârî, Muhammed b. İsmâîl, el-Edebu’l-Müfred, (thk., Muhammed Fu’âd Abdulbâkî), 3. baskı, Dâru’l-Beşâ’iri’l
Buhârî, Muhammed b. İsmâîl, Sahîhu’l-Buhârî, İstanbul, 1981.
Canan, İbrahim, Âyet ve Hadisler Işığında Çevre Ahlakı, İstanbul, Şubat 1995.
Çobanoğlu, Nesrin, “Hayvan Haklarının Tarihsel Gelişiminin Biyoetik Yansımaları”, Bilim ve Ütopya, 116. sayı, Şubat 2004.
Ebû Dâvûd, Süleymân b. el-Eşcas, Sünenu Ebî Dâvûd, İstanbul, 1981.
Ebû Yaclâ, Ahmed b. Ali el-Mevsılî, Müsnedu Ebî Yaclâ el-Mevsılî, (thk., Mustafa Abdulkâdir Atâ), 1. baskı, Beyrut, 1998/1418.
Fahreddîn er-Râzî, Ebû Abdillah Muhammed b. Ömer, et-Tefsîru’l-Kebîr, Daru’l-İhyâ’i’t-Türâsi’l-Arabî, 3. Baskı. Hamdi Yazır, Hak Dini Kur’ân Dili, İstanbul, 1979.
Guer, Moeurset usages des Turcs, Paris, 1746-7. (İsmâil Hâmi Danişmend, Garb Menbalarına Göre Eski Türk Seciyye ve Ahlakı, 3. baskı, İstanbul, 1982).
http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:ja-Mn4m_ 1VAJ:http://www.ardahan-cevreorman.gov.tr/kose_yazilari_ga.htm%2B- ku%C5%9F+%C3%B6l%C3%BCm%C3%BC+kene&hl=tr&gbv=2&rlz=1W- 1GGLR_en&ct=clnk, erişim: 10.07.2012.
http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:sakp- 6wlHj80J:http://www.haberler.com/kenenin-kendisi-kucuk-tehlike- si-buyuk-3667959-haberi/%2Bku%C5%9F+%C3%B6l%C3%BCm%C3%B- C+kene&hl=tr&gbv=2&rlz=1W1GGLR_en&ct=clnk, erişim: 10.07.2012.
http://www.delinetciler.net/forum/ekoloji-ve-cevre-sorunlari/127553-ekolo- jik-denge-nedir.html. Erişim: 09.07.2012.
İbn Abdisselâm, Ebû Muhammed cİzzuddîn Abdulcazîz, Kavâidu’l-Ahkâm fî Mesâlihi’l-Enâm, Beyrut, 1990/1410.
İbn Ebî Şeybe, Abdullah b. Muhammed, el-Müsannef fî’l-Ehâdîsi ve’l-Âsâri, (thk. ve taclîk, Secîd Muhammed el-Lehhâm), Dâru’l-Fikr, 1. baskı, Beyrut, 1409/1989.
İbn Mâce, Ebû Abdillah Muhammed b. Yezîd el-Kazvînî, Sünenu İbn Mâce, İstanbul, 1981.
İbn Sîde, Ebû’l-Hasan Alî b. İsmâîl, el-Muhkem ve’l-Mühîdu’l-Azamu, (thk., Abdu’l-Hamîd el-Hindâvî), Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1. baskı, Beyrut, 1321/2000.
Kârim es-Seyyid Ğanîm, Abdulazîm Muhammed el-Cemal, el-Cerâd fî’l- Kur’âni’l-Kerîm ve’l-İlmi’l-Hadîs, 1. baskı, Kahire, 1988/1409; Ahmed Behcet, Kısasu’l-Hayevân fî’l-Kur’ân, Dâruşşurûk, 4. baskı, 2000/1420.
Mouradgea d’Ohsson, Tableau Gènèral de I’Empire Othoman, Paris, 1791. (İsmâil Hâmi Danişmend, Garb Menbalarına Göre Eski Türk Seciyye ve Ahlakı, 3. baskı, İstanbul, 1982).
Mübârekfûrî, Ebû’l-cAlâ Muhammed Abdurrahmân b. Abdirrahîm, Tuh- fetu’l-Ahvezî bi Şerh-i Câmici’t-Tirmizî, 1. baskı, Beyrut, 1410/1990, VI, 440.
Müslim, Ebû’l-Huseyn Müslim b. El-Haccâc, Sahîhu Müslim, İstanbul, 1981.
Nesâ’î, Ebû Abdirrahman Ahmed b. Şuayb, Sünenu’n-Nesâ’î, İstanbul, 1981.
Reşîd Rızâ, Muhammed, Tefsîru’l-Kur’âni’l-Hakîm eş-Şehîr bi Tefsîri’l- Menâr, 2. (ofset) baskı, Dâru’l-Macrife, Beyrut.
Rose, Aubrey, Judaism and Ecology, (Yahudilik ve Ekoloji), (Türkçesi, Meh- met Demirhan), İstanbul, 1997.
Sungurbey, İsmet, Hayvan Hakları, 2. baskı, İstanbul, 1993.
Suyûtî, Celâleddîn Abdurrahmân b. Ebî Bekr, el-Câmicu’s-Sağîr fî Ehâdîsi’l- Beşîri’n-Nezîr, Dâru’l-Fikr, 1. baskı, Beyrut, 1401/1981.
Şâh Veliyyullah ed-Dıhlevî, Huccetullâhi’l-Bâliğa, (İslâm Düşünce Rehberi), (Türkçesi, Mehmed Erdoğan), İstanbul, 2003.
Taberânî, Ebû’l-Kâsım Süleymân b. Ahmed, el-Mucemu’l-Evsat, (thk., Târık b. Ivezullah b. Muhammed - Abdulmuhsin b. İbrahim el-Huseynî), Daru’l-Ha- remeyn, Kahire, 1995/1415.
Taberânî, Ebû’l-Kâsım Süleymân b. Ahmed, el-Mucemu’l-Kebîr, (thk., Ham- dî Abdulmecîd es-Selefî) 2. baskı, Mektebetu İbn Teymiye, Kâhire.
Tirmizî, Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ b. Sevrate, Sünenu’t-Tirmizî, İstanbul, 1981.
Yılmaz, İrfan, Hayvanların Dilinden, İzmir, 2005.
Yılmaz, İrfan, Hayvanlar Konuşuyor, İzmir, 2005.
Zağlûl Râğıb – Muhammed Neccâr, el-Hayevân fî’l-Kur’âni’l-Kerîm min Âyâti’l-İccâzi’l-İlmî, Dâru’l-Macrife.