Siyasal/İdeolojik Göstergeler Açısından Metinlerarasılık: Kemalist İdeolojİnİn Temel Belirteçlerinin Sinema ve Edebiyattaki Uzantıları

Her dönemin toplumsal/siyasal tarihine özgü belli koşullanmışlıklar, kültürel ve ideolojik belirteçler metinlerarası ilişkiye eşlik edebilir. Türkiye toplumsal tarihi söz konusu olduğunda, “aynı çağın verileri” olarak bu koşullanmışlıkları sinema ve edebiyat arasındaki ilişkide görmek mümkündür. Yaklaşık 1980’lere kadar, Türkiye siyasal yaşamının temel yönsemelerinden biri olan ve ‘ilerleme- aydınlanma-kalkınma’ sorunsalını politik çıkış noktası yapan Kemalist ideoloji ile 1950’lerdeki “toplumcu gerçekçi” edebiyatın söylemi arasında bağlantılar vardır. Bu söylem, 1960-65 arasında, Yeni-Kemalist ideolojiyle bağlantı içinde, bir ayağını edebiyat uyarlamalarının oluşturduğu “toplumsal gerçekçi” nitelik taşıyan sinema yapıtlarında yeniden üretilir. Edebiyattan sinemaya gerçekleşen bu metinlerarası taşınmayı Yılanların Öcü’nde görmek mümkündür. Türkiye siyasal yaşamına özgü belirteç ve koşullanmışlıkla ile metinlerarasılığı ilişkilendirmeyi amaçlayan bu çalışmada ilk olarak, bu metinlerarası taşınmanın beslendiği siyasal-ideolojik bağlamın, estetik kültüre de yansıyan Türkiye siyasal yaşamına özgü temel önermeleri üzerinde durulmuştur. Ardından, Yılanların Öcü romanı ve filmi, belli bir “toplumsal tarih” içinde gerçekleşen farklı söylem biçimleri arasındaki etkileşimi temel alan Bakhtinyen bir “metinlerarasılık” perspektifiyle, içinde şekillendikleri dönemin ideolojisi ve temel önermeleriyle bağlantılı olarak irdelenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Kemalist ideoloji, metinlerarasılık, sinema ve edebiyat, Yılanların Öcü romanı ve filmi

INTERTEXTUALITY WITH REFERENCE TO THE POLITICO-IDEOLOGICAL SIGNS: THE EXTENSIONS OF FUNDAMENTAL INDICATORS OF KEMALIST IDEOLOGY IN FILM AND LITERATURE

Intertextuality is accompanied with the conditionings of the socio-political history as well as the cultural and ideological indicators of every certain historical period. Considering the Turkish social history, it is possible to see these conditionings as ‘data of the same era’ in the relationship between literature and cinema. There are links between the Kemalist ideology, which had been one of the constitutive tendencies in Turkish political life approximately up until the 1980s and which takes the problematics of ‘progress, enlightenment and development’ as the departure point of its politics and the discourse of the ‘social-realistic’ literature of 1950’s. This discourse was reproduced between the years 1960-65 in connection with the New-Kemalist ideology in ‘social-realistic’ films, one branch of which is literary adaptations. This intertextual transfer from literature to cinema can be detected in Yılanların Öcü. This paper intends to associate intertextuality with the indicators and conditionings pertaining to the Turkish political life. To this end, firstly, it will focus on the fundamental assertions -peculiar to the Turkish political life- of the politico-ideological context nourished by this intertextuality, which are also echoed in the aesthetic culture. Next, Yılanların Öcü, both the novel and movie, will be analyzed in connection with the ideology and the fundamental assertions of the historical period they are shaped in with respect to a Bakhtinian perspective of intertextuality, which is based upon the interplay between different discursive genres materialized in a certain “historical period”.

Keywords:

Kemalist Ideology, Intertextuality, Film-Literature, Yılanların Öcü Novel and Movie,

PDF

___

Abacı, Tahir (2004). “Adana / Çukurova Bereketinde Edebiyat ve Sinema”, Kentte Sinema Sinemada Kent. Nurçay Türkoğlu, Mehmet Öztürk ve Göksel Aymaz (der.) . İstanbul: Yeni Hayat, s. 185-191.
Aktulum, Kubilay (1999). Metinlerarası İlişkiler. Ankara: Öteki..
Altıner, Birsen (2005). Metin Erksan Sineması. İstanbul: Pan .
Baykurt, Fakir( 1997). Yılanların Öcü. İstanbul: Adam.
Binyazar, Adnan (2005). “Irazca”. Kitaplık 83 (Mayıs 2005): 120-124.
Daldal, Aslı(2005). 1960 Darbesi ve Türk Sinemasında Toplumsal Gerçekçilik. İstanbul: Homer .
Erksan, Metin (1985). “Türkiye’de Entelijansiya Yok”, ve Sinema 1 : 24-38.
Kayalı, Kurtuluş (2004). Metin Erksan Sinemasını Okumayı Denemek. Ankara: Dost.
Koçak, Orhan (2001). “1920’lerden 1970’lere Kültür Politikaları”. Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Kemalizm 2. İstanbul: İletişim. 2001: 371- 424.
Kurdakul, Şükran (2000). “Kimi Öykü ve Romanlarında Fakir Baykurt’un İnsanları”. Anadolu Aydınlanmacısı: Fakir Bayburt (Haz. Feridun Andaç). İstanbul: Evrensel Basım, s.154-159.
Naci, Fethi (1990). 100 Soruda Türkiye’de Roman ve Toplumsal Değişme. İstanbul: Gerçek.
Oktay, Ahmet (1986). Toplumcu Gerçekçiliğin Kaynakları. B/F/S Yayınları.
…………. …. (1993). Cumhuriyet Dönemi Edebiyatı. Ankara: Kültür Bakanlığı
Ray, B. R. (2000). “The Field of ‘Literature and Film’”, Film Adaptation. James Naremore (der.). London: The Athlone , s. 38-53.
Scognamillo, Giovanni (2002). “Metin Erksan’ın Yalnız İnsanları”, Yeni İnsan Yeni Sinema 11 (Mart- Nisan 2002): 16-22.
Timur, Taner (1991). Osmanlı Türk Romanında Tarih, Toplum ve Kimlik, İstanbul: Afa.
Türkeş, A. Ömer (2001). “Taşra İktidarı”. Toplum ve Bilim 88 (Bahar 2001), s. 188-200.