Masal, her anlatımda yeniden doğan, coğrafyalar arası göç edebilen geleneksel bir sözlü kültür ürünüdür. Ne var ki günümüzde sözlü kültürün gündelik yaşamdaki bağlamsal dönüşümü masalların alışık olduğumuz bağlamını da değiştirmiştir. Masal artık varlığını sözlü olarak kuşaktan kuşağa aktarılarak olduğundan daha çok elektronik ya da yazılı kültür ortamlarında sürdürmektedir. Daha önceleri genellikle köyde anlatılan masal kente gelirken bağlam değiştirmiştir. Masalın kente girerken kendine yer bulduğu alanlardan birisi de sinemadır. Bu nedenle makalede 11 Mart 2005 tarihinde gösterime giren Anlat İstanbul adlı sinema filmi, gelenek, modernizm, kentleşme, kültürel erozyon gibi kavramlar ekseninde bir sözlü kültürden esinlenen bir sinema anlatısı olduğu göz önüne alınarak çözümlenecektir. Ek olarak filmde konu edilen masalların ve kahramanların kentteki buhranları, ithal edilmiş bir kültürel belleğin ürünü olmalarıyla ilişkilendirilerek çözümlenecektir.

Fairy tale, re-born in every time it’s told and migrate from one land to another is a traditional oral culture product. However, the everyday life transformations in modern world also affected the context of fairy tales as we used to. Now tales are transferring from one generation to another not in a traditional way but mostly in written or electronic ways. When tales were immigrating rural to urban, the context of it also transformed. Because, the new context of tales is cinema in urban culture, this article focuses on rural-urban paradox by analyzing the movie Anlat İstanbul. Anlat İstanbul is a movie shown in March 2005 and about fairy tales and its heroes in İstanbul. Concepts like modernization, tradition, urbanization, cultural erosion will be discussed within the context of urbanization process of the oral culture and traditions over the movie Anlar İstanbul. In addition, depressions and failures of the fairy heroes will be explored.