Türkmen halk masallarının ayrıntılı farklarının, özellikle bunların söz varlığında, dil üslubunda ve gramerinde ortaya çıktığı görülmektedir. Bilindiği gibi, Türkmen halk masalları öykü açıdan devamlılığı olan, coşkulu bir eser olmanın yanı sıra okurların dikkatini daha da çekebilen bir eserdir. Milli unsurları bir dilden bir başka dile aktarmanın temel ve en uygun yöntemi olarak özel kültürel söz varlığını kullanmak isabetli olur. Özel milli unsurlar gramerde nadir görülmektedir. Sayı açıdan daha çok masalın tercümesinde tercüman özel milli unsuru ayırmaya çalışır ve ortak söz varlığını, normatif grameri kullanır, bunun yanı sıra o (tercüman) tercüme işini daha kolaylaştırır. Bazı tercümanlar ise ne özel kültürel unsuru, ne de masala ait geleneğin özelliklerini tercüme ederek, diğer dilde sadece masalın içeriğini ifade ediyorlar. Bunun gibi tercümelerle fazla karşılaşmak mümkündür. Bu çalışmada masalların tercüme edilmesi bakımından önemli olan meotlardan bahsedilecektir. Bu yöntemler şöyledir: gramer tazminatı (yerini doldurmak), eksplikasiya (özel değişim), tekrarlı ifadeler, transliterasyon (yazaç çevirisi).