Bu makalede Duchamp’ın “Büyük Cam” olarak bilinen yapıtı, sembol kavramının temel metinlerde ortaya konulan anlamı üzerinden sanatsal eylem esasında anlaşılarak ele alınmaktadır. Bu anlamda “Büyük Cam” bir yapıt olarak, Duchamp’ı persona’sında maske/kişilik olarak anlama imkânı vermektedir. Buna göre üst bölmedeki gelin ve alt bölmedeki bekârlar aslında erotik itkiye tâbi bir mekanizmanın unsurları olarak yalıtılmış kesinliğin döngüsünde birleşmeksiniz döner dururlar. Bu durumun logos ve eros arasında oluşturduğu gerilim nedeniyle de bekârlar yapıtta alt bölmede ‘Çikolata Öğütücüsü’yle ifadesini bulan hakikat üzerine durmadan söz üreterek ‘kendi kendilerini tatmin’ ederler. Sonuç olarak, bir erkek söylemi oluşunda hakikat araştırmalarının ‘bilinçdışı’ perde arkasını ifşa ettiği bu düalist mekanizmanın cogito sahnesi, aynı zamanda müzmin ve muzip bir bekâr olarak Duchamp’ın kendi portresi oluşuna da ışık tutar

In this essay, Duchamp’s ‘The Large Glass’ is understood in view of artistic praxis which took its essence from the concept of symbol as it was defined in the basic texts of philosophy as the very limit between the representer and the represented. In this way, The Large Glass’ allows itself to be understood as the persona of Duchamp in its double meaning of mask and personality. According to this view, the upper section of bride and the lower section of bachelors are trapped in an an erotic drive as its necassary parts which in turn circles forever within the isolated loop of certainity without any hope for a union. As a result of this strain between logos and eros bachelors are apt to selfsatisfaction by means of incessantly talking about truth which finds it symbolic expression in ‘Chocolate Grinder’ in the lower section. Finally, this Cartesian determined cogito stage of dualistic mechanism which Duchamp revelaed its unconsious back stage as the male oriented inquiry of truth under the pressure of erotic impulses also put on the scent of his own inveterate and impish bachelor portrait