Nezihe UĞURLU, Burcu YILMAZ, Fatma KARACAK

İki Farklı Hastanede Çalışan Hemşirelerin Mesleki Risk Faktörlerinin Belirlenmesi

Amaç: Bu araştırma, Muğla Devlet Hastanesi ve Hacettepe Üniversitesi Hastanesi’nde çalışan hemşirelerin mesleki risk faktörlerinin belirlenmesi amacıyla yapılmış tanımlayıcı ve kesitsel bir çalışmadır. Yöntem: 1 Şubat – 23 Mart tarihleri arasında, Muğla Devlet Hastanesi (n=95) ve Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi (n=90) çalışan ve bu çalışmayı kabul eden 185 kişi araştırmanın örneklemini oluşturmuştu. Veriler “Tanıtıcı Bilgi Formu” ve “Meslekle İlgili Maruz Kaldığı Mesleki Riskler’i belirleyen toplam 22 sorudan oluşan anket formu ile toplandı. Bulgular: Araştırma sonuçlarına göre devlet hastanesinden çalışmaya katılan hemşirelerin %18.9’unun lisans mezunu, mesleki riskle ilgili eğitim alma oranı, (%75.8) yoğun bakım ünitesinde çalışma ortamında risklere karşı kişisel önlem alan hemşire sayısı %100 (n=41)’dür. Kan ve vücut sıvıları ile temasta eldiven kullanan hemşire oranının %83.2 (n=79) olduğu, serviste çalışanlarda kişisel önlem alan hemşire oranının ise %85.2 (n=46) olduğu tespit edildi. Üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin %98.9’unun lisans mezunu olduğu, hemşirelerin mesleki riskle ilgili eğitim alma oranının %100, yoğun bakım ünitesinde çalışma ortamında risklere karşı kişisel önlem alan hemşire %100 (n=60), kan ve vücut sıvıları ile temasta eldiven kullanan hemşire oranının %100 (n=60) olduğu, Üniversite Hastanesi’nde serviste çalışanlarda kişisel önlem alan ise %100 (n=30)olduğu belirlendi. Sonuç: Hemşirelerin çalışma ortamında karşılaştıkları risk faktörleri, öncelik sırasına göre incelendiğinde kurumlarda ve yoğun bakım ünitesinde çalışanlar ile serviste çalışanlar arasında farklılık gösterdiği saptandı.

Anahtar Kelimeler:

Hemşire, hastane, mesleki risk

PDF

___

Avcı, Y., Aslan, Ö., Vural, H. (2003). Ameliyathane hemşirelerinin etik sorunlara yönelik yaklaşımlarının belirlenmesi. Gülhane Tıp Der- gisi, 147- 150.
Badır, A. (2004). Uluslararası öneriler ışığında yoğun bakım hemşi- reliği eğitiminin Türkiye’deki durumu. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi, 83-84.
Bahçecik, N., Kutlu, A. (2004). Yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşirelerin motivasyonunun etkileyen faktörler. Yoğun Bakım Hem- şireliği Dergisi, 55-60.
Canbaz, S., Dabak, Ş., Öz, H. (2005). Hemşirelerde tükenmişlik sen- dromu, iş doyumu ve işe bağlı gerginlik. Hemşirelik Forumu Dergisi, 31-33.
Çetinkaya, A., Özbaşaran, F. (2004). Üniversite hastanesinde görev yapan hemşirelerin iş doyumu düzeyleri ve etkileyen faktörler. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokul Dergisi, 58-74.
Ergönül, Ö. (2004). Sağlık Çalışanlarının Sağlık Sorunları. Uzmanlık Tezi, Ankara Numune Hastanesi Enfeksiyon Hastalıkları Kliniği, Ankara.
İsa, K. (2002). Reanimasyon Kritik Yoğun Bakım Kavramı ve Yapı- lanma Özellikleri, Hastane Klima ve Havalandırma Sistemi. Yüksek Lisans Tezi.
Kıreker, H. (2003). Gaziantep İli Hastanelerinin Ameliyathanelerinde Hemşirelerin Çalışma Koşulları ve Karşılaştıkları Risklere Yönelik Durum Saptama. Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Gaziantep.
Öztürk, H., Oktay, S. (2004). Hemşirelerin motivasyon ve performans düzeyleri. Hemşirelik Dergisi, 8(2): 19-27.
Tunçbilek, A. (2005). Eğitim ve Araştırma Hastanesinde Çalışan Yar- dımcı Sağlık Personelinde Tükenmişlik Durumu Araştırması. Doktara Tezi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Uysal, Ü., Ellidokuz, H.(2002). Dokuz Eylül Üniversitesi Uygulama ve Araştırma Hastanesinde çalışanlarında kesici-delici cisim yara- lanma sıklığı. Kocatepe Tıp Dergisi, 43-48.