İlhami ÇELİK, Nuran İNCİ, Affan DENK, Erol SEVİM, Demet YAŞAR, M. Akif YAŞAR

Yoğun Bakım Ünitesi, Hastane İnfeksiyonları, Prevalans, Antibiyotik Duyarlılığı

Amaç: Anestezi ve Reanimasyon yoğun bakım ünitesinde gelişen hastane infeksiyonlarını (Hİ), bu infeksiyonlarda saptanan etkenleri ve antibiyotik duyarlılıklarını prospektif olarak incelemek. Gereç ve Yöntem: Prospektif sürveyans çalışması. 01 Kasım 200428 Şubat 2005 tarihleri arasında (4 ay) Fırat Üniversitesi Fırat Tıp Merkezi Anestezi ve Reanimasyon YBÜ'de en az 24 saat yatan hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışma kapsamına alınan hastalar, National Nosocomial Infections Surveillance System (NNISS) önerilerine göre hasta ve laboratuar verilerine dayalı sürveyans yöntemleri bir arada kullanılarak izlenmiş, tanımlamalar "Centers for Disease Control and Prevention (CDC)" ölçütlerine göre yapılmıştır. Mikroorganizma tanımlamasında konvansiyonel yöntemler ve API 20E testi kullanılmış, antibiyotik duyarlılıkları disk difüzyon yöntemi ile çalışılmıştır. Sonuçlar: YBÜ'ne yatırılan 182 hastadan 60'ında 131 Hİ gelişti. YBÜ'de Hİ hızı %72 olarak saptandı. YBÜ'de en sık görülen infeksiyon türleri; ventilatör ilişkili pnömoni (%41.2), üriner sistem infeksiyonu (%28.2), laboratuar olarak tanımlanmış kan dolaşımı infeksiyonu (%13.7), klinik sepsis (%6.9), cerrahi alan infeksiyonları (%4.6) ve diğer nozokomiyal infeksiyonlar idi. Hastalardan en sık izole edilen patojenler; Pseudomonas spp. (%31.3), Staphylococcus aureus (%11.5), koagülaz negatif stafilokoklar (%10.7), Acinetobacter spp. (%9.2), Candida spp. (%8.4), Escherichia coli (%8.4), Enterobacter spp. (%4.6), Enterococcus spp. (%3.1) ve diğerleri (%12.8) idi. Stafilokoklardaki metisilin direnci %96 olarak saptandı. Gramnegatif mikroorganizmaların büyük kısmının çoklu antibiyotik direnci taşıdığı görüldü. Sonuç: YBÜ'de hastane infeksiyonları en önemli sorunlardan biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu infeksiyonların kontrol altına alınması ya da önlenmesi için YBÜ'lerine yönelik sürveyans çalışmalarının süreklilik göstermesi ve özellikle infeksiyon kontrol önlemlerine titizlikle uyulması konusunda azami çaba gösterilmelidir. ©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Anahtar Kelimeler:

Yoğun bakım ünitesi, hastane infeksiyonları, prevalans, antibiyotik duyarlılığı

Prevalence of Hospital Acquired Infections in Anesthesiology Intensive Care Unit

Objectives: To determine the prevalence of infections, predominant organisms and their resistance pattern. Materials and Methods: Prospective cohort study. All patients over 16 years old were occupying an intensive care unit bed over a 24-hour period. All patients admitted to the unit were evaluated on a daily basis for nosocomial infections in compliance with National Nosocomial Infections Surveillance System (NNISS) methodology. Infection site definitions were in agreement with Center for Diseases Control and Prevention (CDC) definitions. Results: The NI incidence was 72%; ventilator associated pneumonia was the most common NI (41.2%), followed by urinary tract catheter-associated infection (28.2%), bloodstream infections (13.7%), and sepsis (6.9%), surgical site infection (4.6%). Pseudomonas spp. was the most common pathogen identified in the NIs (31.3%), followed by (%), and yeasts. The most frequent isolated microorganisms from patients were as follows: Pseudomonas aeruginosa (31.3%), Staphylococcus aureus (11.5%), Coagulase negative staphylococci (CoNS) (10.7%), Acinetobacter baumanii (9.2%), Candida spp. (8.4%), Escherichia coli (8.4%), Enterobacter spp. (4.6%), Enterococcus spp. (3.1%) and others (12.8%). Methicillin resistance was 96% at staphylococci. It was observed Gram-negative microorganisms had multi-resistant pattern. Conclusion: The rate of nosocomial infection is high in intensive care unit patient, especially for respiratory infections. The predominant bacteria were P. aeruginosa and S. aureus, CoNS and A. baumanii (resistant organisms). This study documents the clinical impression that prevalence rates of intensive care unit-acquired infections are high and suggests that preventive measures are important for reducing the occurrence of infection in critically ill patients.©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi

Keywords:

-,

PDF

___

1. Brown RB, Hosmer D, Chen HC. A comparision of infection in different ICUs within the same hospital. Crit Care Med 1985;13: 472–476.
2. Daschner F. Nosocomial infections in intensive care units, Crit Care Med 1985; 11: 284–287.
3. Donowitz LG, Wenzel RP, Hoyt JW. High risk of hospital acquired infection in the ICU patient. Crit Care Med 1982; 10: 355–7.
4. Spencer RC. Epidemiology of infection in ICUs. Intensive Care Med 1994; 20: 2-6.
5. Vincent JL, Bihari DJ, Suter PM, et al. The prevalence of nosocomial infection in intensive care units in Europe – results of the European Prevalence of Infection in Intensive Care (EPIC) Study. JAMA 1995; 274: 639–44.
6. Haley RW, Culver DH, White JW et al. The efficacy of infection surveillance and control programs in preventing nosocomial infections in US hospitals. Am J Epidemiol 1985; 121: 182–205.
7. Garner JS, Jarvis WR, Emori TG, Horan TC, Hughes JM. CDC definitions for nosocomial infections. Am J Infect Control 1988; 16: 128-40.
8. Koneman EW, Allen SD, Janda WM, Schreckenberger PC, Winn WC. Color Atlas and Textbook of Diagnostic Microbiology. 5th ed. Philadelphia: Lippincott-Raven Publishers, 1997.
9. National Committee for Clinical Laboratory Standards. Performance Standards for Antimicrobial Susceptibility Testing. M100-S5. Villanova, PA: NCCLS, 2000.
10. Wenzel RP, Thompson RL, Landry SM, Russell BS, Miller PJ, Ponce de Leon S, et al. Hospital-acquired infections in intensive care unit patients: an overview with emphasis on epidemics. Infect Control 1983;4: 371-5.
11. Edmond MB, Wenzel RP. Infection Control. In: Mandell GL, Bennett JE, Dolin R, eds. Mandell, Douglas, and Bennet’s Principles and Practice of Infectious Diseases. 4th ed. Newyork: Churchill Livingstone, 1995; 2572-5.
12. Khan MM, Celik Y. Cost of nosocomial infection in Turkey: an estimate based on the university hospital data. Health Serv Res 2001;14: 49-54.
13. SENIC study on the efficacy of nosocomial infection control. Am J Epidemiol 1985; 121: 182-5
14. Aygen B, Kayabaş Ü, Güven M, Doğanay M, Sümerkan B, Yıldız O. Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Yoğun Bakım Üniteleri nozokomiyal infeksiyonları sürveyansı: epidemiyoloji, risk faktörleri ve prognozu etkileyen faktörler. Yoğun Bakım Derg 2001; 1: 122–30.
15. Yosunkaya A, Tuncer S, Reisli R, Uzun S, Ökesli S. Reanimasyon Ünitemizde 1999–2000 yılları arasında gözlenen hastane infeksiyonları. Hastane İnfek Derg 2002; 6: 92-7.
16. Trilla A. Epidemiology of nosocomial infections in adult intensive care units. Intensive Care Med 1994; 20 (Suppl 3): 1-4.
17. Mutlu B, Akhan SÇ, Gündeş S, Altındağ N, Vahaboğlu H. Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Yoğun Bakım Birimi’ndeki Nozokomiyal infeksiyonların prevalansı. Klimik Derg 2001; 14: 89–90.
18. Esen S, Leblebicioglu H. Prevalence of nosocomial infections at intensive care units in Turkey: a multicentre 1-day point prevalence study. Scand J Infect Dis 2004; 36: 144–8.
19. Erbay H, Yalcin AN, Serin S, et al. Nosocomial infections in intensive care unit in a Turkish university hospital: a 2-year survey. Intensive Care Med 2003; 29: 1482–8