Ticari bankacılıkta kredi riskinin ve kredi riski ölçüm modellerinin değerlendirilmesi

Ticari bankaların karsı karsıya bulunduğu önemli risklerden bir tanesi kredi riski olup; bankaların kredinin riskini üstlenmeden ve kredi riskini yönetmeden, bankacılık faaliyetlerini gerçekleştirmeleri olanaksızdır. Kredi riski denildiğinde, dört farklı kredi riski kavramıyla karsı karsıya kalınmaktadır. Bunlar; temel kredi riski, piyasa riskinden kaynaklanan kredi riski, kalıntı risk ve kredi yoğunlaşması riskidir. Kredi riski ölçüm modellerinde temel parametreler; temerrüt (beklenen kayıp, beklenmeyen kayıp), geri kurtarma, rating derece kaymaları, riske göre ayarlanmış performans ölçümü ve riske göre sermayedir. Kredi riskinin ölçülebilmesi için kredi riskinin yönetilebilmesi gerekmektedir. Kredi riski ölçüm modelleri, hem niteliksel hem de niceliksel ölçümler yapmaktadır. Bu modeller, istatistiki ve ekonometrik modellerden uluslararası kredi derecelendirme kuruluşlarının özel yazılımlarına kadar büyük bir yelpazeyi içermektedir. Kredi riski ölçüm modelleri, farklı yöntemleri kullanmalarına rağmen, hemen hemen hepsi temerrüde düşme durumunda olan kredilerin veya kredi kalitesi değişen kredilerin riskini ölçmeye yönelik olarak hazırlanmıştır.

Evaluation of credit risk in commercial banking and credit risk measurement models

One of the important risks that commercial banks encounter is credit risk, and it is impossible for these banks to operate banking activities without undertaking and managing the credit risk. There are four different credit risk definitions of those are basic credit risk, credit risk resulting from market risk, residual risk and credit concentration risk. The basic parameters of credit risk measurement models are default rate (expected loss, unexpected loss), recovery rate, rating transitions, risk adjusted return on capital and risk based capital. It is necessary for banks to manage credit risk in order to measure it. The credit risk management methods use quantitative and qualitative measurements. These methods include a wide range of models from statistical and econometrics extending to international credit risk management software. Although they include different kinds of methods, almost all the credit risk management models are established to measure the default probability of credit or the probability of changing quality of credit.

PDF

___

AKGÜÇ, Öztin, (2007), Banka Yönetimi ve Performans Analizi, 1. Basım, İstanbul: Arayış Basım.
AKSEL, Kaan H.,(2001), “Kredi Riski Yönetimi”. Active Bankacılık ve Finans Dergisi. Sayı.18, s.65-86.
Aksel, Kaan H.,(2002), “Kredi Risklerinin Ölçümünde Kullanılan Temel Yöntemler”, Active Bankacılık ve Finans Dergisi, Sayı.26, s.1-7.
Allen, Linda, Gayle L.DeLong ve Anthony Saunders, (2003), “Issues in the Credit Risk Modeling of Retail Markets”. NYU Stern School of Business Working Paper.
Altıntaş, M. Ayhan, (2006) Bankacılıkta Risk Yönetimi ve Sermaye Yeterliliği. Ankara: Turhan Kitabevi Ofset Matbaacılık Tesisleri.
Altman, Edward Andrea Resti ve Andrea Sironi, (2011), “Default Recovery Rates in Credit Risk Modeling: A Review of the Literature and Empirical Evidence”, Research Paper, İtalya, Aralık 2003, http://pages.stern.nyu.edu/~ealtman/Review1.pdf, s.1-32.
Anbar, Adem, (2005) “Merton Modeli Kullanılarak Temerrüde Düşme Olasılığının Hesaplanması”. Finans-Politik ve Ekonomik Yorumlar. Sayı.42, No.498, s.48-57.
BIS, (2004), “Sermaye Ölçümünün ve Sermaye Standartlarının Uluslararası Düzeyde Birbiriyle Uyumlaştırılması (Yeni Basel Sermaye Uzlaşısı)” BDDK Araştırma Dairesi (çev.)
Bolgün, K. Evren ve M. Barış Akçay, (2005), Risk Yönetimi: Gelişmekte Olan Türk Finans Piyasasında Entegre Risk Ölçüm ve Yönetim Uygulamaları. 2. Basım. İstanbul: Scala Yayıncılık.
Carling, Kenneth, Tor Jacobson, Jesper Lindé ve Kasper Roszbach, (2004), “Corporate Credit Risk Modelling and The Macroeconomy”. http://www.riksbank.com/upload/Research/roszbach/CarlingJacobsonLindeRoszbach- CreditRiskModelling&Macroeconomy-20041203.pdf (04.06.2011).
Crouhy, Michel, Dan Galai ve Robert Mark, (2000), “A Comparative Analysis Of Current Credit Risk Models”. Journal of Banking & Finance. Vol.24, s.59-117.
Diana Diaz ve Gordon Gemmill, (2011) “A Systematic Comparison of Two Approaches To Measuring Credit Risk: CreditMetrics versus CreditRisk+”, Worling Paper Series, http://www.actuaries.org/events/congresses/Cancun/ica2002_subject/credit_risk/credit_x_diazledezma.pdf, United Kingdom, s.1-42.
Gaal, Annemarie ve Manfred Plank, (1998), “Credit Risk Models and Credit Derivatives”, Focus On Austria. s.45-56. http://www.oenb.at/en/img/credit_risk_tcm16-11201.pdf (08.06.2011).
Giese, Guido, (2003), “Basel II Çerçevesinde İçsel Derecelendirme Sürecine Giriş”, Melek Acar Boyacıoğlu (çev.). Bankacılar Dergisi. No.46, s.69-81.
Horvath, Edit, (2003), “Studies on The Potential Impacts Of The New Basel Capital Accord”. National Bank of Hungary Occasional Papers. No.27.
İç, Yusuf Tansel ve Mustafa Yurdakul, (2000), “Analitik Hiyerarşi Süreci (AHS) Yöntemini Kullanan Bir Kredi Değerlendirme Sistemi”. Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi. Cilt.15, No.1, s.1-14.
J.P. Morgan, (1997) “CreditMetrics-Technical Document: The Benchmark for Understanding Credit Risk”, NewYork, http://www.ma.hw.ac.uk/~mcneil/F79CR/CMTD1.pdf, (14.05.2011), s.1-212.
Jarrow, Robert A. ve Stuart M. Turnbull, (2000), “The Intersection of Market and Credit Risk”. Journal of Banking & Finance. Vol.24, No.1-2, s.271-299.
Jimenez, Gabriel ve Jesus Saurina, (2006), “Credit Cycles, Credit Risk, and Prudential Regulation”. International Journal of Central Banking. Vol.2, No.2, s.65-98.
Korkmaz, Tuba Kale, (2004), “Bankalarda Kredi Riski Ölçümünde Alternatif Yöntemler”. Active Bankacılık ve Finans Dergisi. Sayı.37, s.17-33.
Kutman, Önder, (2001), “Türkiye’deki Şirketlerde Erken Uyarı Göstergelerinin Araştırılması”, Doguş Üniversitesi Dergisi, Sayı.4, İstanbul, s.59-70.
Laurent, Marie-Paule Laurent ve Mathias Schmit, (2007), “An Empirical Approach to Estimate Residual Value Risk and its Interconnection with Credit Risk”, Solvay Business School, Belgium, http://affi2007.ubordeaux4. fr/Actes/178.pdf, (14.05.2011), s.1-19.
Lopez, Jose A. Lopez, (1999), “Evaluating Credit Risk Models”, http://www.frbsf.org/econrsrch/workingp/wp99- 06.pdf, (31.05.2011), s.1-23.
Majer, İzabela, (2006), “Application Scoring: Logit Model Approach and The Divergence Method Compared”, Working Paper, No.10-06, Warsaw School of Economics, http://www.sgh.waw.pl/instytuty/zes/wp/aewp10-06.pdf, s.1-24.
Merton, Robert C., (1974), “On The Pricing of Corporate Dept: The Risk Structure of Interest Rates”. Journal of Finance. Vol.29, s.449-470.
Navarrete, Enrique, (2007), “Practical Calculation of Expected and Unexpected Losses in Operational Risk by Simulation Methods”, MPRA Paper No. 1369, http://mpra.ub.uni-muenchen.de/1369/1/MPRA_paper_1369.pdf, (10.06.2011), s.1-13.
Rich, Jim ve Curtis Tange, (2003), “Credit Risk Measurement–A Portfolio View”, http://www.erisk.com/Learning/Research/ERisk_Credit_Risk_Measurement.pdf, (10.06.2011), s.1-6.
Saunders, Anthony ve Hugh Thomas, (2001), Financial Institutions Management. 2. Basım. Canada: McGraw-Hill Ryerson.
Saunders, Anthony ve Marcia Millon Cornett, (2005), Financial Institutions Management: A Risk Management Approach. 5. Basım. McGraw-Hill Education.
Sayım, Ferhat, (2006), Bankalarda Kredi Karşılıkları Sistemi ve Vergisel İncelemesi. 1. Basım. İstanbul: Türkiye Bankalar Birliği Yayınları, Sayı.244.
Tudela, Merxe ve Garry Young, (2003), “A Merton Model Approach to Assessing the Default Risk of UK Public Companies”, http://www.warwick.ac.uk/res2003/papers/Tudela.pdf (10.06.2011).
Yüzbaşıoglu, A. Nejat, (2003), “Risk Yönetimi ve Bankaların Denetimi”, Risk Yöneticileri Derneği Risk Yönetimi Konferansı, İstanbul, s.4-9.
Wehrspohn, Uwe, (2002), “Credit Risk Evaluation Modeling - Analysis – Management”, (Yayınlanmamıs Doktora Tezi, Haidelberg Üniversitesi Ekonomi Fakültesi).