Bu çalışmamızda anlamanın nasıl gerçekleştiği ve temel özelliklerinin neler olduğu sorgulanmaktadır. Bu sorgulamanın nedeni ise anlamanın zihinsel, mantıksal, kurgusal temellerin dışında ontolojik bir süreç olarak kavranılması gerektiğini düşünmemizdir. Felsefe tarihindeki bazı filozofların anlamayı sadece özneye indirgeyerek açıklamaya çalışmalarının ötesinde özne-nesne ontolojisini aşan yapısı ele alınmakta, anlamanın kendisinin ortaya çıkış koşulları, niteliği bu varsayımdan hareketle temellendirilmektedir. Burada ortaya çıkmaktadır ki anlama sadece öznenin bir yeteneğine indirgenemeyecek kadar karşılıklı etkileşim sayesinde gerçekleşen, zamansal, mekânsal yönleri bulunan bir süreçtir. Anlamayı bu yönlerini dikkate alarak irdeleyen Heidegger ve Gadamer’in, özellikle anlamanın yapısını oluşturan ön anlamalara ait vurguları, anlamanın tarihsel yapısını göz ardı etmemeleri kanaatimizce bize verimli bir felsefi zemin sağlamaktadır.

In this study, how the” understanding” occurred and what is the basic features of it are questioned. The main reason for this query is that we think of that understanding event must be understood as an ontological process beyond mental, logical, and fictional basis. Except some work of philosophers, in the history of philosophy, who tried to explain the “understanding” by just reducing it to a subject, in this study, starting from this assumption subject-object structure of it are dealt with in excess of its ontology and the emerging conditions of understanding itself and its nature are to be based. Thus, here it arises that understanding is an event occurring through interactions which can not be reduced only to an ability of subject and having the temporal, spatial aspects. In our opinion, the highlights of Heidegger ve Gadamer, who examined the understanding by taking these aspects of it into account, particularly toward pre-understandings that forms the structure of understanding and their not ignoring its historical structure, provide us an efficient philosophical ground.