Tektanrılı dinlere mensup düşünürler, eski Yunan felsefesiyle karşılaşınca, ona yönelik birbirinden farklı tutumlar geliştirmişlerdir. Kimileri, onu putperestlik döneminin bilgeliği olarak görmüş, putperest unsurlar taşıdığı ve yabancı kökenli olduğu ve dinle çeliştiği gerekçesiyle reddetmiş; kimileri, içinde kısmi hakikatler barındırsa da, ona ihtiyatla yaklaşmak gerektiğini ileri sürmüş; kimileri ise, dinle felsefenin, farklı köklere ve yaklaşımlara sahip olsa da, felsefenin dinle çelişmediği, onunla büyük ölçüde uzlaştığı tezini benimseyip işlemiştir. Özellikle dinle felsefenin çelişmediği ve hatta uzlaştığı savını benimseyen kimi düşünüler, felsefeyle dini farklı kaynağa bağlamanın gerekmediğini, ikisinin de tanrısal bir temelinin olduğunu gösterilebileceğini düşünmüşler, bu konuda önemli mesai harcamışlardır. Bu düşünürlere göre, felsefe de tıpkı din gibi ilahi bir kaynaktan köken almaktadır; kökensel ortaklıkları bulunmaktadır. Daha doğru bir deyişle, dinsel düşünce tarihsel olarak felsefi düşünceyi öncelediği için, filozofların bu kaynaktan beslendiğini ileri sürmüşlerdir. Aslında felsefeyi tanrısal kökene bağlayan yaklaşımın ilk izleri, Pythagoras ve Sokrates-Platon geleneğinde mevcuttur ve bu gelenek felsefenin tanrıların bir armağanı olduğuna inanmaktadır. Öyle anlaşılıyor ki, felsefeyi tanrıların armağanı olarak gören bu anlayış, bir tek tanrılı din olarak felsefeyle karşılaşan İskenderiye Yahudi düşüncesinde köklü bir etki bırakmış, Yunan filozofları ile Hz. Musa’nın öğretisi arasında bağ kurulmuş, bu anlayış ardından Hıristiyan kilise babalarında gelişimini sürdürmüştür. Aynı anlayışın, Yunan filozoflarıyla Davud, Lokman, İdris gibi peygamberlerle bağ kurma yoluyla İslam düşüncesi içerisinde de bir karşılık bulduğu görülmektedir. İşte bu makale, İskenderiye Yahudi felsefesindeki kökleri ışında, felsefeyi tanrısal kökene bağlayan anlayışın, Hıristiyan ve İslam ortaçağındaki gelişimini izlemeyi ve bir değerlendirmesini yapmayı amaçlamaktadır.

The monotheist scholars when they met with the ancient Greek philosophy developed different attitudes towards it. While some considered it as wisdom of the pagan period and refused it claiming that it is contradictory with the religion and it comes from a foreign source, some adopted the idea of the fact that it does not contradict with religion and it has many things in common although they belong to different origins and perspectices. Especially, the scholars who adopted the idea of the fact that they are not contradictory with one another and even they agree with each other thought that it not necessary to link them to different sources and both have the divine basis and as a result they spent great efforts on it. To these scholars, philosophy just like the religion comes from the divine source and also it has some original similarities. More actually, since the religious thought historically precedes the philosophical thought they put forward the fact that the philosophers feed themselves from that source. In fact, the first indications of the attitude that connects the philosophy to the religion exists in the philosophical tradition of Pythagaros and Socrates-Plato, and this tradition argues that philosphy is the gift of the God. Thus this attitude made a deep impact on the monotheist Alexandrian Jewish thought and the connection was established between Greek philosophers and the teaching of the prophet Moses and subsequently this attitude continued its existence in the Christian church fathers. It is seen that the same attitude exists in the Islamic thought through the connection of Greek philosophers with Davud,Lokman and Hermes prophets. This article is to aim to follow the development of the attitude that connects the philosophy to the religion and evaluate it under the light of the origins in the Alexandrian Jewish thought.