AHLAKİ HAYAT VE ÖBÜR DÜNYA İNANCI

Ahlâk bir çağda veya bir insan grubu tarafından kabul edilmiş ilkelerinin tümüdür. Kesin ve evrensel olarak geçerli muntazam davranış kurallarının tümüdür. Kant’a göre vazife ahlâkı, kategorik emperatiflere dayanan ahlâktır. Platon’a göre insanlık Tanrı’nın koyduğu yasalarla yönetilmelidir. Başka bir görüşe göre ahlâk, var olmak zorunda olan yaşayış biçimlerinin ilmidir. Dolayısıyla ahlâk zorunlu iyinin ilmidir. Etik ahlâk değil, ahlâkın felsefesidir. Hz. Muhammed’in ahlâkı Kur’an’dır. İnsanlığın kurtuluşu, Allah’ın koymuş olduğu yasaların insanlığa uygulanmasıyla gerçekleşebilir. İnsanlığın kurtuluşu İslâm’dadır. Her nefis ölümü tadacaktır. Ölüm öbür dünyaya bir doğuştur. “Dünya hayatı bir oyun ve eğlenceden başka bir şey değildir. Ahiret yurdu ise Muttakiler için elbette daha hayırlıdır. Hâlâ aklınız başınıza gelmeyecek mi?” (Kur’an 6/32).

Anahtar Kelimeler:

ahlakın kaynağı, öbür dünya, İslam, Hz. Muhammed, Kant ahlakı

La vie morale et la foi de l’au-delà

La morale, ensemble des règles de conduite admises à une époque ou par un grup d’hommes. En d’autres termes la morale, ensemble des normes de conduite tenues pour absolument et universellement valables. D’après Kant la morale du devoir est une morale qui est fondée sur les catégoriques impératifs. Selon Platon, l’humanité doit être administrée par les lois de Dieu. Selon une autre opinion la morale est la science des moeurs teles qu’elle doivent être. C’est la science du bien obligatoire. L’éthique n’est pas morale mais elle est la philosophie de la morale. La morale de Prophète Mahomet est le Coran. Le salut de L’humanité peut se réaliser avec application les que Dieu fait descendre pour l’humanité. Donc le salut est dans l’İslame. Toute âme goûte la mort. Elle est une renaissance à l’autre monde “LaVie İmmadiate n’est que jeu et plaisir, (mais), certes, la Demeure Dernière est meilleure pour ceux qui sont pieux. Eh quoi! Ne raisonnerez-vous point?” (Le Coran VI/32).

Keywords:

source of morals, afterdeath, Islam, Prophet Mohammad, Kant's morals,

PDF

___

Akarsu, Bedia, Felsefe Terimleri Sözlüğü, Ank. 1984.; Aksekili Ahmet Hamdi, Ahlâk Dersleri, Ank. 1340-1342.
Aster, Ernest Von, İlk ve Orta Çağda Felsefe Tarihi, İst. 1999.; Chevalier Jaques, La Vie Morale et I’au de à Paris, 1938.
Ebû Mansur el-Mâtürîdi, Te’vilâtü’l – Kur’an, çev. İbrahim Tüfekçi, cilt 16, İst. 2019.; Erişirgil Mehmet Emin, Kant ve Felsefesi, İst. 1339.
Fahreddin er-Râzî, Tefsir-i Kebir, cilt. 22, çev. Suat Yıldırım ve Arkadaşları, Ankara 1995.; Faulquié Paul, Dictionnaire de la lanque Philosophique, Paris 1992, s. 453.
Gökberg, Macit, Felsefe Tarihi, Ankara, 1974; Heimsoeth Heinz, Ahlâk Denen Bilmece, çev. Nermi Uygur, İst. 1978.
İbn Kesir, Hadislerle Kur’an-ı Kerim Tefsiri, cilt 4, çevirenler: Bekir Karlıga, Dr. Bedrettin Çetiner, İst. 1986.
İmam Gazâlî, İhyau Ulumid-din, çev. Ahmet Serdaroğlu, cilt 4, İst. 2011.; İmam Nevevî, Riyâzü’s Salihîn, çeviren: M. Yaşar Kandemir ve Arkadaşları, cilt 3, İst. 1997.
İsmail Fennî Ertuğrul, Lugatçe-i Felsefe, İst. 1341; Kant İmmanuel, Pratik Aklın Eleştirisi, çevirenler: İonna Kucuradi, Ülker Gökberk, Funda Akatlı, Ank. 1980.
Ksenophon, Sokrates’ten Anılar, çev. Candan Şentuna, Ank. 1990; Kutup, Seyit, Fîzılâl-il-Kur’an, cilt 15, çevirenler: Bekir Karlığa, M. Emin Saraç, İ. Hakkı Şengüler, İst. Tarihsiz.
Lalande André, Vocabulaire Technique et Critique de la Philosophie, Paris 1980; Öner, Necati, İnsan Hürriyeti, İst. 1982.
Platon, Yasalar, çev. Candan Şentuna – Saffet Babür, Ank. 1988; Rosenthal M. ve Yudin P., Materyalist Felsefe Sözlüğü, çev. Aziz Çalışlar, İst. 1972.
Sortais Gaston S.J., Traité de la philosophie, Paris, 1924; Ülken Hilmi Ziya, Ahlâk, İst. 1946; Ülken Hilmi Ziya, İslâm Düşüncesine Giriş I, İst. 1954.
Yazır Elmalılı M. Hamdi, Hak Dini Kur’an Dili, sadeleştiren Doç.Dr. İsmail Karaçam ve Arkadaşları, cilt 8, İst. Tarihsiz.
Zemahşeri, Keşşaf Tefsiri, Çevirenler, Abdülaziz Hatip ve Arkadaşları, cilt 2, İst. 2017.