İnsanın kendisini arayışı; olmuş bitmiş bir şey olarak değil, hep yeniden değerlendirmeye ve oluşturulmaya açık dinamik bir süreç olarak görülebilir. Bu anlamlandırma ve değerlendirme, aynı zamanda bir görme biçimidir. Genellikle bitmesi umuduyla başlanan, fakat bitmeyecek bir süreç olarak kendini ortaya koyan bu arayış, insanın kendisini ve diğer insanları içinde konumlandırdığı kâinatla arasında kurduğu ilişkiyi şekillendirmesi bakımından önemlidir. Bir felsefe problemi olarak insanın kendisini bilme çabası, antik dönemde başlasa da, günümüze kadar devam etmiş görünmektedir.

Man’s quest for himself can be seen as a dynamic process open to reevaluation and re-formation rather than as something accomplished. This construal and evaluation is at the same time a way of seeing. This quest which generally begins with the hope for its completion but which manifests itself as a process never to end, is important with regard to its role in shaping the relation man establishes between himself and the universe in which he locates himself and other men. Man’s struggle for self-knowledge, starting in antiquity as a philosophical problem, seems to have continued up to now.