Üniversite Eğitimi ve Yaratıcılık: Öğrencilerin Bakış Açısından Bir Değerlendirme

Problem Durumu: Günümüz dünyasında sosyal, ekonomik ve teknolojik ortam hızlı bir değişim içindedir. Bu değişime uyum sağlayabilmek için, farklı ve yenilikçi bakış açılarına ihtiyaç duyulmakta; belirsiz ve karmaşık ortamlarda yeni fikirler, yeni uygulamalar ve yenilikçi yaklaşımlar gerekmektedir. Buradan hareketle, yaratıcılık özellikle genç insanların kariyerlerini ve yaşama bakış açılarını şekillendirmede temel olabilecek önemli konulardan birisi olarak görülmektedir. Üniversite eğitimi, gençlerin profesyonel yaşamlarına hazırlandıkları ve hızlı değişen global ortama katılmaya hazırlandıkları eğitim aşaması olup gençlerin eğitiminde, oldukça önemli bir yere sahiptir. Bu araştırma, üç ana problemi içermektedir: öncelikle üniversite öğrencilerinin yaratıcılıktan ne anladıkları, ikinci olarak, üniversite eğitiminde yaratıcılığı nasıl kavramlaştırdıkları ve son olarak üniversite eğitiminde yaratıcılık hakkındaki kişisel değerlendirmeleri ve önerileri. Araştırmanın Amacı: Araştırma, bir grup dördüncü sınıf öğrencisinin üniversite eğitimi ve yaratıcılıkla ilgili algılarını, değerlendirmelerini, yorumlarını, deneyimlerini ve önerilerini bulmayı amaçlamaktadır. Araştırma kapsamında nitel araştırma yaklaşımı benimsenerek, öğrencilerin algı, yorum, tecrübe ve önerileri değerlendirilmiştir.Araştırmanın Yöntemi: Nitel bir araştırma olarak tasarlanmış olup, fenomenolojik metodoloji izlenmiştir. Veriler odak grup görüşmesi kullanılarak toplanmış olup, tematik analizle incelenmiştir. Fenomenolojik metodoloji, bireylerin bir kavram ile ilgili tecrübelerini anlamayı hedefler ve bireyin tecrübelerinin özünü tanımlar (Saban and Ersoy, 2017). Odak grup görüşmesi ile bir devlet üniversitesinde okumakta olan 10 tane dördüncü sınıf öğrencisi ile araştırma yapılmıştır. Çalışma Mayıs 2018’de gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın Bulguları: Bulgular, öğrencilerin üniversite eğitimini çoğunlukla yaratıcı bulmadıklarını ve eğitimleri esnasında sınırlı şekilde yaratıcı uygulama deneyimlediklerini ve üniversite eğitiminin genel olarak yaratıcılık potansiyellerine katkıda bulunmadığını düşündüklerini göstermektedir. Yaratıcılığın anlamı farklılaşma ve yenilik olarak iki ana temada ifade edilmiş ve bu temaların altında ise yeni eylem, fikir, sonuç, hayal etme, ürün ve çevre kavramları yer almıştır. Üniversite eğitiminde yaratıclık kavramı altında öğrenciler, farklılaşma, girişimcilik ve öğretme metotları gibi ana temalardan bahsetmişlerdir. Farklılaşma teması altında farklı dersler ve seminerler olmasının eğitimde yaratıcılığı destekleyeceğini; üniversite eğitiminde girişimciliğin onlara yaratıclığı anımsattığını ve bu amaçla girişimcilik ile ilgili derslerin, uygulamaların ve girişimciliğin motive edilmesi gibi konuların gündeme gelmesini düşündüklerini belirtmişlerdir. Üniversite eğiminde yaratıcılık denildiğinde öğretme metotlarının yaratıcı olmadığını ancak yaratıcı olması gerektiğini belirterek, olabildiğince sanatsal metot kullanımının yaratıcılığı destekleyeceğini düşündüklerini belirtmişlerdir. Üniversite eğitiminde yaratıcı ve yaratıcı olmayan uygulamalara örnek vermeleri istenildiğinde öğretme metotları yaratıcı olmayan uygulamalar olarak ifade edilmiştir. Öğretme metotlarının yaratıcı olmamasının nedenleri arasında ezbere dayanması, geleneksel anlayışta olması ve yaratıcılık içermemesi belirtilmiştir. Yaratıcı uygulamalara örnek olarak sektörle iletişim halinde olmak, konularla ilgili film, belgesel vb. farklı kaynaklardan bilgi edinmek gibi konular açıklanmıştır. Öğrencilere, üniversite eğitiminin yaratıcılık potansiyellerini nasıl etkilediği konusundaki düşünceleri sorulmuştur. Ağırlıklı bölümü üniversite eğitiminin yaratıcılık üzerinde olumsuz bir etkisinin olduğunu düşündüklerini belirtmiş olup, zaman ve enerji kaybı olarak ifade etmişlerdir. Olumlu etkisi olduğunu düşünen öğrenciler ise özgüven, farklı düşünme yeteneklerini gelişmesi ve iletişim ağlarının gelişmiş olması gibi konulardan söz etmişlerdir. Olumlu ya da olumsuz etkisi olmadığını düşünen öğrenciler de olmuştur. Yaratıcılığı etkileyen faktörlerin ne olduğu konusundaki fikirleri sorulduğunda ise öğrenciler eğitimlerini etkileyen insanlar (eğitimciler ve aileler), kişinin kendisinin (ilgi, algı) ve çevrenin yaratılcılık üzerinde etkili olduğunu belirtmişlerdir. Çevre içinde ise kişinin doğup büyüdüğü yer, gittiği okullar, ilgi duyduğu kitaplar ve yetiştiği sosyal çevre yer almaktadır. Son olarak, üniversite eğitiminde yaratıclık konusunda önerileri sorulduğunda, öğrenciler özgürlük ve öğretme metotları olarak iki ana tema üzerinde görüş ifade etmişlerdir. Üniversite eğitiminde daha özgür bir ortam olmasını istediklerini ve bu amaçla devam zorunluluğu ve ilgi alanı dışındaki derslere devam etme zorunluluğu gibi konuların yaratıcılığı olumsuz etkilediğini düşündüklerini söylemişlerdir. Ayrıca öğretme metotlarında özgür bir ortama ihtiyaç olduğunu, ezbere dayanan bir eğitim istemediklerini ve daha çok uygulama görmek istediklerini ifade etmişlerdir. Araştırmanın Sonuçları ve Önerileri: Araştırma sonuçları, üniversite öğrencilerinin üniversite eğitimini genel olarak yaratıcı bulmadıklarını ve aldıkları eğitimin yaratıcılık potansiyellerini olumlu yönde geliştirmediğini; üniversite eğitiminde öğretme metotlarının daha yenilikçi olmasını istediklerini, ezber yöntemi yerine daha özgürlükçü ve uygulamaya dönük çalışmaları tercih etmek istediklerini göstermektedir. Çalışma, yaratıcı ve yaratıcı olmayan uygulamaların yanı sıra yaratıcılığın anlamı ve değerlendirilmesi ile ilgili, üniversite eğitiminin öğrencinin yaratıcılık potansiyeli üzerindeki etkisi ve üniversite öğrencileri tarafından algılandığı şekilde üniversite eğitimi ile ilgili bazı öneriler sunmaktadır. Araştırmanın sınırlı bir örneklemi kapsadığı unutulmamalıdır. Bununla birlikte, bu araştırmanın sağladığı temel verilerle daha geniş kapsamlı bir araştırmaya yol açması beklenebilir. Türkiye'de üniversite eğitimi ve yaratıcılıkla ilgili araştırmalar sınırlıdır ve araştırma bulguları üniversite eğitiminde yaratıcılık konusuna dikkat çekmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Yaratıcılık, Yaratıcı düşünme, Üniversite eğitimi

University Education and Creativity: An Assessment From Students’ Perspective

Problem Statement: This study consists of three main problems: first what university students understand from creativity, secondly what they conceptualize about creativity in university education, and finally their personal evaluations and recommendations about creativity in university education. Purpose of Study: The study aimed to find out the perceptions, assessments, comments, experiences and suggestions of a group of fourth year university students related to university education and creativity.Method: Designed as a qualitative research, phenomenological methodology was followed, data was collected using focus group interview and analyzed via thematic analysis. Findings: The results indicated that students found their university education mostly as uncreative, and experienced with limited number of creative practices during their education, and they thought that university education did not contribute to their creativity potential in general. Implications for Research and Practice: This study provided findings related to the meaning and evaluation of creativity as well as creative and uncreative practices, effect of university education on student’s creativity potential, and recommendations for university education as it was perceived by university students. It is expected that this research will lead to a broader scale research with the basic data it supplies. The research related to university education and creativity is limited in Turkey, and this study supplies basic and important findings.

Keywords:

Creativity, Creative thinking, University education,

PDF

___

Amabile, T. M. (1983). The social psychology of creativity: A componential conceptualization. Journal of Personality and Social Psychology, 45(2), 357-376.
Amabile, T. M., Barsade, S. G., Mueller, J. S. & Staw, B. M. (2005). Affect and creativity at work. Administrative science quarterly, 50(3), 367-403. http://www.erevistas.csic.es/ficha_articulo.php?url
Barron, F. & Harrington, D. M. (1981). Creativity, intelligence, and personality. Annual review of psychology, 32(1), 439-476.
Baş, T. & Akturan, U. (2008). Nitel araştırma yöntemleri NVivo 7.0 ile nitel veri analizi. .Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Besemer, S. P.& Treffinger, D. J. (1981). Analysis of creative products: Review and synthesis. The Journal of Creative Behavior, 15(3), 158-178.
Boud, D.& Dochy, F. (2010). Assessment 2020. Seven propositions for assessment reform in higher education. http://www.iml.uts.edu.au/assessment-futures/
Braun V., Clarke V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3,77-101.
Brolin, C. (1992). Kreativitet och kritiskt tandande. Redsckap for framtidsberedskap'[Creativity and critical thinking. Tools for preparedness for the future. Krut, 53, 64-71.
Cachia, R., Ferrari, A., Kearney, C., Punie, Y., Van den Berghe, W.& Wastiau, P. (2009). Creativity in schools in Europe: A survey of teachers. European Commission-Joint Research Center-Institute for Prospective Technological Studies, Seville. http://ftp.jrc.es/EURdoc/JRC55645.
Carrasco, AMV.(2017).Assessing creativity to boost the inclusion in musical education.ARTSEDUCA, 16,32-48.
Chew, E.S.,Abd Hamid M.A. & Madar, A.R. (2017), Conceptual Framework for Designing and Developing a Creativity Enhancement Module in Education Incorporating Indigenous Perspectives. Pertanika Journal of Social Science and Humanities, 25,SI,67-81.
Craft, A. (2001). An analysis of research and literature on creativity in education. Qualifications and Curriculum Authority, 1-37.
Craft, A., Jeffrey, B.& Leibling, M. (Eds.). (2001). Creativity in education. A&C Black. London.
Creswell, J. W. (2016). Nitel araştırma yöntemleri: Beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni. Siyasal Kitabevi.
Cohen, L., Mannion, L. & Morrison K. (2007).Research Methods in Education. Routledge, Taylor & Francis Group.
Costello, P. J. (2000). Thinking skills and early childhood education. London: David Fulton Publishers Ltd.
Çokluk, Ö., Yılmaz, K.& Oğuz, E. (2011). Nitel bir görüşme yöntemi: Odak grup görüşmesi. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 4(1), 95-107.
Dacey, J. S., Lennon, K.& Fiore, L. B. (1998). Understanding creativity: The interplay of biological, psychological, and social factors. San Francisco, Jossey-Bass, 1st edi.
Deverell, A.& Moore, S. (2014). Releasing creativity in teaching and learning: the potential role of organisational legitimacy and increased dialogue. Innovations in Education and Teaching International, 51(2), 164-174.
Dewulf, S.& Baillie, C. (1999). CASE: Creativity in Art, Science and Engineering: How to foster creativity. Great Britain Department for Education and Employment, UK.
Dilshad, R. M.& Latif, M. I. (2013). Focus Group Interview as a Tool for Qualitative Research: An Analysis. Pakistan Journal of Social Sciences (PJSS), 33(1).
Drucker, P. F. (1969). Management's new role. Harvard Business Review, 49-54.
Ensari, M. Ş.& Alay, H. K. (2017). Üniversite Öğrencilerinin Yenilikçilik Eğilimi ile Girişimcilik Potansiyelleri Arasındaki İlişkiye Ailelerin Girişimcilik Öyküsünün Aracı Etkisinin İncelenmesi Üzerine Bir Araştırma.
Feldman, D. H., Csikszentmihalyi, M. & Gardner, H. (1994). Changing the world. A framework for the study of creativity. Westport, CT: Praeger.
Gardner, H. (1995). Multiple intelligences:" myths and messages". The International Schools Journal, 15(2), 8.
Glăveanu, V. P. (2018). Educating which creativity? Thinking Skills and Creativity, 27, 25-32.
Glück, J., Ernst, R.& Unger, F. (2002). How creatives define creativity: Definitions reflect different types of creativity. Communication Research Journal, 14(1), 55-67.
Hargreaves, J. (2008). Risk: the ethics of a creative curriculum. Innovations in Education and Teaching International, 45(3), 227-234.
Jackson, N. (2014). Developing students’ creativity through a higher education. In International Symposium on ‘The Cultivation of Creativity in University Students. http://www.normanjackson.co.uk/creativity.html
Jackson, M. O., Shaw M. & Wisdom J. (ed) (2014), Developing Creativity in Higher Education.Abingdon: Routledge.
Kaufman, J. C.& Beghetto, R. A. (2009). Beyond big and little: The four c model of creativity. Review of general psychology, 13(1), 1.
Karaca, T. & Koray,O. (2017). The Effect of Using the Creative Reversal Act in Science Education on Middle School Students’ Creativity Levels. Eurasian Journal of Educational Research, 67,199-214.
Lakota, A.B. (2007). Presentation at the meeting on High Level Group on Educational Policies, Ljublijana. Papaleontiou-Louca, E., Varnava-Marouchou, D., Mihai, S., & Konis, E. (2014). Teaching for creativity in universities. Journal of Education and Human Development, 3(4), 131-154.
Morris, W. (2006). Creativity–its place in education. New Zealand. OECD (2018). The future of education and skills: Education 2030.https://www.oecd.org/education/2030/E2030%20Position%20Paper%20(05.04.2018).pdf, retrieved on June 25th,2018.
Oldham, G. R. & Cummings, A. (1996). Employee creativity: Personal and contextual factors at work. Academy of Management Journal, 39(3), 607-634.
Özaşkın, A.G. & Bacanak, A., (2016). Eğitimde Yaratıcılık Çalışmaları: Neler Biliyoruz? Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(25), 212-226.
Özmusul, M. (2012). Öğretmen eğitiminde yaratıcılık ve inovasyon. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(3), 731-746.
Plucker, J. A., Beghetto, R. A.& Dow, G. T. (2004). Why isn't creativity more important to educational psychologists? Potentials, pitfalls, and future directions in creativity research. Educational psychologist, 39(2), 83-96.
Prentice, R. (2000). Creativity: a reaffirmation of its place in early childhood education. Curriculum Journal, 11(2), 145-158.
Ryhammar, L. & Brolin, C. (1999). Creativity research: Historical considerations and main lines of development. Scandinavian Journal of Educational Research, 43(3), 259-273.
Robinson, K. (2006). Do schools kill creativity? TED.www://ted.com/talks/lang/eng/ken_robinson.
Robinson, K. (2015). Yaratıcı Öğrenciler. Sola Yayınları, İstanbul.
Saban, A. & Ersoy A. (2017). Eğitimde Nitel Araştırma Desenleri, 1. Baskı.
Scott, A. J. (2000). The cultural economy of cities: essays on the geography of image-producing industries. Sage Publication, London.
Scott, S. G. & Bruce, R. A. (1994). Determinants of innovative behavior: A path model of individual innovation in the workplace. Academy of Management Journal, 37(3), 580-607.
Seeling, T. (2012). A crash course on Creativity. www.youtube.com/watch? V=Dle_GvFIbqV.
Silverman, D. (2005). Doing Qualitative Research. London: Sage Publications.
Sternberg, R. J. (2004). Teaching College Students that Creativity Is a Decision. Guidance & Counselling, 19(4), 196-200.
Torrance, E. P. (1965). Rewarding Creative Behavior; Experiments in Classroom Creativity.
Torrance, E. P. (1969). Prediction of adult creative achievement among high school seniors. Gifted Child Quarterly, 13(4), 223-229.
Torrance, E. P. (1970). Encouraging creativity in the classroom. WCB/McGraw-Hill.
Ucus, S. (2017). Exploring creativity in social studies education for elementary grades: Teachers’ opinions and interpretations. Journal of Education and Learning, 7(2), 111.
Vernon, P.E. (1984). Intelligence, Cognitive styles, and brain lateralization. International Journal of Psychology, 19 (1-4), 435-455.
Wales, P. (2017). Creativity and Democrasy in Education: Practices and Politics of Learning through the Arts. Pedagogies, 12 (4),413-415.