Ali Serdar SAGKAL, Abbas TURNUKLU, Tarik TOTAN

Peace Education's Effects on Aggression: A Mixed Method Study

Problem Durumu: Okullar yapısal olanakları ve eğitim hedefleriyle bireyin yaşamında önemli bir yer tutan kişilerarası ilişkiler kurma, yönetme ve sürdürme becerilerinin kazandırılabileceği elverişli ortamlardan birine sahiptir. Çocuklara ve gençlere temel yaşam becerilerinin de kazandırılabileceği bu ortamlarda ne yazık ki daha çok akademikbilgivebecerilerkazandırılmayaçalışılmakta;sosyalbeceri kazandırmanın önemi göz ardı edilmektedir. Dolayısıyla sosyal beceri kazanımının yeterince desteklenmediği; farklı kişisel, toplumsal ve kültürel bilgi, beceri, tutum ve değerlere sahip öğrencilerin bir araya geldiği okullarda yıkıcı anlaşmazlık çözüm yöntemlerinebaşvurulmasıkaçınılmazbirhalalmaktadır.Alanyazınincelendiğinde, şiddet olgusunun eğitim sisteminin tüm üyeleri için halen önemini ve ciddiyetini koruduğu görülmektedir. Ülkemizin çeşitli bölgelerinde son beş yıl içerisinde yürütülen araştırma sonuçları incelendiğinde, ilkokul, ortaokul ve liselerde şiddet, saldırganlık ve zorbalık gibi davranışların halen yaygın olduğu görülmektedir. İlkokul ve ortaokullarda saldırganlığı azaltmaya ve şiddeti önlemeye yönelik yürütülen çalışmalarda, daha çok şiddeti önleme, çatışma çözme ve akran arabuluculuk gibi önleme programları üzerinde durulmaktadır. Bu programlar ağırlıklı olarak barışyapma stratejileri üzerine temellendirilirken; olumlu barış ve barış inşa etme stratejisine dayalı olarak geliştirilen ve etkililiği test edilen önleme programlarının daha sınırlı düzeyde olduğu görülmektedir. Bu nedenle, bu araştırmada olumlu barış kavramı ve barış inşa etme stratejisine dayalı bir barış eğitimi programı geliştirilmiş ve etkililiği incelenmiştir.Araştırmanın Amacı: Bu çalışmanın amacı, barış eğitimi programının altıncı sınıf öğrencilerinin saldırganlık düzeyleri üzerindeki etkisini incelemektir. Ayrıca, öğrencilerin barış eğitimi programıyla ilgili perspektifleri ve deneyimleri araştırılmıştır.Araştırmanın Yöntemi:Altsosyo-ekonomik düzey iki ortaokuldayürütülen araştırmada, iç içe karma desen kullanılmıştır. Barış eğitimi programına katılan öğrencilerin deneyimlerini ve perspektiflerini ortaya çıkarmak için nitel çalışma, öntest-sontest kontrol gruplu yarı deneysel desenin içine gömülmüştür. Öncelikle, öntest-sontest kontrol gruplu yarı deneysel desen uygulanmıştır. Deney grubuna Barış Eğitimi Programı uygulanırken; kontrol grubuna araştırma konusuyla ilgili herhangi bir işlem yapılmamıştır. Deney grubu, 84 kız (%53.85) ve 72 erkek (%46.15) olmak üzere toplam 156 öğrenciyi (%59.54) içerirken; kontrol grubu 54 kız (%50.94) ve 52 erkek (%49.06) olmak üzere toplam 106 öğrenciyi (%40.46) içermiştir. Araştırmanın bağımsız değişkeni, deney grubuna uygulanan "Barış Eğitimi Programı"dır. Barış eğitimi programı, (i) barış ve şiddetin doğasının anlaşılması (barış, şiddet, dünya veTürk kültüründe barışın öncüleri), (ii) barışı engelleyen ve destekleyen unsurlar (kalıpyargılar, önyargılar, farklılıklar, etik ikilemler ve hoşgörü), (iii) barışçıl bir birey için temel beceriler (etkin dinleme, duyguların farkına varma ve ifade etme, ben dili, empati ve öfke yönetimi) ve (iv) anlaşmazlık çözüm yöntemi olarak müzakere (müzakere ilkeleri, kişilerarası müzakere ve müzakere uygulamaları) başlıklı dört ana bölümden oluşmuştur. Deneysel işlemhaftada iki ders saati olmak üzere toplam 24 oturumda ve 12 haftalık bir sürede tamamlanmıştır. Nicel verilerin toplanmasında Saldırganlık Ölçeği kullanılmıştır. İkinci aşamada, deneysel işlem tamamlandıktan sonra, toplam 20 öğrenciyle görüşmeler gerçekleştirilmiş ve öğrencilerin barış eğitimi programıyla ilgili perspektifleri ve deneyimleri incelenmiştir. Nitel verilerin toplanmasında Yarı Yapılandırılmış Görüşme Formu kullanılmıştır.Araştırmanın Bulguları: Analizsonuçları, deney grubunda yer alan öğrencilerin saldırganlık düzeylerinin, kontrol grubundaki öğrencilere göre, anlamlı düzeyde azaldığını göstermiştir. Nitel veri analizleri, barış eğitimi programının öğrenci davranışlarında olumlu bir değişim sağladığını, öğrenci-öğrenci ve öğrenci-öğretmen ilişkilerini geliştirdiğini göstermiştir. Araştırmanın Sonuçları ve Önerileri: Bu araştırmada, barış eğitimi programının öğrencilerin saldırganlık düzeylerinin azalmasında, davranışlarının olumlu yönde dönüşmesinde, öğrencilerin arkadaşlarıyla ve öğretmenleriyle olan ilişkilerinin gelişmesinde etkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmada elde edilen bu sonuçlar ışığında, toplumun göstergesi olan, geleceğin yetişkinlerini, hatta ebeveynlerini yetiştiren okullarda, birincil önleme programlarının okulöncesi ve ilkokul yıllarından itibaren uygulanması, şiddetin insanın doğasında ve kaçınılmaz olduğu algısının değiştirilmesi ve çocuklara alternatif yapıcı-barışçıl çatışma çözme tekniklerine ilişkin bilgiler, beceriler, tutumlar ve değerler kazandırılması gerektiği söylenebilir. Öte yandan, araştırmada elde edilen bulgulara yönelik birtakım sınırlılıklar da bulunmaktadır. Öncelikle araştırmada elde edilen bulgular İzmir ilinde alt sosyo-ekonomik düzey bir bölgede yer alan iki ortaokuldagerçekleştirilen uygulamalarla sınırlıdır. Ayrıca eğitim ortamlarında öğrencilerin var olan sınıflarının değiştirilmesini gerektiren yansız atamanın yapılamaması nedeniyle gerçek deneysel desen yerine yarı deneysel desenin kullanılmış olması; beklenti etkisi olarak da bilinen Hawthorneetkisinikontroletmekamacıylaplasebogrubunun oluşturulmamış ve kalıcılık etkisini belirlemek için izleme ölçümlerinin yapılmamış olmaması bu araştırmanın yöntemsel sınırlılıkları arasında yer almaktadır. Bu çalışmada elde edilen bulguların ışığında gelecekte yapılacak çalışmalar için araştırmacılara ve uygulayıcılara birtakım önerilerde bulunulmasının da faydalı olacağı düşünülmektedir. Öncelikle, bu çalışma İzmir ilinde alt sosyo-ekonomik düzey bir bölgede yer alan iki ayrı ortaokuldayürütülmüştür. Barış eğitimi programının etkililiğinin farklı sosyo-ekonomik düzey bölgelerde yer alan okullarda da sınanmasının faydalı olacağı d

Barış Eğitiminin Saldır ganlık Üzerindeki Etkileri:Karma Yöntem Bir Çalışma

Problem Statement: Literature reviews clearly document that students still show a tendency to use violence in resolving interpersonal conflicts in school. Results from various research conducted in Turkey suggest that violence, aggression, and bullying behaviors are still rampant in the primary and high schools. Studies conducted in primary and middle schools toward decreasing aggression and preventing violence focus on programs such as violence prevention, conflict resolution, and peer mediation. While these programs are mainly based on peacemaking strategy, prevention programs based on positive peace and peacebuilding strategy with tested effectiveness are rather limited. Thus, a peace education program based on positive peace and peacebuilding strategy was developed and its effects on aggression levels of sixth grade students were investigated. Purpose of the Study: The purpose of this study was to investigate the effects of peace education program on sixth grade students' aggression. Furthermore, students' perspectives and experiences related to peace education program were examined. Method: In the research conducted in two low-SES middle schools, an embedded mixed method design was used. The qualitative study was embedded within a pretest-posttest control group using a quasiexperimental design to learn more about the experiences of students who receive peace education training. The peace education program was applied on experimental group, while the control group has not been provided any treatment related to the research topic. The experimental group included 84 girls (53.85%), 72 boys (46.15%), and 156 students (59.54%) in total. The control group included 54 girls (50.94%), 52 boys (49.06%), and 106 students (40.46%) in total. The Aggression Questionnaire was used to gather quantitative data. After the experimental treatment process was completed, a total of 20 students were interviewed and their perspectives and experiences related to the peace education program were examined. A semi-structured interview form was used to obtain qualitative data. Findings and Results: Research results indicated that aggression levels of the experimental group were significantly reduced compared to the control group students. Analyses of qualitative data provided evidence that the peace education program led to positive changes in student behaviors and improved relationships among and between students and teachers. Conclusions and Recommendations: In the research, it was determined that the peace education program was effective in decreasing aggression levels of the sixth grade students. The findings in this study are parallel with the findings of previous experimental studies. Thus, the research validated the assumptions that implementing peace education programs in schools will enable students to gain fundamental life skills to constructively resolve interpersonal conflicts.

PDF

___

Akgun, S. & Araz, A. (2014). The effects of conflict resolution education on conflict resolution skills, social competence, and aggression in Turkish elementary school students. Journal of Peace Education, 11(1), 30-45. doi: 10.1080/17400201.2013.777898
Alikasifoglu, M., Erginoz, E., Ercan, O., Uysal, O., Kaymak, D. A., & Ilter, O. (2004). Violent behavior among Turkish high school students and correlates of physical fighting. European Journal of Public Health, 14, 173-177. doi: http://dx.doi.org/10.1093/eurpub/14.2.173
Anderson, C. A. & Bushman, B. J. (2002). Human aggression. Annual Review of Psychology, 53(1), 27-51. doi: 10.1146/annurev.psych.53.100901.135231
Arbuckle, J. L. (2010). IBM SPSS Amos 19 user's guide. Crawfordville, FL: Amos Development Corporation.
Atici, M., & Cekici, F. (2009). Ortaogretimdeki ogretmen ve ogrencilerin istenmeyen davranislarla bas etme konusundaki goruslerinin karsilastirilmasi [Comparison of teachers and students' ideas about dealing with misbehavior in secondary schools]. Kuram ve Uygulamada Egitim Yonetimi, 15(60), 495-522.
Bandura, A. (1973). Aggression: A social learning analysis. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Bentler, P. M. & Woodward, J. A. (1979). Nonexperimental evaluation research: Contributions of causal modeling. In L. Datta & R. Perloff (Eds.), Improving evaluations (pp. 71-102). Beverly Hills, CA: Sage.
Berkowitz, L. (1993). Aggression: Its causes, consequences, and control. New York: McGraw-Hill.
Card, N. A., & Little, T. D. (2006). Proactive and reactive aggression in childhood and adolescence: A meta-analysis of differential relations with psychosocial adjustment. International Journal of Behavioral Development, 30(5), 466-480. doi: 10.1177/0165025406071904
Crawford, P. A. (2005). Primarily peaceful: Nurturing peace in the primary grades. Early Childhood Education Journal, 32(5), 321-328. doi: 10.1007/s10643-004-1083- 7
Creswell, J. W. & Plano Clark, V. L. (2011). Designing and conducting mixed methods research (2th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
Crick, N. R. & Dodge, K. A. (1996). Social information-processing mechanisms in reactive and proactive aggression. Child Development, 67(3), 993-1002. doi: 10.1111/j.1467-8624.1996.tb01778.x
Damirchi, E. S. & Bilge, F. (2014). The effect of peace education program on the seven-grade student's conflict resolution and communication skills. Education and Science, 39(175), 309-318. doi: 10.15390/EB.2014.2983
Diken, I. H., Cavkaytar, A., Batu, E. S., Bozkurt, F., & Kurtilmaz, Y. (2011). Effectiveness of the Turkish version of "First Step to Success Program" in preventing antisocial behaviors. Education and Science, 36(161), 145-158.
Dodge, K. A. (1991). The structure and function of reactive and proactive aggression. In D. J. Pepler & K. H. Rubin (Eds.), The development and treatment of childhood aggression (pp. 201-218). Hillsdale, NJ: Erlbaum.
Dodge, K. A., & Coie, J. D. (1987). Social-information-processing factor in reactive and proactive aggression in children's peer groups. Journal of Personality and Social Psychology, 53(6), 1146-1158.
Erginoz, E., Alikasifoglu, M., Ercan, O., Uysal, O., Alp, Z., Ocak, S., ... Albayrak Kaymak, D. (2013). The role of parental, school, and peer factors in adolescent bullying involvement: Results from the Turkish HBSC 2005/2006 study. Asia- Pacific Journal of Public Health, 20(10), 1-13. doi:10.1177/1010539512473144
Fite, P. J., Colder C. R., Lochman J. E., & Wells, K. C. (2008). Developmental trajectories of proactive and reactive aggression from fifth to ninth grade. Journal of Clinical Child & Adolescent Psychology, 37(2), 412-421. doi: 10.1080/15374410801955920
Fite, P. J., Raine, A., Stouthamer-Loeber, M., Loeber, R., & Pardini, D. A. (2010). Reactive and proactive aggression in adolescent males: Examining differential outcomes 10 years later in early adulthood. Criminal Justice and Behavior, 37(2), 141-157. doi:10.1177/0093854809353051
Fite, P. J., Wimsatt, A. R., Elkins, S., & Grassetti, S. N. (2012). Contextual influences of proactive and reactive subtypes of aggression. Child Indicators Research, 5(1), 123-133. doi: 10.1007/s12187-011-9116-4
Galtung, J. (1983). Peace education: Learning to hate war, love peace, and to do something about it. International Review of Education, 29(3), 281-287. doi: 10.1007/BF00597972
Gay, L., Mills, G., & Airasian, P. (2005). Educational research: Competencies for analysis and application (8th ed.). New York: Prentice Hall.
Griffin, R. S., & Gross, A. M. (2004). Childhood bullying: Current empirical findings and future directions for research. Aggression and Violent Behavior, 9(4), 379- 400. doi: 10.1016/S1359-1789(03)00033-8
Gultekin, F. (2008). Saldirganlik ve ofkeyi azaltma programi'nin ilkogretim ikinci kademe ogrencilerinin saldirganlik ve ofke duzeyleri uzerindeki etkisi [The effect of aggression and anger reduction program (SOAP) on level of aggression and anger of middle school students]. Unpublished doctoral dissertation, Hacettepe University, Ankara.
Harris, I. M. & Morrison, M. L. (2003). Peace education (2nd ed.). Jefferson, NC: McFarland and Company.
Johnson, D. W. & Johnson, R. T. (2004). Implementing the "Teaching Students To Be Peacemakers Program". Theory Into Practice, 43(1), 68-79. doi: 10.1207/s15430421tip4301_9
Johnson, D. W. & Johnson, R. T. (2005). This issue. Theory into Practice, 44(4), 275-279. doi: 10.1207/s15430421tip4404_1
Kapci, E. G. (2004). Ilkogretim ogrencilerinin zorbaliga maruz kalma turunun ve sikliginin depresyon, kaygi ve benlik saygisiyla iliskisi [Bullying type and severity among elementary school students and its relationship with depression, anxiety and self-esteem]. Ankara Universitesi Egitim Bilimleri Fakultesi Dergisi, 37(1), 1-13.
Kartal, H. & Bilgin, A. (2009). Bullying and school climate from the aspects of the students and teachers. Eurasian Journal of Educational Research, 36, 209-226.
Kaya, F., Bilgin, H., & Singer, M. I. (2012). Contributing factors to aggressive behaviors in high school students in Turkey. The Journal of School Nursing, 28(1), 56-69. doi: 10.1177/1059840511418669
Korkut, F. (2012). Okullarda onleyici rehberlik hizmetleri [Preventive guidance in the schools]. Turk Psikolojik Danisma ve Rehberlik Dergisi, 2(20), 27-40.
Kreidler, W. J. (1997). Conflict resolution in the middle school: A curriculum and teacher's guide (2nd ed.). Cambridge, MA: ESR Educators for Social Responsibility.
Kurt, G. & Sertel, J. M. (2006). Winpeace baris egitimi: Baris bireyde baslar (2. bs.) [Winpeace peace education: Peace begins with the individual (2nd ed.)]. Istanbul: Ekspres Basim.
Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
Reardon, B. A. (2000). Peace education: A review and projection. In B. Moon, M. Ben- Peretz, & S. Brown (Eds.), Routledge international companion to education (pp. 397-425). New York: Routledge.
Schrumpf, F., Crawford, D. K., & Bodine, R. J. (1997). Peer mediation: Conflict resolution in schools: Program guide. Champaign, IL: Research Press.
Siyez, D. M. (2009). Liselerde gorev yapan ogretmenlerin istenmeyen ogrenci davranislarina yonelik algilari ve tepkileri [High school teachers' perceptions of and reactions towards the student misbehaviors]. Pamukkale Universitesi Egitim Fakultesi Dergisi, 25, 67-80.
Topcu Kabasakal, Z., Sagkal, A. S., & Turnuklu, A. (2015). Effects of peace education program on the violence tendencies and social problem solving skills of students. Education and Science, 40(182), 43-62. doi: 10.15390/EB.2015.4704
Turk, F., & Turnuklu, A. (2016). Akran arabuluculuk egitiminin lise ogrencilerinin catisma cozme becerileri, empatik egilim ve saldirganlik duzeyleri uzerindeki etkisinin incelenmesi [An analysis of the effect of peer mediation training on high school students' conflict resolutions, empathic tendency, and aggression levels]. International Journal of Human Sciences, 13(1), 1589-1606. doi:10.14687/ijhs.v13i1.3669
Turnuklu, A., Kacmaz, T., Gurler, S., Sevkin, B., Turk, F., Kalender, A., & Zengin, F. (2010). The effects of conflict resolution and peer mediation training on primary school students' level of aggression. Education 3-13: International Journal of Primary, Elementary and Early Years Education, 38(1), 13-22. doi: 10.1080/03004270902760668
Turnuklu, A., Kacmaz, T., Ikiz, E., & Balci, F. (2009). Liselerde ogrenci siddetinin onlenmesi: Anlasmazlik cozumu, muzakere ve akran - arabuluculuk egitim programi [Preventing student violence in high schools: Conflict resolution, negotiation and peer mediation training program]. Ankara: Maya Akademi.
Turnuklu, A., Kacmaz, T., Sunbul, D., & Ergul, H. (2009). Does peer mediation really work? Effects of conflict resolution and peer-mediation training on high school students' conflicts. Procedia Social and Behavioral Sciences, 1(1), 630-638. doi: 10.1016/j.sbspro.2009.01.112
Turnuklu, A., & Sahin, I. (2004). 13-14 yas grubu ogrencilerin catisma cozme stratejilerinin incelenmesi [Examining 13-14th years old students' conflict resolution strategies]. Turk Psikoloji Yazilari, 7(13), 45-61.
Vitaro, F., Brendgen, M., & Barker, E. D. (2006). Subtypes of aggressive behaviors: A developmental perspective. International Journal of Behavioral Development, 30(1), 12-19. doi: 10.1177/0165025406059968
Weigert, K. M. (1989). Peace studies as education for nonviolent social change. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 504, 37-47.
Yildiz, D. G., Cetin, H., Turnuklu, A., Tercan, M., Cetin, C., & Kacmaz, T. (2016). "Polatli Muzakereci-Arabulucu-Lider Ogrenci Yetisiyor" projesinin degerlendirilmesi [Evaluation of "Polatli Negotiator Mediator Leader Students" http://dx.doi.org/10.17051/io.2016.84588 Ilkogretim Online, 15(2), 650-670. doi:

Eurasian Journal of Educational Research-Cover

ISSN: 1302-597X
Başlangıç: 2015
Yayıncı: Anı Yayıncılık

Arşiv