Uluslararası hukuk gereğince, Almanya’nın taahhütleri hususunda Anayasa Mahkemesi yüksek bir kontrol kuruluşu olarak düşünülemez. Görgülü kararı vasıtasıyla, Anayasa Mahkemesi bu fonksiyonunu simdi üstlenmektedir. Bunun ulusal Alman iç standartları ile AİHS ile sağlanan güvenceler arasında, Alman egemenliğine bir tecavüz olacak herhangi bir farklılığa neden olmayacağı umulmalıdır. Mahkemenin Lizbon Sözleşmesi hakkındaki kararı, onun aslen Avrupalı komşuları ile onlarca yıldır devam eden sadık işbirliği ile bağlı olan uluslararası dayanışmanın bağlarına riayet etmeyeceği Alman Sonderwegi benimseyeceği korkusunu uyandırmıştır. Bununla birlikte, mahkemenin en son kararları , onun kendi içtihatları ile beraber AİHM’i, insan haklarını iki sütun ile, Anayasa ve AİHS ile, savunmak için birleştirdiği bir araç olarak kullanma gönüllülüğünü teyit etmektedir.